سپاهان با 2-4-4 لوزی استارت خوبی در مسیر قهرمانی داشته، شاید تنها دغدغه کرانچار فضایی است که بین هافبک دفاعی و پلی میکر در میانه میدان ایجاد می شود. پرسپولیس با سیستم 1-3-2-4 استحکام خوبی به دفاع داده اما نیازمند این است بر قدرت خود در تهاجم هم بیافزاید.استقلال نیز در کش و قوس از دست دادن مجتبی جباری بسر می برد و سه امتیاز را از کف داده است.گویی روزهای بعد از - از دست دادن فرهاد مجیدی به نوعی برای این تیم در حال تکرار است.
در ذیل نگاهی خواهیم داشت به سپاهان، پرسپولیس و استقلال و تدابیر تاکتیکی مربیانشان در دو هفته ابتدایی.این کار را با تراکتور و فولاد هم انجام خواهیم داد.
1
سپاهان بهترین ابزارها را برای بازی با سیستم 2-4-4 لوزی در اختیار دارد. یک هافبک دفاعی خوب چون امید ابراهیمی که چشم بسته بازی می کند. در تهاجم هم هست و دیدید که در بازی با استقلال چگونه دیرک دروازه تیم میهمان را به لرزه درآورد. پلی میکر خوب تر (مجتبی جباری) که نیاز به تعریف ندارد. دو هافبک کناری بیشتر به داخل می زنند تا مدافع راست و چپ موقعیت اورلپ پیدا کنند. زوج خط حمله این تیم با محمد غلامی و آرش افشین که پخته شده اند برای گلزنی فقط یک فرصت می خواهند، همانن فرصتی که در بازی با استقلال خسرو حیدری به آنها داد...
سیستم 2-4-4 لوزی به همان اندازه که ظریف و کلاسیک و برای حمله خوب است در دفاع ضعف هایی دارد. همین ضعف ها سبب شد تا استقلال در 20 دقیقه پایانی صاحب چند موقعیت خوب شود و حتی این بخت را پیدا کند که بازی را به تساوی بکشاند. در برابر سیستم 2-4-4 لوزی می توان به راحتی به برتری عددی در میانه میدان دست یافت و تیمی که در میانه میدان برتری عددی داشته باشد حداقل در ایجاد حمله دچار مشکل نخواهد شد. فضای حد فاصل بین امید ابراهیمی و مجتبی جباری اگر پوشش داده نشود می تواند به سپاهان ضربه بزند.یکی از بهترین راه حل ها این است که محمد غلامی در دفاع عقب بیاید تا مجتبی به امید ابراهیمی در دفاع کمک کند که البته این آسان نیست.
2
پرسپولیس با علی دایی سیستم 1-3-2-4 را برای بازی برگزیده.جنس این تیم جلوی خط دفاعی جور است. حقیقی و دهنوی خیلی خوب با هم مچ شده اند. تیم در دو بازی اخیر خود گلی دریافت نکرده که این یک گام رو به جلو است،خصوصا برای پرسپولیس که در فصل های اخیر شکست های زیادی را تجربه کرده و مقام دور رقمی هم داشته است.
پرسپولیس می تواند در مسیر قهرمانی حرکت کند خصوصا که در کناره ها بازیکنان خوبی دارد و در راس سید مهدی سید صالحی مهاجم فرصت طلبی است. اما پرسپولیس یک درد دارد و در این درد با استقلال مشترک است. یک هافبک طراح به قول شاغلام باید به کادر فنی این تیم اضاف شود. البته محمد نوری خیلی تلاش می کند در این پست تمیز بازی کند اما بازیساز تیمی چون پرسپولیس که مدعی قهرمانی است یکی باید باشد مثل محرم نوید کیا. یکی مثل مجتبی جباری یکی مثل...
شاید هم لازم باشد علی دایی در این ترکیب بیشتر از پیام صادقیان یا حتی میلاد غریبی بهره گیرد. در هر دو بازی که پیام به زمین آمد پرسپولیس هجومی تر شد. این هم می تواند توصیه خوبی باشد، گاها پرسپولیس می تواند 2-4-4 بازی کند و...
3
این مثلث جای خالی پلی میکر است. البته نه مجتبی جباری. بازیکنی قوی تر از مجتبی. پای تکرار قهرمانی در میان است و هم چنین لیگ قهرمانان آسیا.آندو و جواد خط عمود را طی می کنند یا به عرض می زنند که البته گریزی نیست. این ها خصوصیت های هافبک تدافعی است. فرهاد هم وقتی صاحب توپ می شود بر حسب عادت به قلب خط دفاعی حریف می زند در حالی که پلی میکر بعد از تصاحب توپ باید روزنه خط دفاعی حریف را پیدا کند و پاس را به آنجا بدهد.
2-4-4 لوزی یا 2-4-4 خطی یا 1-3-2-4 فرقی نمی کند. مهم این نیست که استقلال با چه شکلی بازی کند، مهم این است که باید در ترکیب خود از هافبک طراح استفاده کند.این را هم باید توجه داشت که با وجود آندو و جواد بازی با شیوه 2-4-4 امکان پذیر نیست چرا که هر دو این ها هافبک تدافعی هستند. مگر اینکه در سیستم 1-3-2-4 از یکی از این ها خواست درحمله شرکت کنند.این همان ماموریتی است که کروش در تیم ملی به آندو و جواد داده است.
در فوتبال 27 تا 31 سالگی بهترین دوران بازدهی بازیکن است. حتی اگر میانگین سنی تیم استقلال بالاتر از 30 باشد باز هم نمی توان این تیم را پیر فرض کرد اما این یک ضرورت است که توپ را بیشتر از خود بدواند.
