شب ۱۳ رجب سال سیام عام الفیل میلاد مولودی است که سکوت کعبه را شکست و بانگ صدایش نور ایمان بود و راهش تحقق عدالت انسانی.
این ماه پربرکت که ابتدایش با درهای سخاوت و رحمتش با میلاد شکافنده علوم، امام محمد باقر(ع) آغاز و هنوز به نیمه نرسیده به جود جوادالائمه متبرک می‌شود، ماهی پرخیرو برکت است که بزرگ‌مردی از حق پا به دنیا گذاشت که کامل کننده حقیقت است.
در شب سیزدهم از این ماه پربرکت دری از رحمت خدا به سوی بشریت باز شد تا جهان ببالد از آمدنش، تشنگان حق و معرفت سیراب شوند از علم وجودش و یتیمان صاحب پدر شوند.
۱۳ رجب یادآور میلاد مولودی است که واژه‌ها از آمدنش لباس شوق به تن کردندچون او هم ولی بود و هم وصی، هم سلطان سخا بود و هم سلطان وفا.
آری این روز مبارک «ابوتراب»، پیشوای شیعیان و صدای عدالت انسانی و حقیقتی اساطیری متولد شد که عدالت را تفسیری عاشقانه کرد؛ او از درون کعبه؛ خانه عشق به بیرون پا گذاشت و این روز به یمن نامش «روز پدر» نام گرفته است.
کعبه در شب ۱۳ رجب سال ۳۰ عام الفیل شکافت تا کودکی از خانه‌ای متولد شود که چنین تولدی از این خانه در تاریخ بشریت سابقه نداشته و بعد از آن نیز تکرار نخواهد شد.
کعبه؛ خانه خدا ومقدس‌ترین خانه شهر مکه شکافت تا ولایت مردی که سرچشمه زلال انسانیت و شجاعت است از دامن زنی پاکدامن به نام فاطمه بنت اسد متولد شود.
او از درون کعبه متولد شد و نامش از سوی مادرش "اسد" نام گرفت اما ابوطالب پدربزرگش، نام "علی" را بر وی نهاد که والامقام و بلند مرتبه بود و «لسان العرب» نام گرفت.
سیزدهم رجب علی(ع) نخستین پیشوای شیعیان جهان متولد شد تا عشق از او آغاز شود و عدل از نام او بیدار و صبر با یاد او بزرگ؛ او خود آیینه تمام نمای صفات حق بوده و هست و چون علی(ع) به دنیا آمد خون عدالت در رگ‌های خشک بشریت به جوش آمد.
علی(ع) آمد تا کعبه از عشق برایش گریبان بدرد و همسر بانویی شود که خود خدا برای او درنظر گرفته بود و جزعلی(ع)، کسی شایستگی آن را نداشت که داماد پیامبر(ص) باشد.
داماد خیرالمرسلین به دنیا آمد تا از حضور قدمش باران رحمت الهی بر تشنگان بهشت ولایت جاری شود و از کمال انسانیتش، صدای انسانیت، تقوا و عدالت دوباره جان بگیرد.
مرد اخلاص و عمل و سرچشمه بقا آمد تا یتیمان را دستگیری کند و مرهم و همدل دل‌های عاشق زخم خورده باشد.
در وصف علی بن ابی طالب همین بس که پیامبر اسلام (ص) به پیشقدم بودن وی تصریح کرده و آورده است:«نخستین کسی که در روز رستاخیز با من در کنار حوض(کوثر) ملاقات میکند پیشقدم‌ترین شما در اسلام، علی بن ابی طالب است».
'ابوتراب' مقرب پیشگاه خدا، وفادارترین شخص به خدا و رسول گرامی اسلام، بزرگ‌مردی است که راه چگونه زیستن را به انسان ها آموخت، اما در عین حال آموخت علی وار زندگی کردن و علی وار حکومت کردن و به درد مردم رسیدگی کردن مرد میدان خودش را می خواهد.
'علی(ع)' مرد بیت الحرام خدا که نامش مشتق از نام خداست، آمد تا روز پدر به نام پدران و مردان نیکو سرشت نام مردانگی به خود بگیرد.
علی(ع) آمد تا تجلی صلح حکیمانه فرزند بزرگ خود حسن(ع) و قیام الهی دومین پسرش حسین(ع) باشد و به قول مرحوم دکتر شریعتی علی(ع) که؛ «حقیقتی برگونه اساطیر است»، آمد تا روزی، انتظار به سرآید و حضرت مهدی (عج) حجت خدا جهان را پر از عدل و داد کند.
امام علی (علیه السلام) در روز جمعه ۱۳ رجب سال سیام عام الفیل در مکه مکرمه متولد شد و در ۲۱ رمضان سال چهلم هجری و در سن ۶۳ سالگی در کوفه به شهادت رسید.
"اسدالله"، "مرتضی"(مورد رضایت و پسندیده)، 'امیرالمؤمنین'(فرمانده و رهبر مسلمانان)، "امام المـُخلِصین (پیشوای بـی‌آلایشان) و "اخو رسول‌الله"، "ابوالحسن"، "سید الأوصیاء"، "ابوتراب(پدرخاک)"، "ابوریحانتین (پدر دو ریحانه بهشت، امام حسن و امام(علیهم السلام)" نیز نمونه‌ای از القاب و کنیه‌های آن حضرت است.
در تقویم جمهوری اسلامی ایران ۱۳ رجب به عنوان روز میلاد امام علی (علیه السلام) نخستین پیشوای شیعیان جهان و به نام «روز پدر» نامگذاری شده است.
