پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
نیویورک تایمز نوشت: کارشناسان نسبت به خطر زلزله به مردم کاتماندو نپال هشدار داده بودند.
به
گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، جئو هزرد یک سازمان بین المللی در
کالیفرنیا که به مناطق محروم در اسیا کمک می کند نسبت به وقوع
زلزله در نپال هر 75 سال یکبار هشدار داده بود.
در سال 1934، بیش از 10 هزار نفر در زلزله ی هشت ریشتری در شرق نپال جان خود را از دست دادند.
زمین لرزه ی دیگر در سال 1988 در همین منطقه باعث کشته شدن بیش از هزار نفر شد.
برایان
تاکر رئیس بنیاد جئوهزرد گفت که در دهه 1990 سازمان او پیش بینی کرده بود
که اگر زلزله 1934 مجددا تکرار شود، 40 هزار نفر به دلیل مهاجرت مردم به
کاتموندا و وجود ساختمان های بند در این شهر از بین خواهند رفت.
جئوهزرد
در اوائل ماه جاری گزارش داد: کاتموندا با 6.5 درصد رشد جمعیت سالانه
مواجه است و دارنده یکی از بیشترین تراکم های جمعیتی در جهان است، در واقع
یک ملیون و پانصد هزارنفر در کاتموندا زندگی می کننند و آنها با خطر رو به
افزایش زلزله مواجه هستند.
راجر بیلهام استاد علوم زمین شناسی
دانشگاه کلورادو که تاریخ زلزله در منطقه را بررسی کرده است گفت که این
زلزله یک تا دو دقیقه ادامه داشت.
پس لرزهای زلزله نپال تا 6.6
ریشتر بوده است. این احتمال وجود دارد که زلزله شنبه مقدمه ای بر زلزله ای
بزرگتر باشد، با این حال دکتر بلهام احتمال آن را بعید می داند.
با
این حال، کاتماندو تنها شهری نیست که انتظار زلزله های مرگبار در آن می
رود. دکتر تاکر گفت: تهران، هاییتی، لیما در پرو، پدانگ در اندوزی به همین
صورت آسیب پذیرند.
در این شهرها، گسل ها تحت فشار هستند و استاندارهای سازختمان و اماده سازی ها برای فاجعه نامناسب است.
از جمله در مسائل مربوط به آلودگی هوا و مدیریت شهری
انتخاب این نظر منو بذار خواهش میکنم :)
نقش رسانه ها و مطبوعات هشدار دادن در مواردی است که امکان عملیای برای پیشگیری و جلو گرفتن ضایعات بیشتر وجود دارد. در روزگاران جاری کهکفگیر بودجه در ته دیگ گیر کرده و تمام مواعد و تعهدات به عهده تعویق افتاده ، تذکر زلزله تهران جز خالی کردن تو دل مردم و عذاب دادن بدون گناه آنها فایده دیگری ندارد
یک نگاه دقیق به تیتر مطبوعات و رسانه هاهمراه با کنار نهادن تعصب به بیننده اثبات می کند که عنوانهای منفی و آزار دهنده خیلی کمتر از موارد مژده دهنده و مثبت است. پس بهتر است مردم را به حال خود نهیم تا لختی با مسائلشان خلوت کنند و چاره سازند