قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه‌ای مربوط به حقوق بشر است که در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ (۱۹ خرداد ۱۳۸۸) به تصویب این شورا رسید و تحریم‌های اقتصادی شدیدی را علیه ایران وضع کرد.
این قطعنامه با ۱۲ رأی موافق، ۱ خودداری از شرکت در رأی‌گیری (لبنان) و ۲ رأی مخالف (برزیل و ترکیه) در جلسه‌ای به ریاست مکزیک تصویب شد.
افتخار میکنم که بگویم 40 سال است به رغم فشارهای شما ما آنچنان ایستاده ایم که اگر یک هفته فشارتان را بردارید، همسایگان ما خیال میکنید باید فارسی حرف بزنند که اشتباه می کنید.
بیشتر بخوانید
این قطعنامه بعداً در بیستم ژوئیه ٢٠١٥ (۲۹ تیر ۱۳۹۴) توسط قطعنامه ٢٢٣١ شورای امنیت ملغی گردید.
این قطعنامه آغاز چهارمین دور تحریم‌های علیه ایران بود. بر اساس این قطعنامه ایران نباید از هیچ فعالیت تجاری مرتبط با غنی‌سازی اورانیوم و دیگر مواد هسته‌ای یا فناوری دیگر کشور‌ها بهره‌مند شود و تمامی کشور‌ها می‌بایست از انتقال هرگونه تانک، خودرو‌های زرهی، هواپیما‌های جنگی، هلیکوپتر‌های تهاجمی، توپخانه کالیبر بالا، کشتی‌های نظامی، موشک و سیستم‌ها و قطعات مرتبط با آن‌ها به ایران خودداری کنند. اگر ایران تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی و بازفرآوری خود را متوقف کند، این قطعنامه به حالت تعلیق در خواهد آمد.
ایران تنها کشوری بود که توانست با مذاکره و نه جنگ این قطعنامه را تعلیق کند.
| | | 
