کره شمالی با استقلال خود در سال ۱۹۴۸ بیشتر توسط کشور‌های عضو کمونیست به رسمیت شناخته شد. در سال ۱۹۵۸، الجزایر اولین کشور غیر کمونیستی بود که این کشور را به رسمیت شناخت. عدم به رسمیت شناختن کره شمالی تا به امروز ادامه دارد و چندین کشور دیگر از جمله فرانسه، ژاپن و تایوان مایل به این نیستند که کره شمالی را به رسمیت بشناسند.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب، به طور رسمی، کره شمالی یک کشور کمونیست نیست. ایدئولوژی دولت "Juche نامیده می‌شود که ترجمه "اعتماد به نفس" است. این کار توسط کیم ایل سونگ، بنیانگذار کشور انجام شده است. اگر مایلید اطلاعات بیشتری درباره کره شمالی داشته باشید با ما همراه باشید:
فقط مقامات نظامی و دولتی مجاز به داشتن وسایل نقلیه موتوری هستند. در واقع، اتومبیل‌های جدید، تلفن‌های همراه هوشمند، تلویزیون‌های رنگی، یخچال‌های جدید و سیستم‌های تهویه مطبوع "محصولات ویژه" محسوب می‌شوند که فقط مسئولان ارشد حزب می‌توانند از آن استفاده کنند.
از زمان به قدرت رسیدن کیم جونگ اون در سال ۲۰۱۱، صد‌ها مایل سیم خاردار جدید در مرز این کشور با چین بالا رفته است. افزایش امنیت بهای سنگینی برای فراری‌ها داشته و طبق گزارش‌ها قاچاقچیان مرز چین که رایج‌ترین مسیر فرار اهالی کره شمالی از این کشور محسوب می‌شود برای فراری دادن هر نفر حدود ۸۰۰۰ دلاردریافت می‌کنند.
نه تنها شهروندان بلکه گردشگران کره شمالی نیز به شکل اجباری باید به مجسمه‌های رهبران این کشور کیم ایل سونگ و پسرش ادای احترام کنند.
طبق گفته سازمان سیا، کره شمالی ادعا می‌کند ۱۰۰ درصد مردم سواد دارند، به این معنی که همه افراد بالای ۱۵ سال می‌توانند بخوانند و بنویسند. با این حال، کودکان در مدرسه باید میز و صندلی مخصوص خود را بخرند و همچنین بهای خدمات گرمایشی را بپردازند.
به گفته محققان دانشگاه Sungkyunkwan در سئول کره جنوبی، به طور متوسط قد اهالی کره شمالی تقریباً سه اینچ (هشت سانتی متر) کوتاهتر از اهالی کره جنوبی است. برنامه جهانی غذا این موضوع را به رژیم غذایی ضعیف در دوران کودکی نسبت می‌دهد. طبق گفته این سازمان، رشد بیش از یک چهارم از کودکان کره شمالی به دلیل کمبود مواد غذایی متوقف می‌شود.
طبق گزارش‌ها، زنان و مردان کره شمالی باید بین تعداد محدودی از مدل مو‌های مورد تایید دولت انتخاب کنند. در سال ۲۰۱۵، به مردان این کشور دستور داده شد که مدل مو‌های کیم جونگ اون را انتخاب کنند، در حالی که به خانم‌ها توصیه می‌شد که از مدل موی بانوی اول این کشور الگو برداری کنند.
این مخالف قانون است که اهالی کره شمالی بدون اجازه دولت با بیگانگان صحبت کنند. به روزنامه نگاران مراجعه کننده یا حتی با مشاورانی که مورد تایید دولت نیستند گفتگو داشته باشند.
خارجی‌ها مجاز به خرید پرچم‌های کره یا پرتره‌های کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل نیستند. این نشان‌ها باید به شکل اجباری روی لباس همه شهروندان نصب شوند.
در دهه ۹۰، همه معلمان مجبور بودند برای دریافت گواهی تدریس، آکاردئون بیاموزند. آکاردئون به طور گسترده‌ای در کره شمالی آموخته می‌شود.
در کشور کره شمالی هر ۵ سال یک بار انتخابات برگزار می‌شود و شرکت در انتخابات اجباری است. اما نکته عجیب این است که فقط یک نام برای انتخاب وجود دارد و شهروندان فقط اجازه دارند با عبارت‌های "بله" یا "نه" رأی دهند و تقریباً ۱۰۰ درصد از شهروندان واجد شرایط رأی می‌دهند. رای ممتنع یا رأی "نه" را می‌توان عملی خیانت آمیز دانست.
