صدا و سیما و گزارش ۱۰۰ روزه دولت

در کشور ما تنها یک سازمان صدا و سیما وجود دارد با چندین شبکه عمومی و تخصصی و استانی که بر همه آنها، مدیریت واحدی اعمال می‌شود. اعمال این مدیریت واحد در مواردی با سلیقه‌ها و نگرش‌های سیاسی مدیران اصلی صدا و سیما درمی‌آمیزد که هر چند ممکن است در مواردی به صورت آشکار نباشد اما در بخش سیاسی، بشدت و به عیان لمس می‌شود و مشخصاً در برخی از بخش‌های خبری، توی ذوق می‌زند. نمونه آن همین برخوردهایی است که این روزها در صدا و سیما با دولت دکتر روحانی و مشخصاً با گزارش ۱۰۰ روزه ایشان می‌شود.

صدا و سیما نهادی فراتر از قوای سه‌گانه است و طبعاً انتظار می‌رود درباره دولت به عنوان یک قوه مهم کشور، به گونه‌ای برخورد کند که بوی مخالفت ندهد. تاکنون چنین معمول بوده که صدا و سیما در آغاز کار هر دولت، حس جانبداری نسبت به دولت داشته و برای تقویت موقعیت رئیس جمهوری و هیأت دولت جدید، برنامه‌ریزی می‌کرده است. البته بتدریج که از عمر دولت‌ها می‌گذشت و طرح بسیاری از مطالبات و انتظارات مردم از دولت، منطقی جلوه می‌کرد، نقدهایی هم به کار دولتیان در صدا و سیما مطرح می‌شد و در آخر کار دولت، چه بسا نقدهای صریح و جدی‌تر هم در صداوسیما انعکاس می‌یافت اما در این ۱۰۰ روز که از عمر دولت تدبیر و امید می‌گذرد، متأسفانه برخورد صدا و سیما با دولت دکتر روحانی آن هم در اولین روزهای کار دولت، مانند برخوردی است که در آخرین روزهای دولت‌های قبل شاهد بودیم.‌ بگذریم که صدا و سیما درباره دولت‌های دهم و یازدهم در این ۱۰۰ روز هم بسیار جانبدارانه عمل کرد و در مواردی به جای دعوت از وزرای دولت جدید، از همکاران دولت قبل برای تبیین مسائل اقتصادی و اجتماعی کشور استفاده کرده است.
مدتی قبل از ارائه گزارش ۱۰۰ روزه دولت از سوی دکتر روحانی، فضاسازی سازمان‌یافته‌ای را در سطح رسانه‌های خاص شاهد بودیم که نشان دهنده نگرانی آنان از محتوای گزارش رئیس جمهوری بود. آنان تلاش داشتند تا رئیس جمهوری درباره دولت قبلی و وضعیت ناگواری که بر کشور حاکم شده است، سخن نگوید و صرفاً به عملکرد ۱۰۰ روزه خودش بپردازد در حالی که وعده اصلی رئیس جمهوری این بود که بعد از ۱۰۰ روز حتماً گزارشی را به مردم ارائه خواهد داد و در آن به مردم خواهد گفت که کشور را در چه شرایطی تحویل گرفته است. دوستانی که مدافع دولت قبلی بوده و خود را در ایجاد وضعیت کنونی دخیل می‌دانند طبعاً از این اقدام دولت ناراضی بودند و ناراحتی خود را به اشکال مختلف، بروز دادند.
یکی تیتر روزنامه خود را چنین انتخاب کرد که «دولت در زنگ حساب، انشا خواند». آقایان ظاهراً فراموش کردند که اتفاقاً این روزها، «زنگ حساب» دولت مورد حمایت آنان است و «زنگ انشا»ی دولت جدید و اگر کسی باید حساب پس بدهد، همان آقایان هستند که کلی هزینه بر کشور بار کردند. خوب بود این عنوان روزنامه را در روزی می‌زدند که مسئولان قبلی بعد از گذشت ۸ سال و با آن عملکرد، همچنان شعار می‌دادند و وعده می‌بافتند.
یکی دیگر تلاش کرده است تا انتظار از اولین گزارش رسمی رئیس جمهوری به مردم آن هم در صدا و سیما را تا حد یک مناظره بالا ببرد و از این که خبرنگاران حاضر در جلسه، پرسش‌های چالشی را مطرح نکرده‌اند، شکایت دارد. باز هم آقایان فراموش کردند که در دولت گذشته،‌ رئیس جمهوری با خبرنگاری خاص در صدا و سیما گفت‌وگوی یکجانبه می‌کرد و اساساً هیچ خبرنگار داخلی در ۸ سال توفیق نیافت که یک مصاحبه چالشی با رئیس جمهوری داشته باشد.

یکی دیگر از شیوه‌های زیر سؤال بردن آن گزارش از سوی این آقایان، حمله به مسئولان رسانه‌ای ریاست جمهوری در تنظیم شکل و نحوه انتشار گزارش ریاست جمهوری است. آنان آنقدر فضاسازی کردند که گویی به اعتبار خبرنگاران شرکت کننده در این برنامه، ضربه وارد شده و باید مورد دلجویی قرار بگیرند و متأسفانه آقای ضرغامی رئیس سازمان صدا و سیما هم آگاهانه یا ناآگاهانه، با تشکیل جلسه اختصاصی و ملاقات با آن خبرنگاران،‌ به این توهم دامن زده است. ایشان در این ملاقات گفت که با اجرای سه‌نفره برای یک برنامه یکطرفه و صرفاً گزارشی، موافق نبوده است. وی تأکید کرد انتقادهایی که از این خبرنگاران در رسانه‌ها مطرح شده، بدون اطلاع از پشت صحنه و هدفگذاری خاص برای این گفت‌وگو بوده است و از ارزش و جایگاه آنان در رسانه ملی نمی‌کاهد. واقعیت این است که آن انتقادها نه علیه خبرنگاران صدا و سیما بلکه از مسئولان دولتی سامان داده شده و هدف آن نه دلجویی از خبرنگاران بلکه متهم کردن دولت بوده است. صدا و سیما و مسئولان آن کافی است یکبار دیگر به نحوه مواجهه رسانه شان با رئیس جمهوری و دولت قبلی مراجعه کرده و انصاف به خرج بدهند که آیا دولت قبلی در بی‌اعتبار کردن جایگاه خبرنگاران و گزارشگران صدا و سیما و اساساً کل رسانه ملی عمل نکرد؟ کافی است مسئولان صدا و سیما به جایگاه قانونی رسانه شان توجه کرده و سلیقه سیاسی خود را کنار بگذارند و انصاف در مواجهه با دولت جدید را رعایت کنند تا از رنگ سیاسی برخوردهای خود با دولت جدید بکاهند. در آن صورت حتماً اعتبار صدا و سیما افزون می‌شود و هیچ نیازی به دلجویی نیست