پاسخ به رییس کمیسیون فرهنگی مجلس که دنبال فیلمهای فتنه ای جشنواره می گردد: گاف شورجه را تکرار نکنید

رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس ، نسبت به حضور برخی فیلم‌های حامی فتنه در جشنواره فجر نگران است. این نگرانی در حالی عنوان می شود که آثار مورد نظر حجه سالک در دولت دهم تولید شده و مجلس نسبت به ساخت آنها واکنشی نشان نداده بود.

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، دو روز قبل رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس در نامه‌ای به حجت‌الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی نسبت به حضور برخی از فیلم‌های حامی فتنه در جشنواره فجر ابراز نگرانی کرد.

«احمد سالک» که نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی نیز هست، درباره این نامه که به دست «حجت‌الله ایوبی» رئیس سازمان سینمایی رسیده می گوید: «اگر چه دست‌اندرکاران جشنواره برای عدم حضور برخی فیلم‌های حامی فتنه تلاش‌های فراوانی کرده‌اند، اما حضور برخی از این فیلم‌ها در جشنواره باعث نگرانی است».

«نادیده گرفتن حق مردم و تحریف کردن تاریخ در حوزه‌ای که اتفاقاً باید روشنگر باشد و در جهت منافع کشور حرکت کند» نکاتی است که از نظر این نماینده مجلس جای تعجب دارد و جشنواره انقلاب باید در این مورد حساس باشد. او می گوید: «توقع و مطالبه ما از دوستان ساخت آثاری موثر و روشنگر در این حوزه است نه اینکه ویترین سینمای انقلاب محل حضور آثاری باشد که علی مردم و منابع کشور تولید شده‌اند.مجلس درباره فتنه حساسیت دارد و اجازه نخواهد داد که برخی جریانات و یا برخی افراد ناآگاه با نادیده گرفتن حرکت مردم قرائت خارجی‌ها را از فتنه 88 در جامعه نشر دهند».

دغدغه های این نماینده محترم مجلس ارزشمند و قابل درک است اما برخی نکات وجود دارد که به نظر می رسد این نماینده محترم از آن بی اطلاع است. مثلا اینکه دو فیلم «آشغال های دوست داشتنی» ساخته محسن امیریوسفی و «قصه ها» ساخته رخشان بنی اعتماد که احتمالا منظور نماینده محترم و دیگر منتقدان این وضعیت، این آثار هستند؛ اساسا در دولت دهم و زمان حضور «جواد شمقدری» در معاونت سینمایی تولید شده است. فیلم «آشغال های دوست داشتنی» با سرمایه گذاری مستقیم بنیاد سینمایی فارابی تولید شد که از نهادهای وابسته به معاونت سینمایی است و وظیفه پشتیبانی از فیلم های سینمایی را به عهده دارد. هنوز هم مشخص نیست این بنیاد چه بودجه ای را صرف تولید این فیلم کرده و چه دلایلی برای تولید این اثر داشته است.

مجوز ساخت فیلم های حامی فتنه را شمقدری صادر کرد

فیلم «قصه ها» ساخته رخشان بنی اعتماد نیز در تاریخ 4 تیر 1390 از اداره کل نظارت و ارزشیابی معاونت سینمایی پروانه ساخت دریافت کرده است. پیش از این «جمال شورجه» کارگردان متعهد و منتسب به طیف ارزشی نیز دچار چنین سوء تعبیری درباره فیلم قصه ها شده و به تصور اینکه این فیلم بدون مجوز تولید شده، اعتراضی را در رسانه ها عنوان کرده بود اما پس از اطلاع از داشتن مجوز، طی نامه ای به رخشان بنی اعتماد اعلام کرد: «مطلع شدم که فیلم «قصه‌ها» مجوز ویدئویی داشته، طبق ضوابط از فیلتر شورای سه نفره سازمان سینمایی عبور کرده و به دلیل کیفیت سینمایی بالای آن، به شورای پروانه ساخت و هیات انتخاب جشنواره فجر راه پیدا کرده است.بدین وسیله از حضرتعالی به دلیل اشتباه سهوی حقیر در خصوص اظهارنظر درباره مجوز نداشتن فیلم «قصه‌ها» عذرخواهی می‌کنم و برایتان آرزوی روزهای خوبی را از خداوند متعال طلب دارم».

گذشته از این سوء تفاهم ها، نکته قابل ذکر این است که همچنان محتوای این فیلم ها نامشخص است چون هنوز در یک فضای تخصصی و حرفه ای به نمایش درنیامده که بتوان آراء و دیدگاه های گوناگون را درباره آن دریافت کرد و بهتر است چنین اظهار نظرهایی بر اساس تماشای فیلم های مذکور و با ذکر مصداق باشد.

شکی نیست که اتفاق های رخ داده پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88، از مهم ترین رویدادهای تاریخ معاصر ایران است. این دوره تاریخی، کم از دورانی همچون: جنگ تحمیلی، رویدادهای پس از انقلاب، پذیرش قطعنامه و... ندارد که طی آن، کشور عزیزمان ایران از یک خطر بزرگ و جدی رهایی یافت و خدشه ای به استقلال و تمامیت ارزی آن وارد نشد. از این مقطع تاریخی رویدادهای مختلفی به یادگار مانده که اتحاد و یکپارچگی مردم در «نه دی» همان سال تنها یکی از این مقاطع پُر افتخار است. حالا سوال این است که چرا درباره این رویدادها معاونت سینمایی پیشین فیلم تولید نکرده و درخصوص این کم کاری، مجلس شورای اسلامی و کمیسیون فرهنگی واکنشی جدی نشان نداده است؟! جناب سالک قطعا می دانند که تنها فیلم تولید شده درباره رویدادهای سال 88 یعنی «قلاده های طلا»، نه توسط معاونت سینمایی بلکه توسط بخشی خارج از سینمای ایران تولید شده است. تنها فعالیت معاونت سینمایی در چهار سال گذشته درباره این رویدادها، فیلم ضعیف «پایان نامه» است که ساخت آن موجی از انتقادها را به دنبال داشت و حتی به نظر می رسد سازندگانش نیز آن را باور نداشتند چون در گوشه و کنار به ابراز ندامت درباره حضور در این اثر پرداختند و شخص کارگردان آن نیز پس از انتخابات یازدهم، در مصاحبه ای عجیب در تحلیل وضعیت فرهنگ و هنر در فاصله سال 88 تا 92 اعلام کرد: «متاسفانه باید بگویم بدترین دوره فرهنگ و هنر کشور را این دوره تجربه کردیم.»

وقتی حتی سازندگان یک اثر نیز به کاری که انجام داده اند باور ندارند، آیا می توان انتظار اثری موثر و جدی را داشت؟

کند و کاوی در معاونت سینمایی دوره شمقدری

اگر نمایندگان مجلس وظیفه نظارت بر فعالیت های سینمایی را دارند، این وظیفه باید صرفا در حد جلوگیری از نمایش دو فیلم در جشنواره فیلم فجر تنزل پیدا کند یا اینکه شامل وظایف دیگری هم می شود؟! اگر نمایندگان وظیفه نظارت در حوزه سینما را برای خود قائل هستند، شخصا چند موضوع و نکته تامل برانگیز را به نمایندگان محترم و گرامی به شرح زیر پیشنهاد می کنم تا با کنترل و نظارت دقیق بر آنها، سینمای ایران حال و روز بهتری پیدا کند. برخی از این موضوع ها به شرح زیر است:

1 ـ فهرستی از کارگردان ها و تهیه کنندگانی که در طول چهار سال گذشته در سینمای ایران فعالیت داشته اند تهیه کنید و سپس نسبت برخی از این افراد با مسوولان سینمایی را جست و جو نمایید. در این مورد نسبت به برخی پروژه های اصطلاحا فاخر و بزرگ، حساسیت بیشتری داشته باشد؛ قطعا نتایجی که به دست می آید بسیار تامل برانگیز خواهد بود.

2 ـ درخصوص بودجه تعلق گرفته به پروژه های فاخر کند و کاو کنید. آمار دقیق تولید این پروژه ها از خبرنگاران پنهان است اما قطعا برای نمایندگان محترم مجلس آشکار است. می توان میزان هزینه تولید این آثار را با فروش آنها سنجید. مثلا فیلمی همچون: «راه آبی ابریشم» که گفته می شود حدود 10 میلیارد تومان هزینه تولید آن شده و این بودجه نیز از سوی بنیاد سینمایی فارابی پرداخت شده،  طی 16 روز نمایش در 19 سینما حدود 96 میلیون تومان فروش داشته است! آیا این مساله قابل پیگیری نیست که فیلمی با این بودجه تولید و با این میزان استقبال اندک مواجه شود؟

3 ـ نسبت برخی آثار تولید شده توسط مراکز دولتی در چهار سال گذشته را با ماموریت های این مراکز بسنجید. مثلا اینکه فیلمی همچون: «لاله» که یک اثر بین المللی است، چرا باید در جایی تولید شود که وظیفه حمایت از فیلم سازهای جوان را به عهده دارد و چرا باید بودجه چنین مرکزی صرف تولید یک فیلم پُرهزینه شود در عوض، بسیاری از فیلم سازان جوان امکان فعالیت در این مرکز را نداشته باشند؟

ابهام های جشنواره سی و دوم فیلم فجر

درباره تیم فعلی معاونت سینمایی نیز ابهام ها آنقدر زیاد است که نیازی به کنکاش درباره دو یا چند فیلم خاص نباشد. برخی از سوال های احتمالی نمایندگان از تیم فعلی سینمایی می تواند به شرح زیر باشد:

1ـ جشنواره فیلم فجر با چه بودجه ای برگزار می شود؟ الگوی برگزاری این جشنواره چیست و تا چه حد معیارهای یک جشنواره فیلم فجر بر آن حاکم است و تا چه اندازه می توان صرفا آن را یک رویداد داخلی در حد و اندازه یک هفته فیلم دید؟ هفته فیلمی که می توان انواع و اقسام فیلم ها را در آن با عناوین یک شبه و خلق الساعه ای همچون: تجربی، نگاه نو و.... جا داد. آیا نمی توان جشنواره ای جمع و جورتر برگزار کرد و بودجه باقیمانده را صرف تولید در سینمای ایران نمود؟

2 ـ مسوولان سینمایی برای اکران حدود 120 فیلمی که امسال برای حضور در جشنواره اعلام آمادگی کردند چه برنامه ای دارند؟ آیا فضایی را فراهم خواهند کرد تا با نمایش این آثار، مخاطبان بیشتری بتوانند پای سفره سینمای ایران بنشینند یا اینکه کماکان اکران در اختیار عده خاصی از فیلم سازان خواهد بود؟

3 ـ سازمان سینمایی برای کوچک سازی تشکیلات عریض و طویل سینمای ایران چه برنامه ای دارد؟ چرا باید تعداد کارمندهای یک بخش کوچک در سینما آنقدر زیاد باشد که در طول یک ماه، هزینه تولید یک فیلم صرف پرداخت حقوق و مزایای آنها شود؟ آیا امکان سپردن امور به دست بخش خصوصی و کوچک سازی و چالاک نمودن دولت نیست؟

و دست آخر اینکه چرا فیلمی مانند «شیار 143» که با موضوع دفاع مقدس ساخته شده، در فهرست اولیه اعلام شده از سوی هیات انتخاب جشنواره فیلم فجر حضور نداشته و پس از پیگیری رسانه ها، وارد بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر شد؟! قطعا اگر نمایندگان محترم مجلس به تماشای این فیلم بنشینند، نامه دیگری برای رییس سازمان سینمایی خواهند نوشت که لحن آن به مراتب جدی تر از نامه فعلی حجه الاسلام سالک است و شاید این مساله، جدی ترین موضوعی باشد که بتوان بابت آن جشنواره فیلم فجر را بازخواست نمود.