دکتر حسین علایی در یادداشتی در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:
بهمن ماه برای بسیاری از ایرانیان و اخیرا برای کشورهای عربی ایام پر خاطره
و نشاط آوری است. در 12 بهمن سال 1357 مردم ایران توانستند با مبارزات
مستمر خود امام خمینی را پس از 14 سال تبعید، با عزت و شکوه تمام به میهن
بازگردانند. شاه پس از سخنرانی آیت‌الله خمینی علیه اعطاء حق مصونیت قضایی
به آمریکائیان به ویژه مستشاران شاغل در ایران، ایشان را در سال 1343 ابتدا
به ترکیه و سپس به عراق تبعید کرده بود. در دوران تبعید امام خمینی، حکومت
پهلوی آنقدر به بقا و پایداری خود امیدوار بود که جشن هنر شیراز را با
افتضاح تمام برگزار کرد و جشن‌های سلطنت 2500 ساله را با حضور تعدادی از
سران کشورهای جهان به راه انداخت. کارتر رئیس‌جمهور وقت آمریکا هم، ایران
را جزیرة ثبات نامید ولی مردم ایران، این دوران را ایام توسعة ظلم و خفقان
می‌نامیدند و با خود می‌گفتند:
فغان زین همه ظلم و بیداد و آه
شب است و حصار و دل قتلگاه
گرچه سکوت قبرستانی بر این دوران حاکم بود ولی بسیاری از مبارزین منتظر
ایجاد جرقه‌ای بودند تا بساط ظلم و طغیان را از سر کشور برچینند. با رحلت
حاج آقا مصطفی فرزند امام خمینی در اول آبان ماه 1356 زمینه برای تحرک مردم
آفریده شد. مردم با استفاده از این فرصت در مجالس ختم فرزند مرجع و پیشوای
خود به دور هم جمع شدند. امام هم درگذشت فرزندشان را از الطاف خفیة الهی
نامیدند زیرا بار دیگر مردم ایران را علیه خودکامگی و استبداد نظام سلطنتی
به خروش در آورد. به هر حال مردم ایران توانستند با مبارزه‌ای 15 ساله در
22 بهمن سال 1357 حکومت خودکامه و استبدادی محمد رضا پهلوی را ساقط نمایند و
به عمر 2500 سالة نظام‌های پادشاهی در ایران خاتمه دهند. از فردای همین
روز بود که فضای آزادی در ایران طنین افکن شد و مردم توانستند احساس کنند
که حال می‌توانند حکومت دلخواه خود را با رفتن بر سر صندوق‌های رأی و با
انتخاباتی آزاد و سالم بر سر کار آورند.
اما از سال گذشته بهمن ماه برای مردم کشورهای عربی هم ماه سرنگونی طاغوت‌ها
شد. در روزهای نزدیک به آغاز بهمن ماه 1389 حاکم مادام العمر تونس با قیام
مردم این کشور به عربستان گریخت و از 6 بهمن ماه هم قیام گستردة مردم مصر
شروع شد و در 22 بهمن سال گذشته هم حسنی مبارک دیکتاتور مصر از حکومت 31
ساله به زیر کشیده شد. امسال هم در اول بهمن ماه، علی عبدالله صالح
رئیس‌جمهور مادام العمر یمن به آمریکا فرار کرد و راه برای ایجاد مردم
سالاری در این کشور باز شد.
البته سقوط قذافی هم که خود را رهبر مردم لیبی می‌خواند را نباید از نظر
دور داشت. بنابراین به نظر می‌رسد که عمر نظام‌های استبدادی در جهان به
پایان رسیده است و دیکتاتورها نمی‌توانند با خودکامگی بر مردم فرمانروایی
کنند.آیا بهمن ماه سال آینده شاهد سقوط دیکتاتورهای دیگری چون بحرین، سعودی
و... خواهیم بود؟ و سیعلم الذین ظلموا‌ای منقلب ینقلبون
