زهرا نعمتی، ملی پوش تیم تیرو کمان معلولان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره شرایط کنونی‌اش اظهار کرد: مدتی است که تمرین تیم را آغاز کردم، فعلا برنامه شخصی ندارم و تمرینات هم منسجم برگزار نمی‌شود. قرار است آبان سال آینده در مسابقات جهانی تایلند شرکت کنیم، اما تا آن زمان فرصت زیادی برای آماده‌سازی هست.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا زیر نظر مربی تمرین می‌کند، یادآور شد: فعلا مربی نداریم و شخصی تمرین می‌کنیم. البته قبل از المپیک هم وضع بر همین منوال بود. ما 20 روز در استان خودمان تمرین داشتیم و فقط 10 سفر زیر نظر مربی در تهران تمرین می‌کردیم.
وی با بیان این که نمی‌داند چرا لیگ تیروکمان برگزار نمی‌شود، تصریح کرد: علت برگزار نشدن لیگ را نمی‌دانم. در سایر کشورها رقبای ما مرتب مسابقه دارند و لیگ‌شان هم برگزار می‌شود، اما در ایران فقط سه، چهار سال قبل یک بار لیگ برای مردان برگزار شد! شاید مسئولان باید بیشتر از ورزش تیروکمان حمایت کنند. هر چه میدان دیده‌تر و با تجربه‌تر باشیم، موفقیت‌ها بیشتر خواهد شد.
دارنده نشان طلای بازی‌های پارالمپیک لندن ادامه داد: بازی‌های لندن پنجمین تجربه بین‌المللی من بود. قطعا اگر در مسابقات بیشتری حضور داشتم راحت‌تر می توانستم موفق شوم. فدراسیون سالانه یکی، دو بار ما را به مسابقات اعزام می‌کند. ما نیاز به اسپانسر داریم، تجهیزات تیروکمان گران است.
وی با تاکید بر این که هدف بعدیش طلای بازی‌های برزیل است، تصریح کرد: هدف بازی‌های 2016 است. در میان راه هم مسابقات مهم جهانی و آسیایی در پیش است. تلاش می‌کنم در مسابقات کوچک‌تر حرف برای گفتن داشته باشم. من فکر می‌کنم مسئولان و ورزش دوستان در قبال ما دینی بر گردن دارند و باید از ما حمایت کنند. ورزشکار عاشق ورزش است که از تفریح، رفاه و خانواده‌اش می‌زند. در قبال آن هم باید حمایت مسئولان و اسپانسرها وجود داشته باشد تا ورزشکار انگیزه فعالیت داشته باشد.
تنها بانوی طلایی ایران در تاریخ بازی‌های پارالمپیک با انتقاد از بی‌تفاوتی مسئولان نسبت به ورزش بانوان، اظهار کرد: با این که تنها طلای ورزش بانوان را در بازی‌های پارالمپیک به دست آوردم، ولی مسابقاتم در ایران اصلا پخش نشد، علت این تصمیم را نمی‌دانم. مسابقه من خیلی زیبا بود و همه از آن لذت بردند. حضور من در فینال باعث افتخار ایرانیان بود، خالی از لطف نبود که مسابقاتم پخش می‌شد! متاسفانه، مسئولان در ایران به ورزش بانوان و قهرمانان ملی اهمیت نمی‌دهند این رفتار انگیزه ورزشکاران زن را پایین می‌آورد. ورزش زنان و مردان با هم فرقی ندارد، مگر مدال طلای ما با مردان فرق می‌کند؟! مسابقات من در شرایطی پخش نشد که از نظر پوشش، لباس ما هیچ مشکلی ندارد.
