سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهمترین چهرههای سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخستوزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشتهای روزنوشت علم را منتشر میکند.
۳۱ فروردین ۱۳۵۲: صبح سواری رفتم. هوا بسیار سرد بود. در آذربایجان برف آمده است. یک ساعتی که سواری کردم، شاهنشاه تشریف آوردند. سه ربع هم در رکاب شاه اسب تاختم. بعد نقشه کاخ ملک آباد مشهد را که حاضر شده است، مهندس غیائی به عرض رسانید. جریان مهمانی دیشب را عرض کردم. با آن که شاهنشاه رد فرمودند، ولی مثل اینکه یک منطقی در حرف آنها جستوجو کردند. احساس من این است.
سر ناهار رفتم. نخست وزیر هم بود؛ ولی هیچ صحبتی از نفت نشد.
نفتیها به اتفاق فلاح از ساعت ۴ تا ۷ بعد از ظهر شرفیاب بودند. فلاح تلفن کرد که مذاکرات عالی بود و شاهنشاه هر چه خواستند گرفتند، ولی راجع به گاز با آنها یک توافقهایی شد. پس عرایض دیشب نفتیها توسط من خیلی بی تأثیر نبوده است. قرار است فلاح را فردا یا پس فردا ببینم که توضیح بدهد. گو اینکه فردا صبح شاهنشاه به من خواهند فرمود.
یادداشتهای اسدالله علم: صبح شرفیاب شدم. شاهنشاه خیلی سرحال نبودند. فرمودند: ابرها روی شیراز و اصفهان آویزان هستند و باران نمیدهند. عرض کردم: کشور شاهنشاهی بزرگ است. همه جا که نباید خوب باشد.
