دکتر لوک اسملی و دکتر نیک هاسلام اساتید روانشناسی دانشگاه ملبورن در مقاله‌ای برای پایگاه خبری کانورسیشن به بررسی تاثیر شخصیت افراد بر وضعیت آنان در هنگام همه گیری کرونا و قرنطینه پرداخته اند. در مقاله آنان می‌خوانیم: بیماری همه گیر کرونا باعث مرگ ده‌ها هزار نفر در سرتاسر جهان شده است و اقتصاد‌های بزرگ را به سمت شرایطی دشوار سوق داده است. فراتر از این تأثیرات، تقریباً همه ما با چالش‌های روانی روبرو خواهیم بود و تلاش برای حفظ مسئولیت پذیری در فاصله گذاری اجتماعی بدون اینکه به انزوای روانی و تنهایی برویم غیرممکن است. در چنین شرایطی آیا این مثال که «همه ما در یک قایق هستیم» و شرایطی مشابه داریم درست است؟ در واقع، ما همه در یک قایق نیستیم. جزئیات مربوط به این که چگونه قرنطینه COVID-۱۹ بر روان ما تأثیر خواهد گذاشت، از این واقعیت که افراد شخصیت‌های مختلفی دارند سرچشمه می‌گیرد. هر یک از ما به روش‌های مختلفی به وضعیت فعلی خود پاسخ می‌دهیم.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب، هاسلام و اسملی در ادامه می‌نویسند:
برونگرا‌ها و درونگرا‌ها
برای مثال باب را در نظر بگیرید. او بعد از دو روز کار در خانه، نتوانست صبر کند تا یک جلسه اجتماعی را بر روی زوم (ابزار آنلاین ارتباطی) امتحان کند. او نمی‌داند که چگونه در هفته‌ها و ماه‌های آینده با دورکاری کنار بیاید و بدون دوستان و همکارانش کار کند. او این احساسات را در تماس با خواهرش، ژان می‌گوید و حتی به این نکته اشاره می‌کند که حاضر است کرونا بگیرد، اما بتواند به دیدن دوستانش برود.
ژان متوجه صحبت‌های باب نمی‌شود و او را درک نمی‌کند چرا که ژان اصلا مشکلی با در خانه ماندن ندارد و حتی می‌تواند از این شرایط آخرالزمانی لذت ببرد. او اکنون از عصر‌های آرام اختصاصی و به دور از جمعیت و هیاهو لذت می‌برد. ژان و باب دو نماینده از افرادی هستند که همه ما به خوبی می‌شناسیم. باب نمایانگر برونگرای کلاسیک است. او اهل گفتگو، طنز و بسیار اجتماعی است. ژان درونگراست. او از تنهایی لذت می‌برد و شرایط فعلی آزارش نمی‌دهد.
افراد مختلف، پاسخ‌های متفاوت
تفاوت در برونگرایی-درونگرایی در اوایل زندگی پدیدار می‌شود و نسبت به طول عمر نسبتاً پایدار است. این دو تیپ شخصیتی بر همه شرایط زندگی ما تأثیر می‌گذارند. آن‌ها تعیین می‌کنند زندگی در کدام محیط را جستجو می‌کنیم و چگونه به محیط پاسخ می‌دهیم.
در مطالعه‌ای جدید، از برونگرا‌ها و افراد درونگرا خواسته شده است که یک هفته را درگیر رفتار‌هایی شدیدا برونگرایانه باشند. برخی برونگرا‌ها مزایایی از جمله افزایش روحیه و احساس اصالت را به دست آودند. در مقابل، افراد درونگرا هیچ فایده‌ای کسب نکرده اند و اغلب احساس خستگی و تحریک پذیری گزارش داده اند.
قواعد فاصله گذاری اجتماعی که همه ما سعی در رعایت آن داریم مانند تصویری متضاد از همین آزمایش است.اکنون این برونگرا‌ها هستند که عملکردی غیر از شخصیت خود دارند و احتمالاً در هفته‌ها و ماه‌های آینده نیز تغییرات روانی شدیدتری را تجربه می‌کنند. از طرف دیگر، درونگرا‌ها در این روز‌ها در ایده آل‌ترین شرایط روانی خود قرار دارند.
چرا ممکن است درونگرا‌ها انزوا را راحت‌تر از برونگرا‌ها بپذیرند؟
بدیهی است، آن‌ها تمایل دارند که کمتر در جستجوی تعامل اجتماعی باشند. درونگرا‌ها تمایل دارند که احساس کمتری برای تجربه لذت و هیجان داشته باشند. این ممکن است باعث شود که آن‌ها نسبت به بی حوصلگی که بسیاری از ما تحت تأثیر عقب نشینی اجتماعی تجربه می‌کنیم، شگفت زده شوند. آن‌ها کمتر در معرض خطر مشکلات افسردگی ناشی از قرنطینه قرار دارند.
تنهایی مثبت است؟
بیماری همه گیر کرونا از دید برخی به عنوان "اپیدمی تنهایی" توصیف می‌شود. اما این عناوین ممکن است پوشاننده نکات مثبت این تنهایی برای برخی تیپ‌های شخصیتی باشد. نقطه مقابل اپیدمی به اصطلاح تنهایی، مطالعه "تنهایی" است، احساسات منفی که بسیاری از آن‌ها به دلیل کمبود معاشرت رخ می‌دهد در برخی افراد تبدیل به نقطه عطف می‌شود. همانطور که دکتر آنتونی استور می‌گوید بازگشت به خود و تنهایی می‌تواند تبدیل به نوعی پشتیبانی عاطفی درمانی شود و ظرفیت و توانایی برخی افراد در تنهایی تا حدی بالا می‌رود که به نوعی بلوغ عاطفی منتهی می‌شود.
البته برخی از افراد در حالت قرنطینه با مشکلاتی روبرو هستند که هیچ ارتباطی با شخصیت آن‌ها ندارد. بسیاری از آن‌ها شغل خود را از دست داده و با مشکلات اقتصادی روبرو هستند. برخی کاملاً منزوی هستند و برخی دیگر خانه‌های خود را با عزیزان به اشتراک می‌گذارند. با این وجود، پاسخ ما به این چالش‌ها نه تنها تحمل ما، بلکه خود ما را منعکس می‌کند.
