جوایز آرگو، سیاسی یا فنی؟

این روزها آرگو جوایز مختلفی را دریافت می‌کند. از یک طرف برخی معتقدند سینمای هالیوود در یکسال اخیر سیاسی‌ترین دوران خود را سپری ‌کرده و سیاست‌زدگی در اهدای جوایز کاذب به «آرگو» به کارگردانی بن افلک و کم‌توجهی به کارگردان‌هایی چون اسپیلبرگ، تارانتینو و بیگلو، نمود بیشتری پیدا می‌کند. همین‌طور از سویی دیگر در نشریه‌های متعدد نقدهایی پیرامون این شیفتگی همگانی درباره این فیلم اقتباسی مطرح می‌شود. در آخرین واکنش درباره دلایل دریافت جوایز متعدد آرگو تحلیل شده است و حتی پیش‌بینی شد که این فیلم احتمالا اسکار را هم می‌گیرد. مارک آمبیندر چنین نوشته است: «مانند هر کس دیگری، من‌هم مشتاق به دیدن آرگو ساخته بن افلک بودم؛ فیلمی که از روی زندگی واقعی یک مامور سیا در زمان گروگان‌‌گیری در ایران ساخته شده بود. فیلمی که قول یک تریلر بزرگ را می‌داد. وعده‌ای که عملی شده بود. اما پیش‌بینی نمی‌کردم هالیوود در علاقه به این فیلم پیش‌رو باشد. این روزها، حتی این فیلم برای بهترین فیلم اسکار نامزد شده است. این فیلم تقریبا برنده هر جایزه بزرگی است که اصناف این صنعت داده‌اند. کارگردانی افلک برای این فیلم هم به طور مشابه مورد تحسین قرار گرفته است.»
وی تاکید کرده است: «بله هالیوود از فیلمی که هالیوود در آن قهرمان است، لذت می‌برد. هالیوود فیلمی که درباره هالیوود باشد را دوست دارد (به فیلم هنرمند نگاه کنید).
اما این نکته‌ها نمی‌تواند توضیح دهد که چرا ARGO به خوبی از طرف آکادمی اسکار و اصناف پذیرفته شد. من فکر می‌کنم پاسخ این سوال به ساختار فیلم برمی‌گردد. یکی از چیزهایی که به نویسندگان مشتاق فیلم آموزش داده می‌شود، جدا از ستایش ویلیام گلدمن این است که همه فیلم‌های خوب همان ساختار را دارند.»
در ادامه این تحلیل آمده است: «منظور از کلمه «خوب» برای فیلم‌ها، یعنی یک فیلم موفق. آن‌ها ساختار نسبتا ساده‌ای دارند: اولین حرکت بر مبنای طرح معضل است. حرکت دوم با تصمیم قهرمان برای حل معضل آغاز می‌شود. حرکت دوم زمانی به پایان می‌رسد که نقطه امیدی برای قهرمان کشف شود - در این فیلم جایی که به نظر می‌رسد همه‌چیز از دست رفته و راهی برای حل مشکل به طور موفقیت‌آمیز وجود ندارد و پس از آن اشعه‌ای از امید به وجود می‌آید و حرکت سوم را قهرمان انجام می‌دهد. او هم مشکل را حل می‌کند هم سفرش را به پایان می‌رساند. (همیشه دو سفر در این‌گونه فیلم‌ها وجود دارد: طرح و تلاش درونی قهرمان. زمانی که فیلم خوبی باشد، آن‌ها دقیقا منعکس‌کننده یکدیگر در هم هستند) این یک فرمول کامل در صنعت است و به نوعی به آنچه که ذهن منتظر این روند است، این فیلم به آن پایبند است.» در ادامه مطلب آمده است: «ساختار ARGO کامل است و منظورم از کامل، این است که: نویسنده، کریس تتریو، هیچ لحظه‌ای را برای پیشبرد فیلم از دست نداده‌ است. هر نقطه‌ای از دیالوگ‌های فیلم برای پیشرفت طرح ضروری است. هیچ چیز زیاده‌روی نیست. من واقعا فکر می‌کنم که آکادمی نیز به ARGO اسکار بدهد چراکه فیلم معمولی خوبی است. بنابراین آرگو من فکر می‌کنم، به عنوان یک فیلم بزرگ دیده می‌شود.»