سرویس تاریخ «انتخاب»؛ زنده‌یاد احمد آرام نویسنده و مترجم معاصر، که در کابینه دوم دولت دکتر مصدق مدتی در سمت معاون و بازرس وزارت فرهنگ مشغول به کار بوده و به همین مناسبت ماموریت‌هایی در ممالک عرب چون عراق و سوریه داشته، در کتاب «یادگار عمر» که به تازگی توسط نشر کارنامه منتشر شده در گفت‌وگو با پرویز سیار فضای ذهنی این ممالک را کاملا مصدقی توصیف می‌کند.
وقتی آرام پس از اتمام ماموریتی فرهنگی از بغداد به ایران بازمی‌گردد، آذر، وزیر وقت فرهنگ دولت مصدق که هم‌کلاسی دوران تحصیل آرام هم بوده به دنبالش می‌فرستد و می‌خواهد که معاونت این وزارتخانه را به عهده بگیرد آرام می‌پذیرد اما بعد که به وزارتخانه می‌رود ظاهرا تعدادی چو می‌اندازند که او توده‌ای بوده. همین می‌شود که آذر او را با حفظ سمت به بازرسی بغداد و بعدش هم مدرسه محسنیه شام در دمشق می‌فرستد، شرح این‌که او دقیقا در این کشورها چه کاری انجام می‌داده مفصل است اما نکته جالب ماجرا تعریفش از مصدق‌دوستی ممالک عرب است:
«... آن زمان مصدق سر کار بود و مسئله نفت مطرح بود. مردم آن‌جا اسم بچه‌های‌شان را مصدق می‌گذاشتند، برای این‌که او سمبل کسی بود که مقابل خارجی‌ها ایستاده بود و اولین کسی بود که توانست در مشرق‌زمین مقابل انگلیسی‌های پدرسوخته خودش را نشان بدهد و نفت را از دست‌شان بگیرد. کوس رسوایی‌شان را اول بار در دنیا بزند. خیلی به او احترام می‌گذاشتند؛ در تمام ممالک عربی و از جمله در همین دمشق که بنده بودم...» (ص ۲۴۰)
