این روز‌ها که در سایه همه گیری کرونا، کشور‌های مختلف با فشار اقتصادی مضاعفی رو به رو شده اند و شاهد سقوط بی سابقه قیمت نفت هستیم، شاید فرصتی مناسب باشد تا نگاهی به شرایط اقتصاد‌های جهان در شرایط مشابه داشته باشیم. در این مطلب قصد داریم به برسی شرایط پس از جنگ جهانی اول (۱۹۱۴-۱۹۱۸) بپردازیم.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب، شاید تصور این که سال‌ها پیش نیز جهان شرایط اقتصادی مشابه با اکنون داشته است، ورق زدن تاریخ می‌تواند جالب باشد:
اقتصاد جهانی قبل از جنگ جهانی اول رو به رشد بوده است و برخی از کشور‌ها مانند آمریکا حتی در طول درگیری شاهد رشد بودند. اما در پایان سال ۱۹۱۸، اقتصاد جهانی رو به زوال گذاشت و بسیاری از کشور‌ها وارد دوره رکود اقتصادی شدند. در ایالات متحده آمریکا، رکود اقتصادی کوتاه بود و فقط شش ماه به طول انجامید و به دنبال آن رکود شدیدی بین سال‌های ۱۹۲۰-۱۹۲۱ رخ داد که طی آن ایالات متحده شاهد رشد بیکاری به ۷/۱۱ درصد بود.
با این حال، رکود اقتصادی آمریکای شمالی در ژوئیه سال ۱۹۲۱ بدون هیچ گونه مداخله به پایان رسید. در حقیقت دهه ۱۹۲۰ یک دوره رونق اقتصادی برای اقتصاد آمریکا بود، به طوری که تولید ناخالص داخلی سرانه از ۶، ۴۶۰ دلار به ۸۰۱۶ دلار افزایش یافت. بهبود اقتصادی انگلیس پس از جنگ کند بود. انگلیس بین سال‌های ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰ رونق اقتصادی کمتری به دلیل توقف تقاضا را ثبت کرد و رکود اقتصادی بین سال‌های ۱۹۲۱ و ۱۹۲۲ ثبت شد که در نتیجه آن بیکاری ۱۰ ٪ افزایش یافت و تا دهه‌ها نیز ریشه کن نشد.
در سال ۱۹۲۵، نخست وزیر انگلستان، وینستون چرچیل، ارزش پوند را به استاندارد طلا بازگرداند و آن را به مقدار طلا در اقتصاد گره زد و در نتیجه موفق شد به نرخ ارز قبل از جنگ ۴.۸۶ دلار در برابر یک پوند بازگرداند. با این حال، این اقدام منجر به کاهش قیمت و کند شدن رشد اقتصادی شد، زیرا صادرات انگلیس در بازار‌های جهانی و صنایعی از جمله زغال سنگ، پنبه، فولاد و آهن گرانتر از بازار داخلی بود.
در آلمان، بهبود اتقاصدی بسیار سخت رخ داد. تأثیر رکود اقتصادی با پیمان ورسای بدتر شد. آلمان متعهد شد که مبلغ ۱۳۲ میلیارد مارک طلایی یا حدود ۲۶۹ میلیارد دلار امروز به انگلیس، فرانسه، بلژیک و سایر متفقین بپردازد. با کاهش ارزش مارک آلمان، جمهوری وایمار (به نظام حکومتی آلمان طی سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۳۳ میلادی اطلاق می‌شود) به چاپ پول بیشتری ادامه می‌داد و همین امر منجر به پرفشاری بازار شد. این کشور پرداخت نهایی را در سال ۲۰۱۰ در بیستمین سالگرد اتحاد مجدد آلمان انجام داد.
یک خط ریلی در انگلستان که قدمت آن به دوران ویکتوریا باز می‌گردد و قبلا زغال سنگ را از معادن ولز به خلیج سوانسی حمل می‌کرد، قرار است با موافقت مقامات دولتی به طولانی‌ترین مسیر دوچرخه سواری زیرزمینی اروپا تبدیل شود.
