شیئی ناشناخته که به خودروی تسلای مردی استرالیایی هنگام حرکت در بزرگراه برخورد کرده، ممکن است یک شهابسنگ بوده باشد.
به گزارش انتخاب و به نقل از sciencealert؛ «اندرو ملویل-اسمیت»، دامپزشکی از شهر وایالا در ایالت استرالیای جنوبی، به شبکهی تلویزیونی ABC گفت این جسم با چنان شدتی به شیشهی جلوی خودرو برخورد کرد که شیشه نرم شد و بخشی از آن ذوب گردید و ترکهایی تارعنکبوتی از نقطهی برخورد پخش شد.
در آن لحظه، خودرو reportedly در حالت رانندگی خودکار (Autopilot) بود و بدون هیچ واکنشی، به مسیر خود ادامه داد؛ گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است.
حادثهای که شاید «اولین در نوع خود» باشد
ملویل-اسمیت این حادثه و محل دقیق آن را به موزهی استرالیای جنوبی گزارش کرده است. این موزه در حال بررسی است تا منشأ دقیق این پرتابه را مشخص کند.
اگر مشخص شود که شیء واقعاً یک شهابسنگ بوده، این رویداد ممکن است نخستین مورد ثبتشدهی برخورد یک شهابسنگ با خودروی در حال حرکت در تاریخ باشد.
او به ABC گفت:
«فکر کردم تصادف کردهایم! آنقدر صدا بلند و ضربه شدید بود که شوکه شدم. اصلاً انتظارش را نداشتم. در حالیکه داخل کابین همهچیز بههم ریخته بود، ماشین همچنان آرام و بیتفاوت به مسیرش ادامه میداد!»
بارش مداوم ذرات فضایی بر زمین
بهطور مداوم، موادی از فضا با سرعتی معادل ۵۲۰۰ تُن در سال بر سطح زمین میبارند.
با این حال، بیشتر این جرم از ذرات ریز و غباری تشکیل شده که بدون تجهیزات خاص، قابل تشخیص نیستند.
احتمالاً همین حالا که این مطلب را میخوانید، ذرات میکروسکوپی شهابسنگها در ناودان سقف خانهتان جمع شدهاند!
تکههای بزرگتر اما بسیار نادرند، چون هنگام ورود به جو زمین میسوزند و متلاشی میشوند. در نتیجه، اینکه کسی شهابسنگی را هنگام فرود ببیند — چه برسد به اینکه به او یا وسیلهاش برخورد کند — اتفاقی بسیار استثنایی است.
بررسی علمی: از شیشه تا شهابسنگ
گام نخست موزه، بررسی دقیق شیشهی جلوی خودرو است تا مشخص شود آیا ذراتی از جسم برخوردکننده در آن گیر کردهاند یا خیر. اگر یافتهها با منشأ فضایی سازگار باشند، متخصصان کانیشناسی در گام بعدی به محل حادثه خواهند رفت تا شهابسنگ را بیابند.
به گفتهی کیرن مینی، زمینشناس و کارشناس کانیشناسی در موزهی استرالیای جنوبی:
«نکتهی واقعاً عجیب این است که شیشهی جلوی خودرو اندکی ذوب شده؛ این یعنی هرچه که به آن برخورد کرده، حرارت بسیار زیادی داشته است.»
چرا شهابسنگها معمولاً سردند؟
دانشمندان باور دارند که خودِ شهابسنگها هنگام رسیدن به سطح زمین معمولاً سرد هستند.
حرارت ناشی از ورود به جو، فقط لایهی بیرونی آنها را میسوزاند و بخار میکند، بدون آنکه گرمای زیادی به درونشان نفوذ کند.
با این حال، اگر شیئی با سرعت بسیار بالا حرکت کند، میتواند هنگام برخورد، انرژی جنبشی خود را به حرارت تبدیل کرده و دمایی فوقالعاده بالا در لحظهی اصابت ایجاد کند — درست مانند آنچه در مورد این تسلا رخ داده است.
احتمالهای دیگر: زبالهی فضایی یا سنگ زمینی؟
با وجود همهی این شواهد، پژوهشگران احتمالهای دیگری را نیز مطرح کردهاند — از جمله زبالهی فضایی، شیئی سقوطکرده از هواپیما، یا حتی سنگی معمولی از زمین.
مینـی توضیح میدهد:
«ممکن است پس از بررسیهای بیشتر، مشخص شود که این شیء چیزی غیر از شهابسنگ بوده است، اما در حال حاضر فرضیهی ما همین است. اگر در نهایت تأیید شود که شهابسنگ بوده، به محل حادثه بازمیگردیم تا تکهسنگ را پیدا کنیم.»
اگر این فرضیه تأیید شود، تسلای اندرو ملویل-اسمیت نهتنها از یکی از نادرترین برخوردهای فضایی جان سالم به در برده، بلکه تاریخساز هم شده است — اولین خودرویی در جهان که در حال حرکت با شهابسنگ برخورد کرده است.
