سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشت های روزنوشت علم را منتشر می کند.
۳۰ آذر ۱۳۴۸: سفیر مراکش گزارشی در [باره] مذاکرات سفیر آن کشور در الجزایر با سرهنگ بومدین رئیس‌جمهور آن‌جا فرستاده بود که می‌گفت چشمش از کنفرانس رباط آب نمی‌خورد و گله کردم بود کن ملک فیصل و ناصر کارها را بین خودشان می‌خواهند حل کنند و به ما تحمیل نمایند.
برای شاهنشاه فرستادم. با آنکه ناخوش بودم، موضوع معامله موشک‌های ریپیر را در منزل رسیدگی کردم، چون امر فرموده بودند تمام شود.
سفیر پاکستان هم به دیدنم آمد.
وقت مسافرت شاهنشا را به پاکستان برای چهارم و پنجم فوریه پیش‌بینی کردیم.
یادداشت‌های اسدالله علم: از نیامدن برف خیلی ناراحت بودند. عرض کردم: ناراحت نباشید. خشکسالی و تملق و دروغ جزء بلاهای مزمن این کشور است و داریوش هم در دو هزار سال قبل از آن نالیده است. ولی نگران نباشید، ان شاء الله خواهد آمد. به علاوه اول سال، به حد زیادتر از لازم داشتیم، حالا باید صبر کرد. فرمودند: صبر نکنم چه کنم؟ فقط از خدا می خواهم ده پانزده سال باران به اندازه کافی بدهد که من سدهای لازم را بسازم و این قدر دست بر آسمان نباشیم. خدا به شاه عمر بدهد، دائم در فکر کشور است.
