جوزف جاف در پراجکت سیندیکیت نوشت: آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان و حزب‌اش، اتحاد دموکرات مسیحی (CDU) مجموعاً 50 سال بر جمهوری فدرال 71 ساله آلمان حکمرانی کرده‌اند. وقتی او پس از 16 سال حضور در پاییز سال آینده از مقام خود کناره گیری می‌کند، می توان پیش‌بینی کرد که دوباره یکی از هم حزبی‌هایش جانشین وی شود، اما او چه کسی خواهد بود؟
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده: طی چند هفته آینده، حزب مرکل سی و سومین کنگره خود را برگزار و رهبر جدیدی را انتخاب می‌کند. این رهبر هر کس که باشد به احتمال زیاد با کنار رفتن مرکل به عنوان کاندیدای حزب برای صدارت مطرح خواهد شد. تردیدی وجود ندارد که اتحادیه دموکراتیک مسیحی در انتخابات عمومی ماه سپتامبر آینده پیشناز خواهد بود و در نتیجه رهبری تشکیل دولت بعدی را به دست خواهد گرفت.
سه مردی که برای شغل اصلی حزب رقابت می‌کنند نام‌های آشنا هستند. به ترتیب حروف الفبا اولین نفر آرمن لاشت، فرماندار نوردراین-وستفالن و فردی باسابقه در حزب است که جذابیت او با صلاحیت‌اش مطابقت ندارد.
فردریش مرتز نفر بعدی است، فردی که دو دهه پیش رهبری حزب در بوندستاگ را بر عهده داشت. او پس از رفتن به بخش خصوصی و درآمدزایی در بخش اقتصادی، برای بازگشت به سیاست تلاش می‌کند.
سومین رقیب، نوربرت راتگن، رئیس کمیته امور خارجه بوندستاگ است. وی مدت کوتاهی را به عنوان وزیر محیط زیست در زمان مرکل خدمت کرد تا اینکه پسر پسر موهایش را در آن زمان اخراج کرد.
به دلیل شیوع کووید-19، ما هنوز نمی‌دانیم که حزب چه زمانی رهبر بعدی خود را انتخاب می‌کند، اما خواه این جلسه به صورت حضوری برگزار شود یا به صورت مجازی در اواسط ژانویه درباره رهبری حزب تصمیم‌گیری خواهد شد.
در بین اسامی که نامبرده شد هیچ کس شانس اصلی نیست. مرتز در یک نظرسنجی اخیر از 27٪ پشتیبانی عمومی برخوردار بود، اما به تدریج از میزان محبوبیت‌اش کاسته شد. در این نظرسنجی راتگن 16٪ محبوبیت داشت و محبوبیت‌اش هم اندکی رو به فزونی است. لاشت هم با 21٪ در بین سه کاندید در رده دوم است.
یک سوال واضح این است که هر یک از نامزدها دقیقا چه موضعی دارند، اما پاسخ دادن به آن در چنین سیستم سیاسی متمرکزی کار ساده‌ای نیست. چپ و راست افراطی آلمان با هم می‌توانند در حدود 20٪ در نظرسنجی‌ها رای کسب کنند، اکثر رای دهندگان احزاب اصلی و به ویژه حزب دموکرات مسیحی را انتخاب می‌کنند.
در طول نیمه اول قرن بیستم آلمان جالب ترین کشور جهان بود. از نظر داخلی، یک آتشفشان سیاسی در این کشور در جریان بود و تهدیدی مرگبار برای همسایگان‌اش به حساب می‌آمد. امروز، در نتیجه دو جنگ فاجعه بار جهانی آلمان به یک قدرت اقتصادی تقریبا خنثی تبدیل شده است.
بنابراین، رقابت در حزب دموکرات مسیحی چیزی شبیه رقابت مقدماتی انتخابات ریاست جمهوری حزب دموکرات در آمریکا در سال جاری نیست، جایی که سناتورها برنی سندرز از ورمونت و الیزابت وارن از ماساچوست رقابتی طاقت فرسا با یکدیگر داشتند. همچنین آلمان یک دونالد ترامپ در صحنه سیاست ندارد.
بنابراین، لاشت تجربه خود را به عنوان فرماندار در پرجمعیت ترین ایالت آلمان تجربه می‌کند مزیتی که مرتز و روتگن ندارند. پیام ناگفته وی چهار سال دیگر مرکلیسم است و به نظر نمی‌رسد هیچ گونه تغییر ناگهانی در سیاست داخلی و خارجی آلمان شاهد باشیم.
در همین حال، مرتز، که مبارزات انتخاباتی خود را با تکیه بر آتلانتیسم و اقتصاد بازار آزاد آغاز کرد، با دقت کادرهای خود را متعادل می کند. او هم می‌خواهد به نوعی ادامه دهنده مسیر مرکل باشد، اما همزمان معتقد است که مسیر توسعه آلمان بسیار کند شده است. بنابراین، باید هر دو روش را همزمان دنبال کرد.
روتگن به عنوان جوانترین کاندید حزب، به نظر می‌رسد جسورتر است. وی با استناد به اعتبار خود به عنوان یک متخصص حوزه سیاست خارجی، می‌خواهد رویکرد سختگیرانه‌تری نسبت به روسیه و چین داشته باشد. آلمان تحت رهبری نه تداوم کامل سیاست مرکل و نه رویکردی کاملا متضاد با وی است.
بنابراین ، ثبات همچنان بر آلمان حاکم خواهد بود. هیچ جناح راستی مانند مارین لوپن فرانسه یا ماتئو سالوینی ایتالیا در آلمان وجود ندارد و هیچ چپ رادیکالی هم مانند جرمی کوربین بریتانیا، رهبر سابق حزب کارگر در آلمان نیست. در حالی که آمریکا و انگلستان اساساً دولتهای دو حزبی دارند، آلمان، مانند اکثر کشورهای قاره اروپا ، از طریق ائتلاف های چند حزبی اداره می‌شود که لزوما هم با هر انتخاباتی تغییر چندانی در آن حاصل نمی‌گردد.
علاوه بر سه مدعی یاد شده، دو نام دیگر هم مطرح شده‌اند. یکی وزیر بهداشت، جنس اسپان، یک سیاست‌مدار سخت کوش است که به لطف کووید-19، دائما نام‌اش در صدر اخبار مطرح می‌شود و دیگری رهبر حزب، مارکوس سودر، مردی جاه طلب و خستگی ناپذیر است که مدام مصاحبه می‌کند. در هر صورت پیش بینی بعدی از آلمان، مرکل بدون آنکلا خواهد بود.
