پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : کمتر از ده روز به نخستین بازی تیم ملی فوتبال ایران در جام‌جهانی فرصت مانده و صدا وسیمای جمهوری اسلامی ایران، به یاری برنامه «ورزش از نگاه دو» در یک اتفاق جالب حسابی به تیم ملی ایران روحیه می‌دهند و حرف‌هایی می‌زنند که با سخنان چند ثانیه قبل‌شان زمین تا آسمان تفاوت دارد.
به گزارش «تابناک»، تیم ملی فوتبال ایران، یکی از سی و دو تیم حاضر در جام‌جهانی بیستم است و همین حضور در بزرگترین رویداد ورزشی سال ـ که نزدیک به نیمی از جمعیت جهان را واله و شیدای خود کرده ـ به خودی خود جالب و دیدنی است. قرار گرفتن ایران در گروهی که نیجریه و آرژانتین و بوسنی در آن هستند، موجب شده تا بسیاری امیدی به راهیابی ایران نداشته باشند، ولی نیمه مثبت‌اندیش ذهن ما ایرانی‌ها، نیم نگاهی نیز به خلق حماسه و کسب نتایج دلچسب و حتی صعود دارد.
در این میان اما آنچه برای ما و ملی‌پوشان اهمیت دارد، جدای از راه یافتن یا نیافتن، ارائه یک نمایش دلچسب است؛ چیزی شبیه تیم 1978 یا تیم 1998 که هرچند صعود نکردند، بازی‌های خوبشان هنوز بخشی از خاطرات دوست داشتنی ورزش ماست.
فرصت برای آه و ناله و زاری برای تیم ملی پس از جام‌جهانی به وفور هست؛ اما آنچه اکنون برای ما مهم است، حمایت از تیمی است که می‌خواهد به عنوان نماینده فوتبال ما دست‌کم در سه دیدار جام‌جهانی حاضر شود و همین دو هفته آینده که سه بازی تیم ملی در جام‌جهانی برگزار خواهد شد و فوتبال همه چیز زندگی مردم در ایران خواهد شد. برای همین همه باید برای حمایت از تیم ملی فوتبال ایران بسیج شوند.
حمایت از تیم ملی فوتبال ایران هم به این معنی نیست که از صبح تا شب در رسانه‌ها و صدا و سیما از موفقیت و صعود تیم ملی سخن بگوییم و سطح توقعات را بالا ببریم، زیرا همین چند بازی تدارکاتی تیم ملی در هفته‌های گذشته، بزرگترین عامل برای کاهش سطح توقعات مردم از تیم ملی بود.
در این میان اما پنجشنبه شب گذشته در یک برنامه تلویزیونی ورزشی اتفاقی افتاد که به جای روحیه دادن به تیم ملی، روحیه ملی‌پوشان را خراب و خراب‌تر کردند؛ جایی که پیشکسوتان فوتبالی ایران در یک برنامه زنده تلویزیونی از امکان کسب امتیاز برابر تیم‌های هم‌گروهی‌مان سخن گفتند و اما همین که به بهانه پخش یک گزارش دوربین استودیو قطع شد، همین بزرگان شروع کردند به زدن حرف‌هایی که با سخنان چند ثانیه پیششان زمین تا آسمان تفاوت داشت؛ غافل از اینکه به کمک امکانات خوب پخش برنامه «ورزش از نگاه دو» صدای مجری و مهمان‌های برنامه روی تصاویر گزارش در حال پخش بود.
مجری برنامه که همواره از موفقیت تیم ملی و حمایت از آن سخن می‌گفت، در پاسخ به حسن روشن که می‌گفت شانس حضور مسی برابر ایران 50 درصد است و احتمالا در ترکیب اصلی نیست گفت، مسی یک آقای گلی در جام‌جهانی می‌خواهد و به این ترتیب، آقای گلی مسی را برابر ایران تضمین شده می‌دانست و درخشان از این می‌گفت که ما نمی دانیم در تیم ملی آرژانتین کدام بازیکن را بگیریم و خلاصه در میان سخنانشان اندکی کورسوی موفقیت برای تیم ملی نبود.
حسن روشن، پرویز مظلومی، حمید درخشان و حسین عبدی چهار کارشناس این برنامه بودند که به همراه پیمان یوسفی این شاهکار را خلق کردند. شاید خیلی‌ها به این پیشکسوتان فوتبال ایران، این ایراد را بگیرند که چرا اینقدر متفاوت و عجیب در برابر دوربین و پشت دوربین حرف زده‌اید؛ انتقادی که البته وارد است و بزرگان فوتبال ایران باید یاد بگیرند که جلو دوربین و پشت دوربین حرف خودشان را بزنند و تن به جهت‌دهی‌های مجریان و عوامل برنامه ندهند.
اما آنچه مهم‌تر از اشتباه این چهار پیشکسوت فوتبالی ما بود، اینکه برای لحظاتی پرده‌ها کنار رفت و پیکره برنامه‌سازی صدا و سیما عریان در برابر دیدگان مردم قرار گرفت. همه شایعاتی که برای تهیه گزارش‌های جهت‌دار صدا و سیما وجود داشت و تصاویری که از نحوه تهیه گزارش‌های مردمی منتشر شده بود، همه و همه انگار رنگ واقعیت به خود گرفته بود!
دو روز پیش از این برنامه حسن روشن مهمان تابناک بود و در گفت‌وگویی که با موضوع جام‌جهانی با ما داشت، هیچ شانسی برای تیم ملی قائل نبود. او به صراحت اعلام کرده بود، هیچ امیدی به تیم ملی ایران ندارد. اینکه او با این نگاه دو روز بعد در یک برنامه تلویزیونی کاملا متفاوت سخن می‌گوید، نشان از آن دارد که جهت دهی برنامه به کارشناسانش چنین بوده و از آن‌ها خواسته شده بود حرفهای دیگری به خود بگیرد.
هم اکنون بیایید این را که این کار صدا و سیما و برنامه ورزش از نگاه دو تا چه حد حرفهای است یا نه، کنار بگذاریم، چرا که پاسخش برای همه روشن است؛ اما پرسش اینجاست که چرا صدا و سیما می‌خواهد یک توقع کاذب از حضور ایران در جام‌جهانی ایجاد کند، در حالی که مجری و کارشناسان برنامه می‌دانند، چنین نیست و دو هفته دیگر این سطح توقع بالا رفته عمومی به یک سرخوردگی عمومی تبدیل می‌شود؟
