سرویس تاریخ «انتخاب»؛ ساعت دو و نیم بعدازظهر یک‌شنبه 17 خرداد 1332 دکتر محمدعلی ملکی، رئیس هیأت نمایندگی دولت ایران در مجمع سازمان بهداشت جهانی، که در جلسات سالیانه این سازمان در ژنو شرکت کرده بود به تهران بازمی‌گردد. وی به محض ورود به پای‌تخت با دکتر مصدق دیدار می‌کند و گزارشی از جریان ماموریت خود و مسائلی را که در مجمع سازمان بهداشت جهانی مطرح شده بود به ایشان ارائه می‌دهد. دستور جلسات سازمان بهداشت جهانی در آن سال حول محور تقسیم بودجه سازمان بر حسب احتیاج کشورهای عضو می‌چرخیده؛ اما نکته جالب توجه در یکی از جلسات آن دوره این سازمان رخ می‌دهد؛ زمانی که نماینده دولت انگلیس ضمن نطق خود پیشنهاد می‌کند عملیات و کمک‌های بهداشتی سازمان در بحرین تحت نظر نمایندگان دولت انگلیس انجام گیرد، و با واکنش تند دکتر محمدعلی ملکی نماینده ایران در سازمان بهداشت جهانی مواجه می‌شود. گزارش بلافاصله این جلسه ایران، واکنش دولت ایران را هم برمی‌انگیزد تا جایی که طی نامه‌ای به سازمان ملل متحد بر حاکمیت ایران بر بحرین تاکید می‌کند.
صبح روز دوشنبه 18 خرداد 1332 دکتر ملکی آن‌چه در آن جلسه کذایی رخ داده و آن‌چه در پی‌اش پیش آمده برای خبرنگار اطلاعات این‌طور شرح می‌دهد:
به طوری که می‌دانید از نظر بهداشتی دنیا به شش منطقه تقسیم شده است که یکی از آن مناطق حوزه مدیترانه شرقی می‌باشد که کشور ایران نیز در این منطقه قرار گرفته است و چون بحرین جزو لاینفک ایران می‌باشد طبعا امور بهداشتی آن‌جا هم باید تحت نظر نمایندگان دولت ایران قرار گیرد و از نظر این‌که سازمان بهداشت جهانی در تقسیم‌بندی بهداشتی بحرین را تاکنون به حساب نیاورده است نماینده دولت انگلیس در صدد برآمد از این موضوع استفاده نماید و به همین جهت در نطق خود پیشنهاد نمود که به بحرین هم کمک بهداشتی بشود و این کمک با نظر نمایندگان دولت انگلیس صورت عمل بگیرد. من در همان جلسه با تندی به این پیشنهاد مزورانه اعتراض نمودم و در کمیسیون مربوط خطاب به اعضای کمیسیون گفتم: «این سازمان که ما در آن اجتماع نموده‌ایم یک سازمان بهداشتی است و نباید هیچ‌گونه تمایلات سیاسی در آن راه یابد و اگر سازمان بخواهد به پیشنهاد نماینده دولت انگلیس که ساخته و پرداخته دستگاه دیپلماسی انگلیس می‌باشد توجه نماید دولت ایران از عضویت استعفا می‌دهد و اجازه نخواهد داد که دولت انگلیس از پیشنهاد خود امتیاز سیاسی برای خود قائل شود.» همان موقع بنده این جریان را به دولت گزارش دادم و به قرار اطلاع از طرف وزارت امور خارجه نامه‌ای مبنی بر تایید حق حاکمیت دولت ایران بر بحرین و این‌که بحرین جزو لاینفک خاک ایران می‌باشد به سازمان ملل متحد نوشته شد.
بنا به تقاضای بنده اظهاراتی که در آن جلسه نمودم در صورت‌جلسه سازمان قید شد و بر اثر آن اعتراض بود که سازمان بهداشت جهانی پیشنهاد نماینده دولت انگلیس را مسکوت گذاشت تا در آینده رسیدگی کاملی به این مسئله از نظر بهداشتی و کمک خود به بحرین بنماید.
