بیماری همه گیر COVID-۱۹ یک تهدید بی سابقه برای بهداشت عمومی و اقتصاد جهانی است. دولت‌ها با اجتناب از لفاظی‌ها و سیاست‌های ناسیونالیستی و در سایه همکاری‌های بین المللی قوی تر، می‌توانند از شهروندان محافظت کنند. دنیایی که از همه گیری کروناویروس پدید آمده است، ممکن است مجموعه‌ای متخاصم از کشور‌هایی باشد که نسبت به گذشته بسته‌تر و ملی گرا‌تر هستند. اما بدون همکاری سریع و مؤثر جهانی، ممکن است جهان به هیچ وجه از این بحران خارج نشود.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب به نقل از وب سایت مجمع جهانی اقتصاد، حداقل در حال حاضر، پاسخ‌های ناسیونالیست چندان نتیجه‌ای ندارند. بستن مرز‌ها، مسدودی مجوز‌های تردد و روش‌های مشابه که بی شباهت به نوعی جنگ با کشور‌های همسایه نیست، ممکن است در کنترل مسیر ورودی بیماری تا حدی موثر باشد، اما برای تدوام حفظ سلامت مردم، چاره‌ای به جز ادامه همکاری‌های بین المللی وجود ندارد. زنجیره‌های تأمین و تجارت جهانی نه تنها به دلیل تعطیلی، بلکه به دلیل رقابت کشور‌های ثروتمند برای عرضه، مختل می‌شوند.
با این حال به زودی، دولت‌ها نیاز به شروع مجدد اقتصاد جهانی دارند و این امر به همکاری‌های بین المللی در چندین زمینه مهم نیاز دارد. اولین عنصر مهم استراتژی خروج COVID-۱۹ آزمایش گسترده (هم برای عفونت و هم برای مصونیت ایمنی) است، به طوری که افراد سالم بتوانند به سر کار برگردند و افراد آلوده بتوانند درمان مناسب را انجام دهند.
برای این کار، کشور‌ها به تجهیزات کافی از کیت‌های تست و تجهیزات محافظ تا دستگاه‌های ونتیلاتور مناسب و دسترسی به درمان‌های جدید احتیاج دارند. همکاری بین المللی برای انجام آزمایش‌های گسترده و درمان بسیار ضروری است. تهیه کننده اصلی نمونه‌های مورد استفاده برای جمع آوری نمونه‌های نازوفارنکس در شمال ایتالیا مستقر است. معرف‌هایی که برای استخراج ویروس RNA از سلول‌های جمع آوری شده استفاده می‌شوند، عمدتاً توسط Qiagen، یک شرکت آلمانی با زنجیره تأمین پیچیده جهانی تولید می‌شود و شرکت‌های خارجی تقریبا نیمی از ونتیلاتور‌ها را در ایالات متحده تشکیل می‌دهند و یک سوم ونتیلاتور‌ها از اروپا آمده اند.
با این حال، در حالی که فرمانداران ایالت‌های ایالات متحده برای ونتیلاتور‌های کمیاب علیه یکدیگر مناقصه می‌کنند، برخی دولت‌های اروپایی مانع صادرات آن‌ها می‌شوند و یک وزیر دولت انگلیس گفته است که عدم توانایی این کشور در تهیه مواد ضروری لازم باعث کاهش آزمایش شده است.
راه حل نهایی، افزایش همکاری در تولید و توزیع، استفاده از زنجیره‌های تأمین جهانی و استفاده از منابع و تجهیزات بین المللی است تا بتوان آن‌ها را از کشوری به کشور دیگر اختصاص داد. به عنوان مثال، چین اکنون در حال ارسال ونتیلاتور و ماسک به ایالات متحده است.
مؤلفه دوم راهبرد خروج، نظارت و کنترل بیماری است. درست است، بسیاری از کشور‌ها با نظارت آنلاین از نوع استفاده شده در چین و کره جنوبی فعال هستند. اما با توجه به اینکه ردیابی دستی بسیار طولانی است، پیش بینی یک استراتژی خروج که شامل برنامه‌های جدید نباشد دشوار است.
در واقع، یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه آکسفورد نشان می‌دهد که برنامه‌های ردیابی می‌تواند در کاهش میزان عفونت مؤثر باشد، حتی اگر فقط ۶۰ ٪ از مردم آن‌ها را پذیرفته باشند باز هم موثر است؛ بنابراین، جوامع غربی باید از موفقیت‌های چین و کره جنوبی یاد بگیرند و ترس از افزایش ظرفیت نظارت دولت‌های خود را در برابر آسیب‌هایی که مردم از قرنطینه می‌برند تعدیل کنند.
