خبرگزاری اسوشیتدپرس در آستانه بازی تیم ملی ایران و كره جنوبی در مرحله یك چهارم نهایی جام ملت های آسیا 2011 مصاحبه ای با افشین قطبی، سرمربی تیم ملی روی خروجی اش قرار داد كه در آن سوالات بیشتر رنگ و بوی سیاسی داشت تا ورزشی.
قطبی در این مصاحبه گفته كه غروری ایرانی دارد و روحیه ای امریكایی و خودش و بازیكنانش هیچ كاری به مسایل سیاسی ندارند و بستن مچ بند سبز برخی از بازیكنان تیم ملی را نكوهیده است.
او در این مصاحبه گفته:«من قلبی ایرانی دارم، روحیه ای امریكایی و مغز فوتبالی هلندی.»
قطبی از این كه هفت بازیكنش در مرحله پلی آف جام جهانی 2010 افریقای جنوبی در بازی برگشت مقابل این تیم در سئول مچ بند سبز بسته اند ابراز «ناراحتی» كرده است.
در این گزارش كه اشاره ای شده به تولد قطبی در ایران و بزرگ شدنش در كالیفرنیا سوالی پرسیده شده با این مضمون كه چرا قطبی، كمك مربی سابق لوس آنجلس گلكسی باید وظیفه خطیر مربیگری در تیم ملی ایران را كه از انقلاب اسلامی تا كنون به موفقیت چشمگیری نرسیده بپذیرد. و چرا او بعد از وقایع انتخابات سال 1388 باید این سمت را انتخاب كند.
عدم موفقیت فوتبال طی 30 سال اخیر البته نگاه منصفانه ای نیست چرا كه ایران طی این سال ها دو بار راهی جام جهانی شده و در سال های 1990، 1998 و 2002 به قهرمانی بازی های آسیا رسیده كه در سال های 1990 و 1998 از آن جا كه هنوز بازی های آسیایی محدودیت سنی زیر 21 سال نگذاشته بود كیفیت آن ها دست كمی از جام ملت های آسیا نداشت و سایر تیم های آسیایی با تمام قوا در آن شركت می كردند. قهرمانی باشگاه های ایرانی در جام باشگاه های آسیا هم سایر مظاهر موفقیت ایران طی سه دهه اخیر به شمار می رود.
او در پاسخ به این سوالات گفته كه چون ایران وطنش است:«من سخت ترین مسیر را برگزیدم. من حس كردم كار كردن برای كشورم فرصتی به من می دهد تا به مردمم در تاریك ترین شرایط امید بدهم، دردشان را كاهش دهم و كاری كنم كه به كشورشان افتخار كنند.»
منظور قطبی البته احتمالا از تاریك ترین شرایط ناكامی های فوتبال ایران است: «ورزش قدرت این كار را دارد. و هیچ ورزشی به اندازه فوتبال نمی تواند موثر باشد. بازیكنان هم می دانند كه تیم ملی می تواند صرف نظر از دیدگاه های سیاسی مردم ایران را نشان دهد. من چه كسی هستم كه در مورد این كه كشورم در مسایل سیاسی چه رفتاری باید داشته باشد تصمیم بگیرم؟ برای همین است كه من وارد ورزش شدم و زندگی ام را راحت كردم. این ورزش یك توپ است، دو دروازه و 22 بازیكن.»
باربارا سرك، نویسنده این گزارش – مصاحبه البته به خاطر این كه برخی از بازیكنان مچ بند سبز به دست بسته بودند حرف های قطبی را با واقعیت متناقض می داند و آن حركت را كه بلافاصله بعد از 25 خرداد اتفاق افتاد با آن روز مربوط دانسته.
در این گزارش اشاره ای شده به شعارهای هواداران ایرانی در ورزشگاه سئول كه قطبی از همه این مسایل ابراز ناراحتی كرده: «آن كارها اشتباه بود و من را خیلی ناراحت كرد. چون تمركز بازیكنانم از كاری كه باید انجام دهند از بین رفته بود. وظیفه آن ها خوشحال كردن مردم با پیروزی شان در آن بازی بود. اگر آن بازی را می بردیم ایران به جام جهانی می رسد. این برای مردم ایران بهترین اتفاق بود فارغ از این كه چه كسی رییس جمهورشان است.»
در این گزارش همچنین آمده كه قطبی با دعوت كردن از بسیاری از بازیكنان جوان قصد دارد «فوتبالی تهاجمی و جذاب» به نمایش بگذارد. البته در این گزارش گروه ایران به اشتباه گروه C نامیده شده كه تنها تیمی در جام است كه 9 امتیاز گرفته. ایران البته در گروه D با پیروزی بر عراق، كره شمالی و امارات صد در صد امتیازات را گرفته است.
قطبی تاكید دارد در بازی امروز با كره جنوبی تمركز تمام بازیكنان معطوف بازی است:«ما ورزشكاریم و باید روی وظیفه مان كه خوشحال كردن مردم است تمركز داشته باشیم. تیم ملی از بازیكنان گرفته تا مربی به مردم تعلق دارد و كسی نباید از آن وسیله ای بسازد برای رسیدن به اهداف سیاسی اش.