سرویس تاریخ «انتخاب»: کتاب ماموریت آمریکاییها در ایران اثر آرتور میلسپو ترجمۀ حسین ابوترابیان در سال ۱۳۵۶ است.
آرتور میلسپو متولد مارس ۱۸۸۳ در روستایی در میشیگان، حقوقدان و کارشناس مالی آمریکایی که در سالهای ۱۹۲۲-۱۹۲۷ و ۱۹۴۲-۱۹۴۵ برای اصلاح مالیه به استخدام دولت ایران درآمد. او دانش آموخته (دکترای) دانشگاه جانز هاپکینز و (کارشناسی ارشد) دانشگاه ایلینوی بود.
به طور کلی افکار و کردار کسانی که در صف مقدم مخالفان قرار داشتند، هیچ ربطی به کوتاهیهایی نداشت که ما را متهم به آنها میکردند. برعکس پیشرفتهایی که ما به دست آورده بودیم، حملات آنها را تشدید میکرد. به تدریج که زمان میگذشت باج گیرهای سیاسی - اقتصادی مشاهده کردند که ما قصد داریم در صورتی که موفق شویم، نظم و ترتیب در امور اقتصادی ایجاد کنیم، تبعیض را حتی الامکان از بین خواهیم برد و به رژیم حکومت متمرکز در تهران خاتمه خواهیم داد. شورویها نیز متوجه این موضوع شده بودند و نه روسها و نه ایرانیان ذینفع نمیتوانستند این خطر را بپذیرند که ما مدتی طولانی در این کشور کار کنیم.
در آخرین مرحله تبلیغاتچیها دو اتهام جدید و جدی را مطرح کردند: اولاً من در سیاست داخلی از بعضی گروهها جانبداری کردهام. ثانیاً در امور خارجی دخالت کردهام. هر دوی این اتهامات اگر باور میشد، به خوبی مخالفتهای ایرانیان و روسها را توجیه میکرد. واقعیت این بود که ما در فکر و نیت خود قصد داشتیم بیطرفی مطلق را چه در سیاست داخلی و چه در سیاست خارجی رعایت کنیم. مع ذلک این کار را دشوار یافتیم که با همه سیاستمداران و گروههای ایرانی و قدرتهای خارجی رویه دقیقاً یکسانی داشته باشیم، زیرا اشخاصی با ابراز همدلی و دوستی و تقاضاهای منطقی به ما مراجعه میکردند برخی دیگر با روحیه انتقادی و تقاضاهای غیر ممکن و بعضیها هم اصلاً مراجعه نمیکردند.
در مورد سیاست داخلی من امیدوار بودم همانند مأموریت سابقم یک گروه روشنفکر و با حسن نیت را در مجلس بیابم که بتوانم مسائل و مشکلات هیئت را با آنان در میان بگذارم و در مقابل آنها به من نظر مشورتی بدهند و مدافع هیئت در مجلس باشند. چنین رابطهای اکنون بخصوص به علت ضعف کابینهها و بی میلی آنها به دفاع از ما در پارلمان ضروری بود.
از سوی دیگر شیوههای سیاسی سید ضیاء مشکوک بود. او بدون شک امیدوار بود روابطی با هیئت برقرار کند که ما در ماشین سیاسی او به صورت مهرهای در آئیم و این فکر را به سایر نمایندگان القا میکرد که نفوذ خاصی بر من دارد. در واقع من با تقاضاهای او همانند تقاضاهای سایر نمایندگان رفتار میکردم؛ بعضی را میپذیرفتم و برخی دیگر را رد میکردم
