روزنامه جمهوری اسلامی شنبه ۴ شهریور ۱۴۰۲ در سرمقاله خود با عنوان «فاجعه فقر پزشکی را جدی بگیرید» نوشت: روز پزشک امسال را هم پشت سر گذاشتیم و شعارهائی در حمایت از پزشکان دادیم ولی نشانه‌ای از اینکه مسئولین نظام، هشدار‌های صاحبنظران درباره مهاجرت پزشکان و قریب‌الوقوع بودن مبتلا شدن کشور به کمبود شدید پزشک به ویژه در رشته‌های بسیار مهم و حیاتی را جدی گرفته باشند وجود ندارد.
آمار‌ها از مهاجرت هزاران پزشک متخصص در هر سال از کشور و از هم‌اکنون احساس شدن کمبود پزشک و فقر پزشکی به ویژه در شهر‌های کوچک حکایت دارند. این خطر، درخصوص مهاجرت پرستاران نیز احساس می‌شود بطوری که بسیاری از بیمارستان‌ها و مراکز پزشکی دچار کمبود کادر پزشکی هستند و مشکلاتی برای مردم در زمینه معالجات به وجود آمده است.
به یاد داریم که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، در اکثر بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های کشور به ویژه در مناطق دورافتاده و شهر‌های کوچک، با پزشکان هندی و پاکستانی مواجه بودیم. با پیروزی انقلاب، تلاش برای رفع کمبود پزشک آغاز شد و کشور با سرعت زیادی به خودکفائی در این زمینه رسید. این تلاش بقدری موفق بود که بیماران زیادی از کشور‌های مختلف برای معالجه به ایران مراجعه می‌کردند و بخش پزشکی کشورمان مورد توجه بسیاری از ملت‌ها قرار گرفت. بیمارانی که برای معالجات امراض صعب‌العلاج در گذشته به خارج از کشور می‌رفتند، به برکت رشد حرفه پزشکی در ایران، وجود امکانات سطح بالای تجهیزات پزشکی و برخورداری از کادر پزشکی مجرب و کاردان، از مراجعه به کشور‌های دیگر بی‌نیاز شدند و معالجه در کشور خود را بر هر کشور دیگری ترجیح می‌دادند. این خودکفائی، از افتخارات ایران و از امتیازات نظام جمهوری اسلامی بود. با چنین امتیازاتی بود که ما می‌توانستیم اعتبار جهانی ایران و انقلاب و نظام اسلامی را تثبیت نمائیم و برای ملت‌ها الگو باشیم.
ما ایرانیان با برخورداری از نیروی انسانی کم‌نظیر که بزرگ‌ترین ثروت ملی کشور است و با بهره‌گیری از امکانات بسیار خوب کشور، می‌توانستیم پیشرفت‌های پزشکی‌مان را بقدری رشد بدهیم که در علم پزشکی، کادر پزشکی و انجام معالجات، حرف اول را در جهان بزنیم. این، میراثی است که از دانشمندان صاحب‌نام کشورمان همچون ابوعلی سینا و زکریای رازی داریم و پیشرفت همه‌جانبه جهان ایجاب می‌کند امروز ما ایرانیان، الگوی دیگر ملت‌ها در تمام زمینه‌های علمی از جمله پزشکی باشیم.
آمار‌ها و اطلاعات موجود، خبر از حضور ۸ هزار پزشک ایرانی حاذق در بالاترین سطح علمی و تخصصی فقط در آمریکا دارند. در کشورهائی از قبیل کانادا، آلمان، انگلیس، فرانسه و سایر کشور‌های اروپائی و همینطور کشور‌های عربی و شرقی نیز پزشکان زیادی با ملیت ایرانی مشغول به کار هستند که ترجیح می‌دهند در صورتی که زمینه کار در ایران فراهم باشد در کشور خود فعالیت کنند. این‌ها مهم‌ترین ثروت کشور را تشکیل می‌دهند که متأسفانه ما نتوانستیم از وجودشان به نفع کشور استفاده کنیم و سودشان به بیگانگان می‌رسد.
صاحبنظران می‌گویند عامل اصلی مهاجرت پزشکان، مسأله اقتصادی است. قطعاً بعضی مسائل دیگر که به آزادی‌های مشروع و حقوق شهروندی مربوط می‌شوند نیز در مهاجرت‌ها تأثیر دارند ولی این‌ها اموری نیستند که نتوان با تأمین آن‌ها پزشکان و سایر دانشمندان و متخصصان را جذب کرد. مسئولان نظام باید جذب پزشکان را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهند و با برنامه‌ریزی دقیق، واقع‌بینانه و عملی در درجه اول زمینه‌های مهاجرت آنان را از بین ببرند و همزمان اقداماتی برای جذب و بازگشت آن دسته از پزشکان که مهاجرت کرده‌اند به عمل آورند و محرومیت کشور از این ثروت کم‌نظیر را جبران نمایند.
