نتایج مطالعات جدید تیمی از پژوهشگران کانادایی نشان می‌دهد که کنترل فعالیت سلول‌های موسوم به سلول بتا در بیماران مبتلا به ام‌اس می‌تواند به میزان قابل‌توجهی پیشرفت این بیماری را کاهش داده و موجب افزایش امید برای ارائه درمان قطعی ام‌اس می شود.
بیماری ام‌اس یا مولتیپل اسکلروز (MS) را می‌توان یکی از بیماری‌های جدی معاصر محسوب کرد که متأسفانه هنوز هیچ درمان قطعی برای آن کشف نشده است. البته این بیماری قابل‌کنترل بوده و بیماران مبتلا به ام‌اس می‌توانند با مصرف دائمی داروهای موردنیاز، به‌طور عادی به زندگی ادامه دهند.
به تازگی تیمی از محققان در مرکز تحقیقات بیمارستان دانشگاه مونترال راهکاری مؤثر برای تأخیر در پیشرفت این بیماری ارائه کرده‌اند.
نتایج این مطالعات نشان می‌دهد که مسدود کردن چسبندگی مولکول سلول لکوسیت فعال‌شده (ALCAM) که عموماً توسط سلول‌های بتا بیان می‌شود می‌تواند پیشرفت بیماری را به تأخیر اندازد.
به باور پژوهشگران، این یافته‌ها می‌تواند منجر به ارائه و ساخت نسل بعدی روش‌های درمانی برای مداوای بیماری ام‌اس شود.
دکتر الكساندر پرات (Alexandre Prat) از پژوهشگران این تیم تحقیقاتی و استاد دانشگاه مونترال در این رابطه می‌گوید: مولكول ALCAM در سلول‌های بتا افراد مبتلا به ام‌اس در سطوح بالاتر بیان‌شده است و با هدف قرار دادن این مولکول به‌طور خاص می‌توان راه‌های درمانی جدیدی را برای درمان این بیماری ارائه کرد.
در مطالعات و پژوهش‌های این تیم تحقیقاتی؛ دانشمندان با مسدود کردن این مولکول در موش‌ها موفق به کاهش جریان سلول‌های بتا در مغز آنها شده و درنتیجه سرعت پیشرفت بیماری به میزان قابل‌توجهی کند شد.
ام‌اس یک بیماری التهابی است که در آن غلاف‌های میلین سلول‌های عصبی در مغز و نخاع آسیب می‌بینند. این آسیب‌دیدگی در توانایی بخش‌هایی از سیستم عصبی که مسئول ایجاد ارتباط هستند، اختلال ایجاد کرده و باعث به وجود آمدن علائم و نشانه‌های زیادی ازجمله مشکلات جسمی می‌شود. به طورکلی تاکنون دلایل ارائه شده در مورد این بیماری شامل عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی مانند عفونت بوده است.
یکی از ویژگی‌های مهم ام اس، ایجاد آسیب در اعصاب سیستم مرکزی است که عموماً غیرقابل پیش‌بینی بوده و با ایجاد اختلال در زندگی بیماران، آنها را ناتوان می‌کند.
در این عارضه ارتباط بین مغز و برخی اعضای بدن مختل شده و سیستم ایمنی بدن با حمله به غلاف‌های محافظ میلین که الیاف‌های عصبی را پوشش می‌دهند، به این بخش‌ها آسیب وارد می‌کند.
درنتیجه ام‌اس، لکه‌ها و پلاک‌هایی سفیدرنگ در مغز و سیستم اعصاب به وجود می‌آید که در انتشار فرمان‌های الکتروشیمیایی سیستم عصبی بدن اختلال ایجاد می‌کنند. در حقیقت بیماری ام‌اس باعث می‌شود فرمان‌های مغز به درستی به اعضای مختلف بدن نرسیده واصلی‌ترین دلیل ایجاد عوارض ام‌اس نیز همین موضوع است.
تاکنون دلایل قطعی ام‌اس شناخته‌نشده است اما برخی موارد نشان می‌دهد که خطر بروز بیماری در برخی افراد، بیشتر است. برای نمونه این بیماری در زنان بیشتر از مردان رخ‌داده و عموم بیماران مبتلا به این عارضه در فاصله سنی 20 تا 40 سال هستند.
به باور پژوهشگران، اصلی‌ترین دلیل بروز ام‌اس، وراثت بوده و عوامل دیگری مانند عفونت‌های ویروسی و برخی بیماری‌ها مانند دیابت، تیروئید و ... نیز در افزایش خطر بروز ام‌اس تأثیر دارند.
این بیماری در نژاد سفیدپوست و به‌طور خاص مردم شمال اروپا بیشتر دیده‌شده و در مناطق معتدل رایج‌تر از مناطق سردسیر و گرمسیر است.
شرح کامل این پژوهش و نتایج به‌دست‌آمده از آن در آخرین شماره Science Translational Medicine منتشرشده و در دسترس پژوهشگران قرار دارد.
سیناپرس
