یک مطالعه جدید نشان می‌دهد کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که درگیر مبارزه با کرونا هستند در معرض میزان بالایی از حالات افسردگی و اضطراب قرار دارند. اگر در حال حاضر تصور می‌کنید در خانه ماندن دشوارترین کار دنیا است بهتر است خود را در جایگاه یک پزشک یا پرستار تصور کنید و به این فکر کنید که آن‌ها چه احساساتی دارند. کارمندان بخش‌های مراقبت‌های بهداشتی در خانه‌های خود نیستند و با قرنطینه خانگی از خود محافظت نمی‌کنند. آن‌ها باید خود را در معرض خطر قرار دهند و برخی نیز برای جلوگیری از انتقال ویروس به اعضای خانواده خود، هفته‌ها است از دیدار خانواده محرومند.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب به نقل از VOX آن‌ها نه تنها از اضطراب مراقبت از بیماران کرونا رنج می‌برند بلکه درگیر کمبود شدید وسایل محافظت شخصی و تغییر سریع پروتکل‌های بیمارستانی هستند. در کنار همه این ها، کادر درمانی از دیدار همسر و فرزندان و سایر اعضای خانواده خود محرومند. این کاملا متفاوت از نوع تنهایی است که اکثر ما در قرنطینه خانگی با آن سر و کار داریم؛ بنابراین جای تعجب ندارد که بهزیستی روانی کارکنان مراقبت‌های بهداشتی در معرض خطر جدی قرار گرفته است. یک مطالعه جدید، که این هفته در مجله انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است، این خطر را تایید می‌کند. این مطالعه مبتنی بر پیمایش نتایج بهداشت روان ۱۲۵۷ کارمند بخش‌های مراقبت بهداشتی در ۳۴ بیمارستان است که در درمان بیماران Covid ۱۹ شرکت می‌کنند، نتایج آرامش بخش نیست و به عبارتی نگران کننده است. بخش بزرگی از شرکت کنندگان گزارش کرده اند که علائم افسردگی (۵۰ درصد)، اضطراب (۴۵ درصد)، بی خوابی (۳۴ درصد) و پریشانی روانشناختی (۷۱.۵ درصد) را تجربه کرده اند.
زنان و پرستاران علائم شدیدتری را گزارش می‌کنند که شاید تعجب آور نباشد، با توجه به اینکه آن‌ها اغلب به انجام کار‌هایی فراتر از شرایط عاطفی خود فراخوانده می‌شوند. برای مثال اطمینان خاطر دادن به مریض‌های بدحال و همزمان سرکوب کردن احساسات درونی خود. کارمندان خط مقدم بهداشت در ووهان، مرکز اولیه شیوع کرونا، بار روانی بیشتری را نسبت به کارمندان بخش‌های مراقبت‌های بهداشتی دیگر در چین تحمل کرده اند.
این مطالعه خاطرنشان می‌کند که در حین شیوع بیماری سارس در سال ۲۰۰۳، کارکنان مراقبت‌های بهداشتی از این نگران بودند که خانواده یا دوستان خود را آلوده کنند و در نتیجه با حس بدبینی و استرس طولانی مدت و قابل توجهی رو به رو بودند. نویسندگان مقالات تحلیلی می‌گویند، ترس‌های مشابه احتمالاً اکنون در ذهن کارمندان بخش‌های مراقبت بهداشتی وجود دارد. نگرانی آشکار مبنی بر اینکه آن‌ها در معرض خطر بالاتر ابتلا به کرونا قرار دارند، به اضطراب آن‌ها منجر می‌شود.
این مطالعه نتیجه گیری می‌کند: «محافظت از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی یک مؤلفه مهم در اقدامات بهداشت عمومی برای مقابله با بیماری همه گیر Covid-۱۹ است. مداخلات ویژه برای ارتقاء بهزیستی ذهنی کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که در معرض Covid-۱۹ قرار دارند، باید فوراً انجام شود و باید به زنان، پرستاران و کارمندان خط مقدم بهداشت توجه ویژه‌ای شود.»
یک پزشک استرالیایی نیز اخیرا در توییتر از مردم خواست تا از نظر اجتماعی از یکدیگر فاصله بگیرند. وی نوشت: «بسیاری از ما پزشکان در فکر این نیستیم که سلامتی خودمان را حفظ کنیم، بلکه از این که مجبوریم از عزیزان خود فاصله بگیریم، رنج می‌بریم.»
این مطالعه مشخص نکرده است که باید از مداخلات بهداشت روان برای کمک به کارمندان مراقبت‌های بهداشتی استفاده شود، اما انجمن روانشناسی آمریکا (APA) خاطرنشان می‌کند که روش‌های توصیه شده برای بهبود تاب آوری در حین شیوع سارس شامل یک "چارچوب ارزیابی استرس و مقابله" است. به عنوان اصول "کمک‌های اولیه روانشناختی" شناخته می‌شود. محدودیت‌های مطالعه قابل ذکر است. این بیماری نمی‌تواند علائم بهداشتی روانی موجود را از علائم جدید تشخیص دهد و فاقد پیگیری طولی است، زیرا این بررسی طی شش روز (۲۹ ژانویه تا ۳ فوریه) انجام شده است. به علاوه، این موضوع منحصراً روی کارمندان مراقبت‌های بهداشتی در چین متمرکز است.
با این وجود تقریبا شکی وجود ندارد که احتمالاً وضعیت سلامت روان کارمندان بخش مراقبت‌های بهداشتی در سایر کشور‌ها نیز رضایت بخش نخواهد بود. مثلاً ایتالیا را در نظر بگیرید. پزشکان در این کشور مجبور بودند از بین بیماران انتخاب کنند که چه کسی زیر دستگاه ونتیلاتور قرار بگیرد (به دلیل بالا بودن نرخ مبتلایان) این یک تصمیم دلهره آور است که ممکن است باعث پریشانی روانی پایدار شود.
از این گذشته، تعداد متخصصان بیماری‌های عفونی برای درمان بیماران Covid-۱۹ کافی نیست بنابراین، پزشکان دیگری مانند چشم پزشکان و متخصصان پوست نیز برای مراقبت از بیماران تلاش می‌کنند. به عنوان مثال برای اصول اکسیژن رسانی آموزش می‌بینند. اکثر آن‌ها تجربه‌ای ندارند که بیمار چگونه بر اثر تنگی نفس جان می‌بازد و حتی کادر درمانی کم تجربه تا به حال لحظه مرگ بیمار را از نزدیک ندیده است و این می‌تواند آسیب زا باشد. درواقع ممکن است برخی از آن‌ها به اختلال استرس پس از سانحه یا سایر مشکلات روانی مبتلا شوند.
در ایالات متحده نیز وضعیت به سرعت در حال بدتر شدن است. لورا دانسو دستیار بخش جراحی در بیمارستان کلورادو می‌گوید: «ما در تلاش هستیم تا ادامه دهیم، اما به نظر می‌رسد که رهبری ما به همان اندازه گیج شده است که ما مستاصل هستیم. ما یک قدم از اطلاعات مهم عقب‌تر هستیم و با کمبود تجهیزات ضروری و غرق شدن در هراس جمعی رو به رو هستیم. مردم روزانه از من می‌پرسند چه کاری انجام دهند و من من پیشنهاد چندانی ندارم.»
دانسو این بحران را "نگران کننده و ناامیدکننده و ترسناک" خواند، اما هنوز به همان روش همیشگی خود که بسیاری از همکارانش در پیش گرفته اند ادامه می‌دهد. درواقع می‌گوید در حالی که همه در خانه می‌مانند ما هنر روز با پوشیدن لباس‌های مخصوص به سر کار می‌رویم. دقت کنید که یک بیماری همه گیر بدون توجه به اینکه در بخش مراقبت‌های بهداشتی کار می‌کنید یا نه می‌تواند بر سلامت روان تاثیری جدی بگذارد؛ بنابراین اگر بیش از حد معمول احساس اضطراب می‌کنید، بدانید که تنها نیستید؛ و بدانید که مواردی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش اثرات منفی و بهزیستی روانی خود انجام دهید.
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC) توصیه می‌کند که غذای مناسب، ورزش منظم و خواب کافی بهترین دفاع شما در برابر قرنطینه خانگی و آسیب‌های روانی پس از آن محسوب می‌شود. هر دو سازمان APA و CDC هشدار می‌دهند که بررسی بیش از حد شبکه‌های اجتماعی و مطالعه خبر‌های مرتبط با کرونا می‌تواند سلامت روان را تضعیف کند. اگر می‌توانید، این ایده خوبی است که میزان بررسی اخبار را به یک یا دو بار در روز محدود کنید و هر روز مدتی اینترنت را مسدود کنید (مثلاً ساعت شام و خواب) هنگامی که به خود اجازه نمی‌دهید اخبار را بررسی کنید. آگاه بودن مهم است، اما از یک منبع مشخص و معتبر.
APA همچنین یادآور می‌شود که مدیریت زودرس استرس می‌تواند از مشکلات طولانی مدت سلامت روان جلوگیری کند. اگر شروع به افزایش حاد اضطراب، افسردگی یا بیماری دیگر کردید، در صورت امکان در جستجوی کمک‌های حرفه‌ای زودتر از موعد باشید. اکنون بسیاری از درمانگران گزینه‌های پزشکی از راه دور را ارائه می‌دهند. همچنین انواع روش‌های مراقبه وجود دارد که می‌توانید امتحان کنید و هزینه‌ای ندارد. بسیاری از مطالعات علوم اعصاب نشان داده اند که مدیتیشن می‌تواند به ما کمک کند نه تنها اضطراب خودمان را آرام کنیم، بلکه به نوع دیگری نیز رفتار کنیم.
سرانجام می‌توانید با در خانه ماندن از کادر درمانی حمایت و قدردانی کنید. اگر بین اطرافیان خود پزشک و پرستار می‌شناسید، با ارسال پیام‌های محبت آمیز از آنان حمایت کنید. از استفاده از زبان‌های عجیب و غریب و ابراز اندوه خودداری کنید. درعوض، آن‌ها را به خاطر انجام کار‌های نجات بخششان تشویق کنید.
من از دریافتی خواهرم و حتی وام های بعضا ناچیزی که بعد از گذشت چند سال و بر اساس نوبت بهشون میدن دلم به حالشون می سوزه...
به خدا ظلم بزرگی در حقشون می کنن.
مخصوصا این کادر درمان تامین اجتماعی که بعد از بی تدبیری های چند سال اخیر وضعیت معیشت شون خیلی تحقیرآمیز شده و اگر وامی هم تخصیص داده میشه اول میره توی جیب مدیران و به پرستارها و بهیارها که سربازهای خط مقدم هستن چیزی نمی رسه.
حتی پاداش هم می خوان بدن از بقیه پرداختی هاشون کم میکنن بعد پرداخت می کنن به طوریکه در عمل هیچ اضافه دریافتی ندارن...
بخدا ظلم بزرگی داره بهشون میشه.
خدا لعنت کند کسانی با ندانم کاری و سیاسی بازی و.... کار مردم را به اینجا کشاندند.