حضور رادیکال‌ها در انتخابات سیگنال‌های منفی به اقتصاد داشته است؛ برخی معتقدند این افراد بیش از پیش توسعه کشور را به عقب می‌اندازند.
امیرحسین خالقی، اقتصاددان، درباره تأثیر به قدرت رسیدن تندرو‌ها بر اقتصاد و روابط اقتصادی با جهان به «انتخاب» گفت: این افراد در تخریب اقتصاد مؤثر هستند، اما به طور کلی سیاست‌های تعامل با دیگر کشور‌ها، خیلی به نقش تعیین کنندگی دولت ربطی ندارد. من تصور می‌کنم حضور این افراد باعث بروز یک چهره سخت از ایران در جهان می‌شود. من بعید می‌دانم حرف‌هایی که امروز می‌زنند، در دولت نیز اجرا کنند. امکان ندارد که بتوانند برای غرب به این شیوه رجز بخوانند. تحریم‌ها اثر خود را گذاشته و درد آن در جامعه احساس می‌شود. اگر تندروترین دولت‌ها نیز سر کار بیایند، ناچار به آرام راه رفتن هستند.
او افزود: سیلی سخت واقعیت به این افراد دیرتر و سخت‌تر می‌خورد. این‌ها سعی می‌کنند مقاومت‌هایی را در برابر اقتصاد واقعی داشته باشند، اما در نهایت ناچار هستند که به واقعیت تن دهند. یک فرد تندرو وقتی به قدرت می‌رسد، امکان رسیدن به توافق‌های حداقلی هم کمتر می‌شود.
خالقی درباره تکرار تجربه‌های تندروی گذشته در نظرات کاندیدا‌های اصولگرا گفت: تفاوت‌های بسیاری میان تندرو‌ها و میانه‌ها رو در انتخابات وجود دارد. شرایط تندرو‌ها نیز با دهه هشتاد متفاوت است. تندرو‌ها امروز اگر به قدرت برسند، اصلاً با شرایط احمدی نژاد موافق نیستند و شرایط بسیار بدتر است. اقتصاد ما با این طیف به سمت بسته‌تر شدن می‌رود. برای کنترل و عبور از تحریم، با این دولت‌ها نمی‌توان حرکت کرد. حتی در کم اثر کردن تحریم نیز موافق نخواهند بود. من فکر می‌کنم در سال آینده، اگر بازترین دولت هم روی کار بیاید، باید به سمت اصلاحات اساسی برود. بعید است که بتوان با این شیوه مسائل خارجی و تحریم و هسته‌ای را حل کرد. احتمالاً دولت بعدی آمریکا نیز نگاه تندی نسبت به ایران دارد.
وی درباره تأثیر خبری حضور جلیلی بر بازار گفت: ما با جلیلی با کاهش رشد اقتصادی و تداوم وضعیت فعلی مواجه خواهیم بود. گشایشی که با بایدن پیش آمد هم تمام می‌شود. جز اینکه یک تغییر اساسی در سیاست‌های کلی اتفاق بیوفتد، هیچ راهی برای عبور از وضعیت فعلی نداریم. بازار نیز بر اساس روانشناسی افراد تأثیر گرفته است. وقتی بازار می‌بیند کسانی مثل جلیلی می‌آیند که با آزادی اقتصادی زاویه دارد، اثر منفی این خطر را می‌پذیرد. تندرو‌ها دیدگاه دخالت حداکثری دولت بر بازار را مدنظر دارند. برخلاف گفته‌های جلیلی، بزرگترین مشکل این‌ها جهل مرکب است. آن‌ها نمی‌دانند که نمی‌دانند. با صرف در دست داشتن ساختار اداری نمی‌توان وضعیت را بهتر کرد. خوشبینی حداکثری نیز در این صحنه اشتباه بازار است. الزاماً اگر تندرو‌ها نیز پیروز نشوند، دولت بعدی کار خاصی نمی‌تواند انجام دهد.
