پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
مهسا رحمانیان: روبات های آدم نما به واقعیت نزدیک می شوند.
امیدها با دستاورد جدید
دنیای دانش و فناوری دوباره جان می گیرند و اینک می توان انتظار کشید روبات
هایی متولد شوند که همانند آرنولد در فیلم سینمایی «ترمیناتور»(ویرانگر)
با اندک جراحتی خونریزی می کنند.
این بار پژوهش ها به بار نشسته و
دانشمندان موفق شده اند پوستی پلاستیکی تولید کنند که هنگام خراش یا آسیب
دیدن از آن خون قرمز سرازیر می شود.
همچنین این فناوری همانند پوست طبیعی می تواند با ساخت ریز پل های مولکولی، بخش های آسیب دیده خود را ترمیم کند.
خون
قرمزی که از پوست مصنوعی تراوش می کند شاید کارکردهای احمقانه برخی از
ابزارهای سرگرمی جشن هالوین را در ذهن زنده کند اما نبوغ به کار گرفته شده
در طراحی و تولید این فناوری هنگامی تحسین برانگیز به نظر می آید که مثلاً
در نظر بگیریم به کارگیری پوست مصنوعی در پوشش بال هواپیماها می تواند به
مهندسان هشدار داده و از سویی آسیب های احتمالی را بی درنگ بازسازی کند.
این
ماده ابتکاری را می توان در تولید سطوح خود ترمیم شونده گوناگونی به کار
گرفت و از پوشش تلفن های همراه و لپ تاپ ها گرفته تا بدنه خودروها کاربرد
دارد.
هنگام بروز آسیب و بریدگی، رنگ این فناوری پلاستیکی در راستای
خطوط منطقه صدمه دیده از روشن به قرمز تغییر می کند و رفتاری شبیه پوست
طبیعی را از خود به نمایش می گذارد.
همچنین این فناوری به ظاهر جادویی در برابر نور طبیعی واکنش نشان می دهد و در شرایط گرمایی یا اسیدی مختلف نیز تغییر می کند.
این فناوری در نشست سالیانه انجم شیمی آمریکا رونمایی شد.
به
گفته پروفسور مارک اربن از دانشگاه می سی سی پی جنوبی - که راهبری این طرح
پژوهشی را بر عهده داشته است- به لطف مام طبیعت، همه سامانه های زیستی
توان ترمیم خود را دارند. نمونه هایی از این فرایند طبیعی شگفت را می توان
در سامانه های زیستی مانند خود ترمیم شوندگی پوست آدمی یا بشره زایی در محل
خراش ها یا بریدگی های تنه درختان سراغ گرفت. با آنکه برخی از این
فرایندها کاملاً پنهانی اتفاق می افتند اما در نهایت زندگی و سلامت ما را
تضمین می کنند؛ مانند سامانه خود ترمیمی رشته های «دی ان ای»(DNA) که آسیب
های ژنتیکی را در زنجیره های ژنی بر طرف می کند.
پژوهشگران آمریکایی
تأکید می کنند فناوری پلاستیکی آنان بر پایه شبیه سازی فرایندهای طبیعی
طراحی شده، بنابراین هنگام آسیب دیدگی از خود علایم قرمز رنگی را به نمایش
می گذارد و در ادامه با قرار گرفتن در برابر نور یا تغییرات دمایی و اسیدی
دست به کار نوسازی و ترمیم بخش های صدمه دیده می شود.
به کارگیری این
فناوری در ساختار حساس هواپیماها بسیار کارآمد است زیرا با تغییر رنگ
درباره صدمات وارده هشدار می دهد تا مهندسان درباره جایگزینی بخش های آسیب
دیده یا واداشتن پوشش پلاستیکی به خود ترمیمی تصمیم گیری کنند.
بدین ترتیب مثلاً خراش های سطح بدنه خودروها براحتی ترمیم می شوند.
هم اکنون گروه پژوهشگران آمریکایی سرگرم به کارگیری این فناوری در پلاستیک هایی هستند که در برابر حرارت های بالا مقاومت می کنند.
