حمیده خیرآبادی در بخشی از ویدئویی که موزه سینمای ایران به بهانه سالروز درگذشت او منتشر کرد، می‌گوید امیدوار است تا زنده است، برخورد آدم‌ها با او همین‌طور خوب بماند.
موزه سینمای ایران به بهانه سالروز درگذشت زنده‌یاد حمیده خیرآبادی، بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون بخشی از گفت‌وگو با او را که در قالب تاریخ شفاهی سینمای ایران در این موزه نگهداری می‌شود، منتشر کرد.
خیرآبادی در ابتدای این ویدئو می‌گوید: «به نام خدا شروع می‌کنم. من نادره هستم، اسم شناسنامه‌ای‌ام حمیده خیرآبادی است. سال ۱۳۲۶ شروع به کار کردم، از تئاتر شروع کردم، بعد سینما شروع کردم، کار دوبله کردم، در رادیو هم یک مقدار کار کردم.»
او که چند نسل از ایرانیان با بازی‌هایش خاطره دارند، ادامه می‌دهد: «یک دانه دختر دارم، ثریا قاسمی که همه می‌شناسندش. سه تا هم نوه دارم که خیلی برایم عزیزند. زندگی من، دلخوشی من، فقط این‌ها هستند؛ کارم است و بعد از کارم نوه‌هایم.»
خیرآبادی که به نام «مادر سینمای ایران» می‌شناختندش در پایان این ویدئوی ۴ دقیقه‌ای می‌گوید: «زندگی‌ام را خوب می‌چرخانم، خوبم، زیاد سخت نمی‌گیرم. امیدوارم تا زنده‌ام، همین‌طور که آدم‌ها برخوردشان با من خوب است، تا آخر باشد. بتوانم جواب‌گو باشم. به من روحیه می‌دهند، آدم‌ها خیلی خوبند. همه چیز منند. احساس کمبود نمی‌کنم.»
حمیده خیرآبادی در بخشی از ویدئویی که موزه سینمای ایران به بهانه سالروز درگذشت او منتشر کرد، می‌گوید امیدوار است تا زنده است، برخورد آدم‌ها با او همین‌طور خوب بماند.
موزه سینمای ایران به بهانه سالروز درگذشت زنده‌یاد حمیده خیرآبادی، بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون بخشی از گفت‌وگو با او را که در قالب تاریخ شفاهی سینمای ایران در این موزه نگهداری می‌شود، منتشر کرد.
خیرآبادی در ابتدای این ویدئو می‌گوید: «به نام خدا شروع می‌کنم. من نادره هستم، اسم شناسنامه‌ای‌ام حمیده خیرآبادی است. سال ۱۳۲۶ شروع به کار کردم، از تئاتر شروع کردم، بعد سینما شروع کردم، کار دوبله کردم، در رادیو هم یک مقدار کار کردم.»
او که چند نسل از ایرانیان با بازی‌هایش خاطره دارند، ادامه می‌دهد: «یک دانه دختر دارم، ثریا قاسمی که همه می‌شناسندش. سه تا هم نوه دارم که خیلی برایم عزیزند. زندگی من، دلخوشی من، فقط این‌ها هستند؛ کارم است و بعد از کارم نوه‌هایم.»
خیرآبادی که به نام «مادر سینمای ایران» می‌شناختندش در پایان این ویدئوی ۴ دقیقه‌ای می‌گوید: «زندگی‌ام را خوب می‌چرخانم، خوبم، زیاد سخت نمی‌گیرم. امیدوارم تا زنده‌ام، همین‌طور که آدم‌ها برخوردشان با من خوب است، تا آخر باشد. بتوانم جواب‌گو باشم. به من روحیه می‌دهند، آدم‌ها خیلی خوبند. همه چیز منند. احساس کمبود نمی‌کنم.»
