«سیلی کرونا بر چهره جامعه»؛ روایت چینی‌ها از تجربه مواجهه با ویروس کرونا را بخوانید

روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی  نوشت: «کرونا از چین آغاز شد اما این ویروس به سرعت در سراسر جهان گسترده شد و یکی پس از دیگری، کشورهای مختلف را هدف گرفت. با توجه به این که کرونا ابتدا از چین آغاز شد، چینی ها تجربیات متعددی از مواجهه با این ویروس دارند. شیوع کرونا حداقل به 77 کشور رسیده و بیش از 3200 نفر را کشته و بیش از 93 هزار نفر را نیز آلوده کرده است. این موضوع اغلب شهرهای درگیر کرونا را فلج کرده است و از تجارت تا تدریس در مدارس متوقف شده است. اما تا این لحظه هیچ کشوری به اندازه چین، متحمل خسارت‌های سنگین نشده است و اکثر قریب به اتفاق مرگ و میرها و عفونت‌ها در چین رخ داده است.»

به گزارش سرویس خواندنی‌های «انتخاب»، روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز از خوانندگان چینی خود در سراسر جهان خواسته است تا نظرات خود را درباره نحوه واکنش این کشور در برابر شیوع کرونا که از استان «ووهان» در مرکز چین منشا گرفته است . در همین راستا، چینی‌هایی از سراسر چین، اروپا، استرالیا و ایالات متحده نظرات خود را به این رساله ارسال کرده‌‎اند.

اکثر آنها از نحوه برخورد دولت چین با بحران کرونا گلایه کردند اما برخی دیگر معتقد بودندكه چین، به عنوان یک كشور در حال توسعه به طور مؤثر پاسخ داده است. در اینجا برخی از داستان‌های آن‌ها ویرایش و پس از بررسی منتشر شده‌اند:

لیانگ یی اهل  استان ووهان: "مقامات دولتی مقصر اصلی این فاجعه هستند"

وقتی این شیوع رخ داد ، من در حدود سه مایلی شمال بازار غذاهای دریایی در ووهان زندگی می‌کردم. من باید یکی از اولین افرادی باشم که تصاویر فیلم‌های دکتر لی ونلیانگ در وی چت را دیده و از آن نگران شدم. آن روز بلافاصله برای خانواده‌ام ماسک و ضدعفونی كننده سفارش دادم و از آن‌ها خواستم كه مجتمع ساختمان ما را ترك نكنند مگر اینكه اتفاق فوری وجود داشته باشد. اما پس از آن که دولت بارها و بارها این اظهار‌نظرهای علمی را شایعات خواند و دسترسی به اطلاعات را مسدود کرد ، تقریباً همه شروع به بی توجهی به سلادمت خود کردند و من نیز از این این قاعده مستثنی نبودم.

سو مین ساکن سان فرانسیسکو : "این شیوع مانند یک سیلی در صورت ما بود"

من به همراه همسرم به ایالات متحده آمدم. اکنون او شغل پیدا کرده است اما من مجبور هستم به دلیل مشکل ویزا در خانه بمانم. در اوایل سال جاری، من و همسرم در مورد آینده خود بحث جدی داشتیم. او همیشه احساس کرده است که خطرات سیستمیک در چین بسیار زیاد است، بنابراین نباید به عقب برگردیم اما من احساس کرده ام که برای زندگی راحت تر و هیجان‌انگیزتری در ایالات متحده، چین را رها کرده‌ایم و این درست نیست. من گفتم به هر حال در چین نیز زیبایی‌هایی وجود دارد ولی من انتظار نداشتم كه دو هفته بعد، اپیدمی بزرگی در چین رخ دهد که مثل سیلی بر صورتم عمل کرده و من را از خواب بیدار کند.  تمام مشکلات مدیریتی و مسائل مربوط به حقوق بشر که در معرض دید همگان قرار گرفته است، من را ناراحت و عصبانی می‌کند. برای اولین بار فهمیدم آزادی بیان چقدر مهم است. این شیوع مانند سیلی کاملاً من را از خواب بیدار کرد و باعث ناراحتی من شد. احساس می کنم هر لحظه بیشتر از چین جدا می شوم.

وانگ شنگ فن ، آدلاید ، استرالیا: "چین هنوز هم شرایط برای یک انقلاب دموکراتیک را دارد"

قبل از اینکه این شیوع وخیم‌تر شود، من و دوستانم فکر می‌کردیم که چین یک کشور توتالیتر دیجیتالی است که برای حمله غیرقابل دفاع است. اما همه این هاله‌های توهم ما به دلیل واکنش دستپاچه دولت چین به کرونا در ووهان فروریخت. برای من ، این بحران ناجوانمردانه و بی پروا بودن بوروکراسی دولت چین را در معرض دید قرار داد. در عین حال، این مسئله  را نشان داد كه در صورت عدم بوروکراسی، مردم چین توانایی‌های قدرتمندی برای خودمختاری و خود ساماندهی در سطح اصیل حفظ می‌كنند. این باعث می‌شود که من باور داشته باشم که چین معاصر هنوز هم شرایط یک انقلاب دموکراتیک را دارد.

گائو انژو ، بانکوک: "والدین من عمیقا تت تاثیر تبلیغات حزب کمونیست چین شستشوی مغزی شده اند"

از آنجا که حزب کمونیست چین به طور مداوم از ابزارهای اقتدارگرا برای مقابله با امور استفاده می‌کند ، یک فاجعه بشردوستانه در حال وقوع است. من تصمیم گرفتم همه چیز را رها کنم و در اسرع وقت فرار کنم. اما والدین من از تبلیغات حزب کمونیست چین عمیقاً شستشوی مغزی شده‌اند. آن‌ها گفتند ترجیح می‌دهند بمانند و در سرزمین مادری زندگی کنند یا بمیرند.من از این امر ناامید شدم  اما در همان زمان می دانستم که احتمالاً همان چیزی است که اکثر مردم چین نیز فکر می‌کنند.

بلیط هواپیما را خریداری کردم و تصمیم گرفتم به همراه دختر 9 ساله‌ام  چین را ترک کنم. گذرنامه همسرم کمتر از شش ماه اعتبار دارد  و اداره گذرنامه به ما گفت كه آنها فعلاً همه خدمات مهاجرت را برای شهروندان چینی معلق كرده‌اند. بنابراین در حال حاضر من و دخترم در تایلند مانده‌ایم. این اپیدمی باعث شد احساس کنم شکاف عمیقی در خانواده‌ام ایجاد شده است.

آرتور چان از  لندن: "انتقادات از چین در مورد کرونا بسیار ناعادلانه است"

من در حال حاضر دانشجوی دانشگاه لندن هستم. من برای مصاحبه شغلی به سنگاپور رفتم. به محض بازگشت، علائم مرتبط با کرونا را در خودم مشاهده کردم، در نتیجه توسط سرویس بهداشت ملی آزمایش شدم و به من دستور داده شد كه در خانه بمانم. نتایج آزمون ابتلای من منفی بود. این شیوع اعتقاد من را تأیید کرده است که وقتی به چین نگاه می‌کنیم  باید یک ارزیابی عادلانه ارائه دهد. من معتقدم که انتقاد از چین در این شرایط ناعادلانه است.

هنگام تحلیل انتقادی اوضاع، باید در نظر داشته باشید که با وجود همه پیشرفت‌ها از زمان معجزه اقتصادی چین، این کشور هنوز هم یک کشور در حال توسعه است. برای یک کشور در حال توسعه، عملکرد چین بسیار عالی بوده است. بسیج منابع در پاسخ به این شیوع فقط در یک دولت بسیار متمرکز امکان‌پذیر بود. شیوع بیماری عفونی، همراه با بزرگترین مهاجرت سالانه انسان‌ها، فاجعه‌ای را برای هر کشور به وجود می‌آورد. گرچه ممکن است انتقادات برای اطلاع رسانی دیرهنگام  معتبر باشد اما آیا کشورهایی که اطلاع رسانی زودهنگام داشتند موفق شدند ویروس را کنترل کنند؟

مو ویچنگ ، استان گوانگدونگ: "ما با یک معضل روبرو هستیم"

در اوایل سال گذشته، همسرم در مقطع دکترای دانشگاه واشنگتن پذیرفته شد. او باردار بود بنابراین ثبت نام خود را از سپتامبر تا مارس سال جاری به تعویق انداخت. اگر این بیماری نبود، ما با دختر خود به سیاتل پرواز می کردیم تا زندگی جدید خود را از اول مارس آغاز کنیم اما اکنون به دلیل ممنوعیت سفر به ایالات متحده  و نگرانی از سفر با کودک خود، ما نمی خواهیم خطر را به جان خریده و به کشور دیگری برویم و به مدت 14 روز در قرنطینه باشیم. ما فقط می توانیم در خانه بمانیم و آرزو می کنیم که اوضاع بهتر شود. ما با یک معضل روبرو هستیم.

ژانگ یوکین ، گالوی ، ایرلند:"این طبیعت انسانی است که احساس ترس کند"

من دانشجویی از ووهان هستم که در ایرلند تحصیل می‌کنم. ایرلند مقصد اصلی برای دانشجویان چینی نیست. فقط دو نفر از ووهان در این شهر وجود دارند. در طول کریسمس به ووهان برگشتم. من قبل از شروع اپیدمی به ایرلند بازگشتم. یک هفته بعد از بازگشتم اعلام شد که این ویروس به شدت شایع شده است. درست قبل از سال نو قمری بود. جشن جشنواره بهار که توسط انجمن دانشجویان چینی کالج من برگزار می شد به نظرم می توانست خطرناک باشد، بنابراین برای رئیس انجمن پیامی فرستادم که بگویم شاید حضور من برای دیگران خطرناک باشد. اما او گفت من باید بیایم چون دوره قرنطینه‌ام به پایان رسیده است. با این وجود، در حین این رویداد، من هنوز هم احساس اضطراب داشتم و بعد به این نتیجه رسیدم که احساس ترس در انسان‌ها عادی است.

ژانگ ژیدا، چیانگ مای ،تایلند: "این ناامید کننده ترین چیز نیست"

من در استان گوانگدونگ زندگی می‌کنم اما در حال حاضر در چیانگ مای، تایلند هستم. من قصد داشتم در ماه فوریه در شنژن در آزمون پذیرش مدیریت ارشد را شرکت کنم. با این وجود، آزمون به دلیل شیوع کرونا  لغو شد. بنابراین من و همسرم تصمیم گرفتیم به هنگ کنگ برویم تا بتوانم امتحان بدهم. من برای شرکت در آزمون در هنگ کنگ ثبت نام کردم اما دو روز بعد به من اطلاع داده شد که آزمون در آنجا نیز لغو شده است. ما نزدیک‌ترین سایت آزمون را جستجو کردیم و فهمیدیم که در تایلند است. پس به سمت چیانگ مای پرواز کردیم. من آزمون را در چیانگ مای گذرانده‌ام اما من و همسرم قصد داریم فعلاً در اینجا بمانیم. این ناامیدکننده‌ترین چیز نیست، همیشه نکات ناامید کننده‌تری نیز وجود خواهد داشت.اگر یک سرباز شکست بخورد، فقط یک سرباز است. اما اگر ژنرال شکست بخورد کل ارتش شکست می خورد، رهبری ارشد چین مسئولیت مستقیم از دست دادن کنترل شیوع این بیماری را بر عهده دارد.

لی شیانگ ، مونیخ: "چگونه می توانید مرا به ویروسی که هزاران مایل دورتر سرچشمه گرفته است وصل کنید؟"

من اواسط اکتبر سال گذشته برای ادامه تحصیل از اسپانیا به مونیخ آمدم. قبل از شیوع ویروس، همیشه احساس می‌کردم که ساکن اسپانیا هستم و از نظر عاطفی به آن وابسته هستم. پس از وقوع بیماری، من صبح چهارم روز سال نو چینی از صاحب‌خانه آلمانی خود پیامی دریافت کردم. او امیدوار بود که بتوانم ظرف پنج روز خانه را خالی کنم چون همسرش از بیماری کرونا می‌ترسید. این مسخره بود آخرین باری که به چین بازگشتم، اوت گذشته بود و زادگاه من مرکز شیوع این بیماری نبود. من نمی دانم چگونه آن‌ها می توانند مرا به ویروس ارتباط دهند که هزاران مایل دورتر از من سرچشمه گرفت.

یک دانشجوی چینی ساکن لانگ آیلند: "من احساس ناراحتی می کنم"

من در حال حاضر به دانشکده پزشکی در لانگ آیلند می‌روم، جایی که من یک دانشجوی سال سوم پزشکی هستم که در بیمارستان دوره می‌گذرانم. از زمان شیوع کرونا، من شنیده‌ام که کارکنان بیمارستان "در مورد بیماری چینی‌ها" شوخی می‌کنند. آن‌ها درباره غذاهایی که مردم چین می‌خورند، طعنه می زنند، گویی همه مردم چین وحشی هستند. آن‌ها اظهاراتی راجع به این‌که بیمارستان Huoshenshan در واقع اردوگاه کار اجباری است که قادر به مراقبت از بیماران نیست صحبت می کنند. آن‌ها تلاش های دولت چین را برای پاسخ به این شیوع را نادیده می گیرند.

من به عنوان یک دانشجوی بین‌المللی چینی، از این اظهارنظرهای دروغین و متکبرانه بسیار ناراحت  هستم و شخصاً در کنار یکی از پرستاران ایستادم  تا به آنها درباره آنچه در واقع اتفاق می‌افتد، آموزش دهم. رسانه‌ها در ایالات متحده متعهد به ارائه حقیقت نیستند. آن‌ها معمولاً داستان‌ها را به گونه‌ای پیچیده می‌كنند كه آمریكایی‌ها باور كنند چین مكان وحشتناكی است و همه آسیایی‌ها "ویروس چینی" دارند. هر از گاهی نگران هستم كه بیماران‌ام از اینكه من آسیایی هستم بترسند و از اجازه معاینه خودداری كنند.