ناصرالدین‌شاه

صبح از خواب برخاسته، رفتیم حمام. بعد ناهار رادر منزل خورده. حکیم روزنامه خواند... شب بعد از شام قرق شد؛ حاجی حکیم، غلام‌حسین، سنتورچی، سلطان‌حسین [خواننده‌ی] اعتضادالسلطنه آمده، قدری خواندند. حاجی حکیم رذالت زیاد کرد.

عاقبت امین‌السلطان در موقع مناسب با شاه گفت‌وگو کرد و عفو تقصیرات را برای پدرم تحصیل نمود و طول مدت می‌رساند که کار مشکل و موقع مناسب پیدا کردن دشوار بود. دکتر طولوزان هم خود با شاه مذاکره کرده بود. شاه دل‌تنگی نموده که میرزا فروغی از کارهای ما بدگویی کرده است. دکتر گفته بود مگر دروغ گفته است؟ شاه جواب داده بود نمی‌گویم دروغ گفته، اما او نمی‌بایست بگوید! خلاصه نتیجه‌ی مهم این واقعه این‌که بعد از آن تا زمان مشروطیت کسی جرأت نداشت اسم از قانون ببرد یا اظهار قانون‌خواهی کند.