اولیویا ویلیامز، ستاره‌ی «تل‌ماسه: پیشگویی»، فاش می‌کند چرا هرگز نمی‌تواند از سرطان متاستاتیک لوزالمعده رهایی یابد
به گزارش انتخاب و به نقل از انلی مای هلث؛ پس از چهار سال تشخیص نادرست، اولیویا ویلیامز بالاخره درباره‌ی نبرد مداوم خود با سرطان متاستاتیک لوزالمعده صحبت کرده است؛ بیماری‌ای که با عنوان سرطان مرحله‌ی چهار لوزالمعده نیز شناخته می‌شود. او پس از سال‌ها مراجعه به پزشکان مختلف و دریافت تشخیص‌های اشتباه، در نهایت متوجه شد که توده‌ی سرطانی از لوزالمعده به دیگر اندام‌های بدنش سرایت کرده است. به همین دلیل، او می‌گوید که هرگز نمی‌تواند به‌طور کامل از سرطان خلاص شود. تجربه‌ی او نمایانگر چالش‌هایی است که بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده با آن مواجه‌اند؛ سرطانی که معمولاً خیلی دیر تشخیص داده می‌شود و درمان آن بسیار دشوار است. داستان اولیویا بر اهمیت تشخیص زودهنگام و لزوم افزایش آگاهی درباره‌ی این نوع تهاجمی از سرطان تأکید دارد.
«من دیگر هیچ‌گاه نمی‌توانم…»؛ روایت اولیویا ویلیامز از مواجهه با سرطان
ماجرای اولیویا با علائم مبهمی مانند خستگی، اسهال مزمن و درد اندام‌ها آغاز شد. او طی چهار سال به حدود ده پزشک در سه کشور مختلف مراجعه کرد، اما هیچ‌یک علت واقعی بیماری را کشف نکردند. حتی یکی از پزشکان او را برای ارزیابی روان‌پزشکی معرفی کرد و تصور کرد مشکل از سلامت روانی اوست. سرانجام، با انجام سی‌تی‌اسکن و نمونه‌برداری، یک تومور ۷ سانتی‌متری در لوزالمعده‌اش کشف شد که تا کبد و سایر اندام‌های بدن نیز گسترش یافته بود.
او در گفت‌وگویی با رسانه‌ها گفت:
«اگر یکی از آن پزشکان لعنتی در آن چهار سالی که مدام می‌گفتم مریضم، درست تشخیص داده بود… شاید فقط با یک عمل جراحی می‌شد همه‌چیز را پاک کرد و من حالا می‌توانستم بگویم که از سرطان پاک شده‌ام… چیزی که حالا دیگر هرگز نمی‌توانم بگویم.»
سرطان متاستاتیک لوزالمعده چیست؟
سرطان لوزالمعده یکی از مرگبارترین انواع سرطان‌هاست، و یکی از دلایل اصلی این موضوع، تأخیر در تشخیص آن است. این سرطان اغلب زمانی شناسایی می‌شود که به مرحله‌ی متاستاتیک (مرحله‌ی ۴) رسیده و به اندام‌های دیگر سرایت کرده است. در این مرحله، درمان بسیار دشوار یا حتی غیرممکن می‌شود.
دکتر کریشنا کیران کانپالی، جراح سرطان و متخصص لاپاراسکوپی پیشرفته و جراحی رباتیک در مؤسسه‌ی انکولوژی آمریکا (AOI) در حیدرآباد، توضیح می‌دهد که چرا تشخیص زودهنگام سرطان لوزالمعده چنین چالش‌برانگیز است. به گفته‌ی او، لوزالمعده در عمق شکم قرار دارد و تومورها را نمی‌توان در معاینه‌ی فیزیکی معمول احساس کرد. در مراحل اولیه، این سرطان معمولاً علائم مشخصی ندارد. اگر هم علائمی ظاهر شوند، اغلب خفیف و شبیه به مشکلات گوارشی ساده مانند تهوع، کاهش وزن یا ناراحتی شکمی هستند.
یکی دیگر از موانع، عدم وجود نشانگرهای دقیق در آزمایش خون در مراحل اولیه است. به همین دلیل، بیشتر بیماران زمانی تشخیص داده می‌شوند که سرطان به سایر بخش‌های بدن گسترش یافته و احتمال درمان یا نجات به شدت کاهش یافته است.
مطالعه‌ای که در نشریه‌ی Lancet Oncology منتشر شده، نشان می‌دهد که نرخ بقای پنج‌ساله برای بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده کمتر از ۱۰ درصد است، عمدتاً به‌دلیل تأخیر در تشخیص. زمان متوسط از تشخیص تا مرگ در این بیماران حدود سه تا شش ماه است؛ مسئله‌ای که نیاز فوری به روش‌های تشخیص زودهنگام را روشن می‌سازد.
افزایش آگاهی درباره‌ی تشخیص زودهنگام
اولیویا ویلیامز اکنون به یکی از حامیان سرسخت افزایش آگاهی درباره‌ی سرطان لوزالمعده و لزوم آزمایش‌های غربالگری زودهنگام تبدیل شده است. او از بنیاد «سرطان لوزالمعده بریتانیا» (Pancreatic Cancer UK) حمایت می‌کند و در فعالیت‌های خیریه‌ی ماراتن لندن برای تأمین منابع مالی پژوهش‌های مرتبط مشارکت دارد. او با تأثر می‌گوید:
«اینجاست که من احساساتی می‌شوم، اما دنبال ترحم نیستم؛ دنبال یک آزمایش ساده و ارزان برای تشخیص زودهنگام هستم.»
تشخیص سریع می‌تواند جان بسیاری را نجات دهد، چرا که این سرطان اغلب نیاز به مراجعات متعدد پزشکی دارد تا نهایتاً شناسایی شود.
زندگی با سرطان متاستاتیک
با وجود آن‌که اولیویا هرگز نمی‌تواند کاملاً از سرطان رهایی یابد، او انتخاب کرده با امید و هدف زندگی کند. وی همچنان برنامه‌ای شلوغ دارد، به تمرینات یوگای داغ ادامه می‌دهد و با دو دخترش وقت می‌گذراند. تجربه‌ی او ضمن روشن‌ساختن واقعیت‌های تلخ سرطان لوزالمعده، الهام‌بخش دیگران نیز هست تا برای بهبود نظام درمانی و توسعه‌ی روش‌های تشخیص زودهنگام تلاش کنند. این داستان یادآور این حقیقت مهم است که تشخیص زودهنگام، کلید اصلی در مبارزه با سرطان لوزالمعده است.
