امیررضا واعظ آشتیانی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: با توجه به این که نشست آخر کنفدراسیون آسیا با انتخابات جدید هیات رییسه مصادف شده، زمانی را تعیین کردند تا اعضا کاندیداتوری خود را اعلام کنند که من نیز این کار را انجام دادم، از سوی فدراسیون‌های جهانی و آسیایی( ACC و UCI) اعلام شد که به عنوان ایرانی حق ثبت‌نام و حضور در انتخابات هیات رییسه آسیا را ندارم و آنها فدراسیون دوچرخه‌سواری ایران را به رسمیت نمی‌شناسند، چرا که این فدراسیون در مدت یک ماهی که فرصت داشت اساسنامه خود را اصلاح نکرده است.
وی ادامه داد: متاسفانه روابط خوبی که با روسای فدراسیون جهانی و آسیایی دوچرخه‌سواری نیز داشتیم نتوانستیم مانع این تعلیق مدیریتی شود و احتمال این که در روزهای آینده به لحاظ عملیاتی و این که نتوانیم در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت کنیم، نیز وجود دارد. در واقع دوچرخه‌سواری ایران دارد سرنوشتی همانند تیروکمان و قایقرانی پیدا می‌کند.
واعظ آشتیانی با بیان این که به راحتی کرسی خود را در دوچرخه‌سواری از دست داده‌ایم، تصریح کرد: برنامه‌ریزی کرده بودیم که اگر در این دوره انتخاب شدیم، به عنوان معاون اول دبیر کل دوچرخه‌سواری آسیا جایگاهی داشته باشیم که با توجه به این اتفاق، به طور قطع پست ریاست پیست آسیا و عضویت در هیات رییسه را نیز از دست خواهیم داد، اما افرادی که در ورزش کشور مسوولیت دارند، این مسایل را درک نمی‌کنند و با توجه به سرنوشت کشور، به حرف‌ها و گفته‌های غیر کارشناسی خود پافشاری دارند. از سوی دیگر از اجلاس لبنان تا به امروز، چهار، پنج ماه فرصت سوزی کردند، در واقع مسئولان ورزشی کشور استاد فرصت سوزی و از بین بردن زمان هستند.
عضو هیات رییسه کنفدراسیون دوچرخه‌سواری آسیا با اشاره به این که اصلاح اساسنامه فدراسیون‌ها باید توسط وزارت ورزش و جوانان انجام گیرد، بیان کرد: وزارت ورزش و جوانان ادعا می‌کند که گروهی را مبنی بر اصلاح اساسنامه فدراسیون‌ها انتخاب کرد، اما می‌بینیم که هیچ اقدام عملیاتی از سوی وزارت ورزش و جوانان انجام نمی‌شود و جالب این جاست که یکی از معاونان آن مدعی می‌شود، با توجه به گرفتاری‌هایی که داشتم در جلسات شرکت نکردم و واقعا سرنوشت ورزش کشور بی‌اهمیت شده که آقایان کارهایی مهم‌تر از وضعیت ورزش ایران برای خود می‌تراشند.
وی افزود: البته به این دلیل است که آنها اطلاعی از جایگاه دیپلماسی ندارند، در حالی که دیپلماسی شاید مهم‌تر از خود ورزش باشد و کشورهایی که دیپلماسی ورزشی، فرمول‌های آن و نمایندگانی ندارند قطعا با مشکلاتی مواجه خواهند شد حتی اگر در سطوح فنی رشدی داشته باشند. بنابراین فکر می‌کنم افکار عمومی و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی باید این پرسش را داشته باشند که ورزش ایران به کجا می‌رود؟ شاید نمایندگان مردم در مجلس نسبت به این موضوع بی‌تفاوت هستند و اگر این طور نیست، چرا عکس العمل نشان نمی‌دهند؟
واعظ آشتیانی در پاسخ به این پرسش که با توجه به اتفاق پیش آمده در آخرین اجلاس کنفدراسیون دوچرخه‌سواری آسیا شرکت می‌کند یا نه؟ به ایسنا گفت: در آخرین اجلاس حضور خواهم داشت چرا که باید گزارشی از عملکرد خود در دوره ریاستم در پیست آسیا ارائه کنم و با کمال تاسف نیز از دوستان آسیایی خود خداحافظی کنم.
رییس کمیته پیست آسیا در پایان بیان کرد: امیدوارم در دولت آینده مسئولان امر، نگاهی به ورزش ایران داشته باشند و از این فرصت‌هایی که برایمان پیش می‌آید به خوبی بهره‌برداری کنند تا زحمات گذشتگان به دلیل بی‌توجهی از بین نرود، البته ناگفته نماند که آقای قمری با حداقل امکانات، نهایت کوشش و تلاش خود را انجام داده و زحمات زیادی کشیده، اما متاسفانه تفاوتی یا مقایسه‌ای بین عملکرد مثبت و منفی وجود ندارد.
