روزنامه جوان نوشت: علی کریمی، فعال مجازی سلطنت‌طلب طی چند ماه اخیر که پس از فوت مهسا امینی خود را به عنوان یکی از لیدرهای مجازی آشوب مطرح کرد، بارها و بارها دروغ گفته است. او، چون دانش سیاسی ندارد و از سواد رسانه هم اندوخته‌ای ندارد، شاید تصور می‌کند این اشتباهات و دروغ‌ها اهمیتی ندارد.
ربات‌های جریان ضدانقلاب هم آمار بازدیدهای او را به شکلی فیک بالا می‌برند و او توهم پرطرفداری دستش می‌دهد. همه این موارد باعث می‌شود او نه تنها دروغ‌هایش را پس از افشاگری حامیان نظام پاک نکند، بلکه حتی پس از هر رسوایی باز هم دروغ بگوید. شاید هم با خودش می‌گوید سطح طرفداران مجازی من آن‌قدری نیست که قوه تشخیص خبر راست را از خبر دروغ داشته باشد، پس چرا خودش را برای راست گفتن به زحمت بیندازد. از همین روست که دیگر آمار دروغ‌های علی کریمی از دست در رفته و در خاطر نیست که جدیدترین دروغ او چندمین دروغ اوست!
او در جدیدترین دروغ خود، تصویری از یک مدرسه خیابانی در دهلی‌نو را به ایران نسبت داد. در این تصویر تعدادی کودک زیر پلی در خیابان نشسته‌اند و تخته‌ای مقابل آنهاست که کودکی در حال نوشتن روی آن است. کریمی روی این عکس نوشته: «بهروز عظیمی پسری که زیر پل به کودکان یتیم خواندن و نوشتن یاد می‌دهد. این عکس باید کل فضای مجازی را پر کند.» جالب آنکه اسم بچه را هم مثلاً نوشته‌اند که باور آن از سوی مخاطب ساده‌تر شود و با فتوشاپ جمله‌ای فارسی روی ستون پل اضافه کرده‌اند.
در واقعیت، اما ۱۱ بهمن سال ۹۱ خبری همراه با چند تصویر در رسانه‌ها منتشر شد که در بخشی از آن می‌خوانیم: «راجیش کومار شارما ۴۰ ساله و اهل دهلی نو است که به تازگی راهی برای آمورش به بچه‌های زاغه‌نشین پیدا کرده است و آن‌ها را زیر یک پل مترو و در فضای باز درس می‌دهد. او که در گذشته معلم بوده است این روزها در یک مغازه کار می‌کند، ولی روزانه ۲ ساعت مغازه را به کس دیگری می‌سپارد تا کلاس‌های درس را زیر پل مترو دهلی نو برگزار کند. او نه تنها این کلاس‌ها را به صورت رایگان برگزار می‌کند بلکه لوازم‌التحریر بچه‌ها را نیز خودش خریداری می‌کند. بچه‌های ۴ تا ۱۲ ساله همه روزه در کلاس‌های او شرکت می‌کنند.»
