طنز/ من به بدبختی خود کاملا اذعان دارم!

عيد مي آيد و من غصه فراوان دارم
همه شادند ولي من دل سوزان دارم
گاه عيش است و به گلگشت ببايد رفتن
با من از دشت مگو، سر به بيابان دارم
موسم خانه تكانيست و با حال نزار
با تي و دسته ي جاروست كه پيمان دارم
ديگران در پي تعويض اُتل مي كوشند
من وليكن به دلم حسرت پيكان دارم

با جناقم دو سبد پسته خندان دارد
من هم آري دو عدد ديده گريان دارم
مانده ام تا شب عيدي به كجا در بروم
استرس كشته مرا ترس ز مهمان دارم
مي رسد قوم تتار از فك و فاميل و غريب
غارت سفره مگو، بيم من از جان دارم
رفقا "چينج" كنند ارض به پوند و به دلار
من ته جيب دو تا اسكن تومان دارم

دوستان عزم سفر سوي پاتايا دارند
من به دل آرزوي خطه ي گيلان دارم
صحبت از شيريني و قيمت آجيل مكن
طاقتم نيست به سر حال دوران دارم
وقت آگاهي ِ از قيمت اجناس و لباس
من به بدبختي خود كاملا اذعان دارم
هرچه يك سال پس انداز نمودم چون برق
رفت از دست ِمن و حال پريشان دارم

زن و فرزند به يك سو، غم مهمان به درك!
واي، بر دوش خودم عيدي مامان دارم
سر هر سفره مهياست پلو با ماهي
شب عيدي من ِ بيچاره فقط نان دارم
خورده كفگير ته ديگ خدارا مددي
جاي شكر است كه من ايزد سبحان دارم...