سرویس تاریخ «انتخاب»: کتاب ماموریت آمریکاییها در ایران اثر آرتور میلسپو ترجمۀ حسین ابوترابیان در سال ۱۳۵۶ است.
آرتور میلسپو متولد مارس ۱۸۸۳ در روستایی در میشیگان، حقوقدان و کارشناس مالی آمریکایی که در سالهای ۱۹۲۲-۱۹۲۷ و ۱۹۴۲-۱۹۴۵ برای اصلاح مالیه به استخدام دولت ایران درآمد. او دانش آموخته (دکترای) دانشگاه جانز هاپکینز و (کارشناسی ارشد) دانشگاه ایلینوی بود.
احتمال دارد روسیه آینده نیز همانند آمریکا و انگلیس نشانههایی از صلح و دوستی واقعی یک دولت راضی را از خود نشان بدهد؛ و نیز مسلم به نظر میرسد که دولت شوروی خواهان یک جنگ جهانی دیگر نیست و در حال حاضر نیز آمادگی شرکت در هیچ جنگ بزرگی را ندارد. ولی از این نتیجه گیری نمیتوان گریخت که روسیه به توسعه بخشیدن به قلمرو قدرتش گرایش دارد، خواه از طریق الحاق و خواه از راه جذب یا تسلط مکرر. گفته میشود که انگیزه این کار حفظ امنیت است، ولی گام برداشتن در این راه ممکن است به اندازه فتح جهان بالقوه خطرناک باشد، مگر اینکه به نحوی خودش را محدود سازد. رهبران کرملین در تعقیب مقاصد سلطه جویانه خود، کاملاً واقع بین و خونسرد مینمایند. آنان خواهان یک جنگ بزرگ نیستند، ولی آماده بلوف زدن هستند و تا سرحد امکان قلدری میکنند. میخواهند تا جایی که دستشان میرسد بیشتر بدست آورند.
ممکن است باور کرد که اتحاد شوروی با صمیمیت و صداقت به سازمان ملل متحد پیوسته است، ولی بدون این قصد که بگذارد سازمان در اجرای سیاست ناسیونالیستی و امپریالیستی روسیه دخالت کند. نظر آنها نسبت به همکاری بین سه قدرت بزرگ نیز طبعاً همین است. تا وقتی که مقاصدشان را پیش میبرد از آن استقبال میکنند، ولی در مواردی که خودشان قادرند به تنهائی عمل کنند، هر جا بتوانند از همکاری با دو قدرت دیگر اجتناب و آن را رد میکنند.
یکی از برجستهترین و شاید مهمترین خصلت فکری دولت شوروی بدگمانی است. همراه آن عادت به پنهانکاری، انزوا گزینی، دور نگه داشتن خبرنگاران و ناظران خارجی از اماکنی که سیاست و مقاصد شوروی در دست اجراست. این پدیده گیج کننده را شاید نتوان تنها به بدگمانی روسها نسبت داد، بلکه موضوعی است که پرزیدنت روزولت «عقده حقارت» نامیده است
