پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
يکي از مراجع تقليد گفت: اثر گذاري امر به معروف و نهي از منکر در جامعه‌اي که فساد و اختلاس در آن وجود داشته باشد، کم مي‌شود.
به گزارش روابط عمومي موسسه اسراء؛ آيت‌الله عبدالله جوادي آملي در ديدار اعضاي جامعه عبادالرحمن بصير و عوامل برگزاري همايش «روش‌هاي کاربردي امر به معروف و نهي از منکر» اظهار کرد: احياي امر به معروف و نهي از منکر از برجسته‌ترين کارهاي اولياي الهي است. اما نکته مهم در اين مورد آن است که امر به معروف، تنها تعليم، تبليغ و سخنراني نيست بلکه بايد زمينه‌اي وجود داشته باشد که امر آمر به معروف اطاعت شود.
وي در بيان اهميت امر به معروف و نهي از منکر بيان کرد: امر به معروف از قبيل دستورات الهي و امر والدين است، چنانچه کسي سخن آمر به معروف را عمل نکند، دو خلاف شرع مرتکب شده است؛ ابتدا حکم خدا را کنار گذاشته و بعد امر آمر به معروف را ترک کرده است؛ تخلف از امر آمر به معروف مانند ترک نماز از سوي کسي مي‌ماند که نذر کرده تا اول وقت نماز بخواند؛ نخست اداي نذر خود را کنار گذاشته و سپس امر الهي را انجام نداده است.
آيت‌الله جوادي آملي خاطرنشان کرد: امر به معروف و نهي از منکر نسبت به اعمالي صدق مي‌کند که فرد به عمد و با آگاهي نسبت به حرمت آن اعمال، تخلفي را مرتکب شود. لذا امر به معروف و نهي از منکر، متفاوت از ارشاد، تبليغ، تذکره و تعليم است زيرا متخلف عالم به حکم است و عمدا گناه مي‌کند، از اين رو سخنان آمر به معروف بايد به قدري دلپذير باشد و از قلب برآيد که توانايي ايجاد تحول در مخاطب را دارا باشد.
استاد برجسته درس خارج حوزه علميه با تأکيد بر اينکه سخنان آمر به معروف براي تأثير گذاري بايد دلمايه داشته باشد، عنوان کرد: از جايي که امر به معروف و نهي از منکر از شئون حکومت اسلامي بوده و اين انقلاب نيز با فداکاري و بهترين خون‌ها به پيروزي رسيده است، آمر به معروف، شهامت و شهادت را در امر خود تفسير مي‌کند. از آنجا که مردم بزرگ ايران بسيار عاقل و خردمند بوده و تنها به کسي دل مي دهند که حرف از دل او برخيزد؛ آمر به معروف بايد وابسته به حکومت ديني باشد و هيچ‌گاه به بي‌راهه نرود؛ در نهايت نيز آنچه مي‌داند را با روح و جان به ديگري منتقل کند تا اثري گذاري داشته باشد.
وي با بيان اينکه اثر گذاري امر به معروف و نهي از منکر در جامعه‌اي که فساد و اختلاس در آن وجود داشته باشد، کم مي‌شود بيان کرد: امر به معروف در کتب فقهي در کنار مسأله جهاد ذکر مي‌شود چرا که واجب سياسي و عبادي است و امر و نهي در آن جنبه فرمان دارد؛ تنها کسي مي‌تواند فرمان دهد که فرمانده و پيشرو باشد زيرا مردم تنها به دستور قائد عمل مي‌کنند؛ از اين رو آمر به معروف نيز خود بايد پيشرو در عمل به معروفات باشد. کسي که پشت قافله حرکت کرده و به ديگران مي‌گويد برويد، کمتر کسي به سخنانش عمل مي‌کند؛ چنانچه بخواهيم جامعه را حرکت دهيم، بايد خود پيشاپيش مردم حرکت کنيم.
