پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
سينماخبر: شايد هيچ‌کس فکرش را نمي‌کرد که پرفروش‌ترين فيلم تاريخ سينما يک فيلم علمي-تخيلي باشد، اما جيمز کامرون با نمايش آواتار در سال 2009/1388 به اين مهم دست يافت و رکوردي جاودانه را در تاريخ سينما خلق کرد.
داستان جيمز کامرون به اندازه دنياهايي که در فيلم‌هايش به نمايش مي‌گذارد شگفت‌انگيز و پرماجراست؛ پسرکي کانادايي که دوران کودکيش را با کاوش محيط طبيعي اطراف خانه، خواندن داستان‌هاي علمي-تخيلي و آرزوي کاوش‌هاي دريايي سپري مي‌کرد شايد در خيال‌پردازانه‌ترين روياهايش نيز نمي‌ديد که در مرز ميان جهان علم و تخيل قرار بگيرد.
پيشرفت‌هاي يک کارگردان
کامرون تحت تاثير دنيايي شگفت‌انگيز و تحولات سريع کاوش‌هاي مختلف، از فضا گرفته تا اعماق دريا، خود شروع به نوشتن داستان‌هاي کوتاه علمي-تخيلي و همچنين طراحي شخصيت‌هاي اين دنيا کرد. زماني که کامرون فيلم «2001، يک اوديسه فضايي» را ديد، از تماشاي جلوه‌هاي ويژه شگفت‌انگيز آن به وجد آمد و پس از آن ساعت‌هاي طولاني از اوقات فراغتش را در کتابخانه‌ها به مطالعه درباره جلوه‌هاي ويژه سپري کرد. در همين مدت اما به علاقه اصلي خود که خلق شخصيت‌هاي فانتزي و همچنين غواصي در آب‌هاي عميق بود مي‌پرداخت. با اکران فيلم «جنگ ستارگان» کامرون دنيايي را ديد که دوست دارد آن را خلق کند.
او از گروهي از دندانپزشکان محلي پول جمع کرد تا فيلم کوتاهي را ساخته و جلوه‌هاي ويژه آن را درست کند، به اين اميد که شايد استوديويي در‌هاليوود آن را بخرد و اجازه ساخت فيلم کامل را به او بدهد. اما اين کار باعث شد تا جواني که مجبور بود براي تامين هزينه‌هاي خود غذاي مدارس را با وانتش منتقل کند به دنياي سينماي حرفه‌اي وارد شود.
استعداد او باعث شد يکي از کارگردان‌ها براي فيلمي‌درجه چندم پيشنهاد مشارکت او در بخش جلوه‌هاي ويژه را بدهد. اين مسير او را به کارگرداني فيلمي‌نه چندان مطرح کشاند و در نهايت کابوسي شبانه او را به يکي از نام‌هاي معروف‌هاليوود بدل کرد؛ کابوسي که وي در آن سربازي را ديد که از آينده براي کشتن زني به زمان ما آمده است، ايده ساخت ترميناتور را مطرح کرد و اين بار بخت با او بيش‌تر يار بود و او فيلمي را کارگرداني کرد که يکي از بهترين‌هاي علمي-تخيلي دوران شد و در عين حال جلوه‌هاي ويژه را توسعه داد.
اينک مسير پيش روي او به نظر باز مي‌آمد. فيلم‌هاي بعدي او هر يک با تجربه جديدي از جلوه‌هاي ويژه و داستان همراه بود. بيگانه‌ها، دروغ‌هاي واقعي و مغاک. در تمام اين مدت روح ماجراجو و جان شيفته کاوش و به‌خصوص عشق به اعماق درياها او را رها نکرد و در تمام اين مدت خود را با جهان علم و فناوري در تماس نگاه داشت. او ابزارها و فناوري‌هايي را که براي پروژه‌هايش نياز داشت مي‌ساخت و سرانجام به داستاني رسيد که او را به موفق‌ترين چهره هاليوود بدل کرد. وسواس و عشق او به اعماق آب‌ها و داستان تايتانيک باعث شد تا سناريو داستاني عاشقانه درباره تايتانيک را بنويسد. سال‌ها بعد اعتراف کرد که چگونه علاقه‌اش به کاوش اعماق دريا و ديدن مستقيم تايتانيک او را به اين طرح رسانده است. او توانست هزينه لازم براي کاوش تايتانيک واقعي را از استوديو بگيرد و در عين حال با ساختن نمونه‌اي يک به يک از تايتانيک فيلمي‌بسيار پرخرج اما دقيق و و جزيي‌نگر بسازد. برخلاف انتظار او و همکارانش فيلم نه تنها موفق بود که به پرفروش‌ترين فيلم تاريخ سينما (تا آن زمان) بدل شد.
پس از موفقيت شگفت‌انگيز تايتانيک راه براي کامرون باز بود تا هر پروژه‌اي را که مي‌خواهد در دست بگيرد و از آن پول بسازد؛ اما او براي مدت يک دهه تقريبا ناپديد شد. در اين مدت همزمان با کاوش اعماق درياها، مشاوره دادن به سازمان‌هاي علمي(از جمله ناسا) و توسعه فناوري‌هاي تصويربرداري، بر روي طرح و ايده قديمي‌خود متمرکز شد.
اختراع دوباره سينما
از سال‌ها قبل، جيمز کامرون ايده‌اي روياپردازانه را در سر مي‌پروراند؛ دنيايي شگفت‌انگيز که براي بازسازي آن نياز به فناوري‌هايي داشت که هنوز وجود نداشت. او کارزاري طولاني را براي توسعه فيلم‌برداري سه بعدي به انجام رساند. در همان حال ايده‌اي که اولين بار در فيلم ارباب حلقه‌ها و براي خلق شخصيت گالوم به کار رفته بود را توسعه داد و نوعي سيستم تصويربرداري طراحي کرد که مي‌توانست نماهاي توليد شده کامپيوتري را به طور مستقيم در پيش‌زمينه بازي بازيگراني که در اتاقي پوشيده از حسگرهاي فروسرخ در حال ايفاي نقش بودند به نمايش بگذارد. او در حالي‌که ايده جلوه‌هاي ويژه و دنياي ديجيتال را توسعه مي‌داد مفهوم فيلم‌هاي سه‌بعدي را تغيير داد، اما سينماهاي جهان چندان آماده محصول نهايي نبودند و به همين دليل او پيشگام کارزاري شد که در نهايت سينماهاي جهان را وادار به تجهيز خود به سيستم‌هاي نمايش سه‌بعدي مي‌کرد.
حاصل اين تلاش‌ها وقتي در کنار داستاني عميق و دقيق قرا رگرفت، فيلمي‌را در سال 2009/1388 روي پرده برد که از آن به اختراع دوباره سينما نام مي‌برند.
آواتار، نقطه عطفي در سينماي علمي-تخيلي است؛ نه فقط به دليل خدماتي که به صنعت سينما کرد که از نظر جهاني که به تصوير مي‌کشد و دقت وسواس گونه‌اي که کامرون براي مبناي علمي‌دنيايش به خرج داد.
داستان فيلم
داستان آواتار در آينده مي‌گذرد. اگر در بسياري از داستان‌ها و فيلم‌هاي علمي-تخيلي که درباره برخورد ما با بيگانگان نوشته و ساخته شده است، ما ميزبان بيگانگان هوشمند و پيشرفته‌تر هستيم، اين بار زميني‌ها هستند که پس از استفاده بي‌حساب و کتاب از منابع زمين به دنبال منابع اقتصادي به سياره‌اي فراخورشيدي در نزديک ستاره آلفا-قنطورس رسيده‌اند؛ جايي که در قمر اين سياره نه تنها منابع با ارزشي براي بهره‌برداري وجود دارد که گونه هوشمندي در آن زندگي مي‌کنند که در سازگاري کامل با طبيعت به سر مي‌برد و از نظر فناوري عقب‌تر از ماست.
براي برقراري ارتباط با اين موجودات دانشمندان موجودي ترکيبي مي‌سازند. بدن‌هايي از جنس بيگانگان که با نيروي مغزي افراد زميني کنترل مي‌شود. داستان فيلم داستان چند لايه‌اي از سفر قهرمان و کشف واقعيت طبيعت و مبارزه عليه نيروهاي شريري است که اين بار نه فضايي‌ها که خود ما هستيم.
دقت اين فيلم آن قدر بالا و واقعي بود که بسياري از تماشاگران از ياد بردند به دنيايي خيالي نگاه مي‌کنند. ساختار گياهان و رفتار آنها، نوع موجوداتي که در اين قمر زندگي مي‌کنند، شکل سلاح‌ها، ابزارهاي فني زميني‌ها و محيط زيست، موسيقي و حتي زبان اين بيگانه‌ها همگي با دقت طراحي و ساخته شده بود و در همه آنها جزييات دقيق علمي و فني در نظر گرفته شده بود. حتي در نماي بسيار کوتاهي‌که از سفينه‌اي که انسان‌ها را به اين دنيا مي‌برد نشان داده مي‌شود، تمام جزييات ممکن براي سفري ميان ستاره‌اي در نظر گرفته شده بود.
دقت علمي‌مفاهيم نمايش داده شده در اين فيلم تا حدي است که استفان بکستر، نويسنده دقيق علمي-تخيلي که کارهايش به دليل دقت علمي‌مشهور است، در کتابي به نام علم آواتار به دقت به شرح جزييات علمي‌و امکان‌پذيري رويدادهاي نمايش داده شده در فيلم پرداخته است.
اين فيلم با استقبال بي نظير مخاطبان نيز مواجه شد و رکورد فروش فيلم تايتانيک را شکست تا کامرون صاحب هر دو فيلم پر فروش تاريخ سينما باشد.
کامرون هم‌اکنون در حال کار برروي قسمت‌هاي دوم و سوم آواتار و طراحي و ساخت داستان آن است. در اين بين او سفري کاوشگرانه به عميق‌ترين گودال دريايي جهان داشت و داده‌هايي را براي بررسي‌هاي بيش‌تر علمي‌در مراکز علمي‌از اين منطقه به همراه آورد.
