انحراف «خنده بازار» به سمت «سیاست بازار» / از «تبلیغ برای شبکه های ماهواره ای» تا «پیشبرد اهداف جناحی»

سرویس فرهنگ و هنر «انتخاب» ؛ سالهاست برنامه های شبکه های صدا و سیما دچار بیماری افسردگی شده اند و این بیماری مسری را به بینندگانشان منتقل میکنند و همین موضوع علاوه بر تبعاتی مانند افزایش شدید افسردگی جامعه و پرخاشگری مردم ؛ باعث رخوت در ابداع و تولید شده است چراکه جامعه ای دچار رخوت شده باشد امیدوار نیست و لذا مبدع و تلاشگر و پویا نخواهد بود.یکی از دلائل افزایش استرس و فشار خون و بیماریهای مرتبط با این معضلات همین شاد نبودن صدا و سیماست.

و این در حالی است که صدا و سیما برخلاف منویات و تاکیدات مکرر رهبری مبنی بر "دمیدن روح امید و شادی مفرح به جامعه" گام بر می دارد!

هرچه رسانه های دلسوز داخلی اعم از روزنامه ها و سایت های خبری ؛ بر لزوم شفافیت و صداقت و اقدام به موقع در اطلاع رسانی و اخبار و نیز جلوگیری از تصویب ؛ تولید و پخش مجموعه های حزن انگیز و افزایش سریال های شاد تاکید می ورزند تا مردم بجای گرایش روزافزون به سمت شبکه های ماهواره ای ؛ پای رسانه ملی بنشینند اما سیاستگزاران صدا و سیما ذهن و گوششان به هیچکس بدهکار نیست و همچنان کار خودشان را میکنند گویا عقل کل جامعه ۷۵ میلیونی در شورای چند نفره فوق الذکر خلاصه شده است!

اخیرا بعد از افزایش شدید انتقاد و هشدار صاحبنظران و اساتید و حتی هشدار برخی مسئولان با دل و جرات و رسانه های مستقل ؛ صدا و سیما تصمیم گرفت برنامه خنده بازار را تولید و پخش کند.

این برنامه در ابتدا موفقیت نسبی را به سبب خلا برنامه های شاد صدا و سیما و مردم تشنه شادی  کسب نمود (گوآنکه برای بسیاری از مردم، پخش این برنامه یادآوری طنزهای دهه 60 بود و گاه پخش آیتیم های متعدد، لبخندی کوتاه هم بر لب مردم نمی آورد) ضمن اینکه استقلال عمل نسبی نویسندگان مشهود بود تا اینکه این برنامه نیز زیر تیغ تیز همان شورا رفت که نتیجه آن سیاسی شدن برنامه و پرداختن به کشورهای دیگر شد که امروز شاهد افت کیفی برنامه و بینندگان آن هستیم.

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر «انتخاب» ؛ آیتم هایی که پیشتر به مسائل مختلف اجتماعی، اقتصادی روز می پرداخت ، اینک جایگزین محتوایی کاملاً سیاسی و البته نابخردانه و غیرمنطقی شده تا به زعم مدیران سازمان صداوسیما (و نه مدیران بخت برگشته این برنامه طنز) ، از برنامه های طنز نیز برای «پیشبرد اهداف سیاسی» استفاده ای بهینه شود و تیری به قلب دشمن و حتی منتقدین درونی شلیک شود.

یکی از نمونه های نادرست که پرداخت به آن بی اندازه باعث تبلیغ آن شده است ، پرداختن به برنامه خبر تلویزیون «من و تو» دارد .در مورد محتوا و شکل خبرگویی این برنامه شبکه ماهواره ای همین بس که ناظران مستقل نیز چنین شکل خبرگویی را برنمی تابند. اخباری که با یک نگاه ساده به آن ، از حب و بغضی و کینه ای سنگین خبر می دهد

اما در این میان طنز «خنده بازار» با راهنمایی های (!) مسئولین ضمن با سوژه کردن برنامه خبری شبکه «من و تو» بیش از آنکه به زعم آقایان ، با مسخره بازی دست های پشت پرده این شبکه فاش شود ، تبلیغی شده برای میلیون های ایرانی که اساسا! نمی دانند «من و تو» چیست، چه رسد که این شبکه برنامه خبری هم دارد...

نکته جالب که شاید باعث تغییر مسیر مدیران این شبکه در ساخت چنین آیتم هایی شود ، واکنش پر از شوق و شعف مجریان شبکه «من و تو» بود. این مجریان در بخش های مختلف برنامه ی های خود ، بارها در مورد این کار تلویزیون صحبت کردند.

یکی از مجریان زن این شبکه که پیشتر تنها در مورد شوخی های روز و لودگی ها صحبت می کرد و چند صباحی است به شدت سیاسی نیز شده ، گفت: تلویزیون ایران رفته بود ریزترین لوگوی برنامه «اتاق خبر» ما را پیدا و هنرمندانه طراحی کرد ، خب این نشان می دهد که چقدر این برنامه «اتاق خبر» تاثیر گذار بوده است.

یکی دیگر از این افراد نیز گفت: کلی با بچه ها خندیدیم. این نشان می دهد که چقدر برنامه «اتاق خبر» در ایران محبوب است!

خوب است آقایان مسئول؟! این استراتژهای تراژیک از کجا می آید؟! بهتر از این برای یک شبکه ، تبلیغ می شد کرد؟! کتاسفانه این روش های اقایان مسئول صداوسیما نشان می دهد که این عزیزان، اساساً اولی ترین اصول الفبای رسانه را نمی دانند!

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر «انتخاب» ؛ هنوز یادمان نرفته روزگاری که اندک مردمی پای تلویزیون های ماهواره ای می نشستند، تلویزیون با برجسته سازی تصویر و سخنان مجریان مثلاً سیاسی این شبکه ها ، چندان لذتی به خاطر این شهرت یک شبه و تبلیغ برای جذب مخاطب نثارشان کرد که خوابش هم نمی دیدند!

... و این درد، البته تنها مخصوص مسئولین صداوسیما نیست. کم نیستند افرادی که تصویر فلان مجری همین تلویزیون ماهواره ای با فلان خواننده را تیتر کردند ، یا از اخبار مثلاً پشت پرده اش خبر دادند و یا از درگیری هایشان با هم! .... و چه تبلیغی شد برای اینان و چه لذتی بردند و از این شهرت بادآورده و ارزان!

تا چه زمان باید منتظر بود که مسئولان صدا و سیما و سازمان های مشابه، متوجه بازخورد منفی عملکردشان باشند؟ این پرسشی است که همچنان بی پاسخ باقی مانده است!