دست کمک امریکا و عراق به سوی ژنرال سلیمانی بار دیگر دراز شد

روزنامه دیلی تلگراف چاپ انگلیس به نقل برخی تحلیلگران نوشت : آمریکا و ایران به تنهایی قادر به شکست دادن گروه دولت اسلامی عراق و شام (داعش) نیستند و علیه این تهدید مشترک باید در کنار هم قرار بگیرند.

به گزارش پایگاه خبری «تیک»، این روزنامه در شماره امروز خود در مقاله ای به قلم ریچارد اسپنسر نوشت: ارتش عراق مانند جزیره ای که در میان دریای داعش محاصره بود، ماهها جنگید و مقاومت کرد.

بسیاری از سربازان ارتش عراق در این شهر از نیروهای تیپ نخبه 25 هزار نفری طلایی بودند که آمریکا آن را آموزش داده بود. هرچند سقوط الرمادی در ایام آخر هفته ضربه سنگین دیگری به نیروهای امنیتی عراقی و دولت مرکزی بود، این شکست به اندازه سقوط شهرهای تکریت و موصل در تابستان گذشته تحقیرآمیز نبود.

اما وقتی این شکست رخ داد، تحمل آن دشوارتر از شکست های قبلی بود و معلوم شد که داعش چقدر از لحاظ تاکتیکی و راهبردی پیشرفت کرده است و شکست دادن این گروه اکنون در مقایسه با پارسال چقدر دشوارتر خواهد بود.

بازماندگان حمله داعش به الرمادی به دیلی تلگراف گفتند قبل از سقوط شهر ،آمریکا با حملات هوایی خود به مدافعان الرمادی کمک می کرد، اما وقتی لحظه سرنوشت ساز ، در صبح روز پنجشنبه فرا رسید ، خبری از این حملات نبود.

داعش منتظر این لحظه بود -- زمان یک طوفان شن که آنها را در برابر حملات هواپیماهای جنگی ائتلاف پوشش دهد.

زمانی که دید هوایی در آسمان الرمادی محو می شد، داعشی ها یکی از سلاح های مخوف ویژه خود را به میدان آوردند، وسیله ای که در یک سال گذشته دشت های خاورمیانه را به صحنه های فیلم تخیلی «مکس دیوانه» شبیه کرده است.

این سلاح یک بیل مکانیکی بود که زره سنگینی به آن چسبانده بودند که آن را در برابر حتی گلوله های سنگین نیروهای امنیتی عراق نفوذناپذیر می کرد.

این وسیله همچنین به مواد منفجره نیز مسلح بود و با حرکت خود موانع را در برابر ورودی مجتمع دولتی که کاخ استانداری و دفاتر شورا و مقر پلیس استان الانبار ، یعنی بزرگترین استان عراق نیز در آن واقع شده بود، از پیش رو بر می داشت.

مدافعان شهر فقط نظاره گر بودند. یکی از نیروهای پلیس در داخل شهر گفت :«این بیل مکانیکی وارد خیابان شد و موانع بتونی را از پیش رو کنار می زد. حدود نیم ساعت در آنجا بود و ما هیچ کاری نمی توانستیم بکنیم.»

مقامات نظامی روز سه شنبه به نیویورک تایمز گفتند که آمریکایی ها نیز که قادر نبودند زمین را از هوا در وسط یک منطقه مسکونی و پر از غیرنظامی ببینند، هیچ کاری نتوانستند بکنند.

یکی از مقامات نظامی گفت :«کمترین تاثیر طوفان شن این بود که توانایی هایی را که می توانستند سرنوشت نبرد را تعیین کند، خنثی کردد.»

پس از نیم ساعت بیل مکانیکی همراه با یک تانکر بنزین و دو کامیون حاوی بمب منفجر شد که دست کم ده نفر از نیروهای پلیس در محل مجتمع کشته شدند و بقیه نیز پراکنده شدند و گریختند.
پیروزی تقریبا کامل بود. تا زمانی که طوفان شن فروخوابد، جنگ به مرحله تن به تن رسیده بود و در حملات هوایی نمی شد دوست و دشمن را از هم تشخیص داد.

تصرف مجتمع دولتی برای اینکه ستیزه جویان جهادی پیروزی خود را در الرمادی اعلام کنند، کافی بود. آنها قبلا هم -- عمدتا در ماه مارس --به این مجتمع نزدیک شده بودند. داعش در حمله قبلی خود 17 خودرو بمب گذاری شده را در مرکز شهر منفجر کرد اما بعد مجبور به عقب نشینی شد.
نویسنده پس از تشریح جزئیات نبرد سقوط شهر الرمادی نوشت : ساکنان این شهر در مقایسه با شهر فلوجه در مجاورت آن بیشتر از طرفداران دولت مرکزی و آمریکا هستند اما در این شهر نیز مردم محلی بین حمایت از بغداد و حمایت از داعش دو دسته هستند.

حیدر العبادی نخست وزیر عراق در پایتخت از شبه نظامیان شیعه -- گروههایی مانند عصائب اهل الحق، از گروههای ستیزه جویی که از سال 2006 تا 2008 در کنار شورشیان عراق علیه نیروهای ائتلاف سابق می جنگید، برای شرکت در جنگ دعوت کرد.

آنها اکنون از یک تشکل فراگیر موسوم به «الحشد الشعب» (واحدهای بسیج مردمی) پیروی می کنند که متشکل از مجموعه ای از نیروهای شبه نظامی است که بسیاری از آنها تحت حمایت ایران هستند. برخی از نیروهای آنها نیز میانه روتر از بقیه هستند و اکنون حتی برخی سنی ها نیز در آن فعال هستند.

غیبت آنها در جنگ الرمادی تا این زمان غیبتی محاسبه شده بود. این غیبت تا حدودی نتیجه فشارهای آمریکا بود.

وقتی واحدهای بسیج مردمی اوایل امسال به بازپس گیری تکریت با پشتیبانی جت های جنگی نیروهای ائتلاف غربی کمک کردند، ادعاهایی مطرح شد که حاکی بود آمریکا به عنوان نیروی هوایی ایران در این نبرد شرکت کرد. حضور ایران در نبرد آزادی تکریت چنان قوی و چشمگیر بود که ژنرال قاسم سلیمانی ، فرمانده مشهور نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب ایران شخصا آن را فرماندهی می کرد.

حتی تصاویری از وی در خط مقدم منتشر شد. این در حالی بود که تا قبل از آن معمولا تصویری از حضور این مقام نظامی سایه وار و در عین حال مشهور ایران در عراق مشاهده نمی شد.

العبادی و آمریکایی ها به این نتیجه رسیده بودند که پیروزی بر داعش در الرمادی پیروزی سنی ها خواهد بود و نشان خواهد داد که سنی ها به یکپارچگی عراق وفادارند. آنها همچنین نگران انتقامگیری احتمالی شبه نظامیان شیعه از ساکنان سنی رمادی بودند.

اما این نگرانی بی مورد بود. حتی تیپ نخبه ارتش عراق با پشتیبانی حملات هوایی -- حتی قبل از زمانی که طوفان شن آغاز شود -- قادر نبود در این نبرد داعش را عقب براند.

حیدر الخویی ، از تحلیلگران امور عراق روز سه شنبه در موسسه چاتام هاوس در لندن گفت :«آمریکا به تنهایی نمی تواند داعش را شکست دهد. ایران به تنهایی نمی تواند داعش را شکست دهد. عراق هم قطعا نمی تواند به تنهایی این گروه را شکست دهد. آنها در جنگ با این تهدید مشترک باید در کنار یکدیگر قرار بگیرند.»

حالا نقشه همین است. سه شنبه شب 6000 جنگجوی شیعه واحدهای بسیج مردمی ، 4000 نفر نیز از عشایر سنی ، و دو واحد از نیروهای ارتش برای ضد حمله ، و قبل از اینکه داعش مواضع خود را تحکیم کند، جمع شدند.

شاید این کافی نباشد و هواپیماهای جنگی نیز مجبورند دشمنی را که در میان جمعیت غیرنظامی پراکنده شده است هدف قرار دهند. گفته می شود داعش برای حمله به پایگاه تجمع واحدهای بسیج مردمی در حبانیه در شرق رمادی آماده می شود اما واقعیت این است که آنها احتمالا سرگرم تحکیم مواضع خود در خود شهر هستند.

نیروهای داعش همچنین برای جلوگیری از پیوستن نیروهای یک قبیله سنی طرفدار دولت عراق به متحدان شیعه جدید خود با آنها درگیر هستند.

یک جنگجوی سنی به نام ولید عصر سه شنبه به دیلی تلگراف گفت :«آنها (داعشی ها) با خمپاره و توپخانه ای که پس از فرار شرم آور ارتش عراق به غنیمت گرفته اند حمله می کنند. ما به مدت دو روز تنها می جنگیدیم -- امروز یک گروه کوچک تقویتی برای پشتیبانی از آخرین خط دفاعی ما وارد شد. اما این تعداد برای حمله به داعش کافی نیست و ما فقط می توانیم از مواضع خود دفاع کنیم.»

نقشه های یک حمله مشترک برای بازپس گیری موصل از داعش -- که زمانی گمان می رفت فصل بهار یا دست کم پاییز شروع شود -- حالا تا اطلاع ثانوی به تاخیر افتاده است. نبرد برای رمادی، حتی اگر آنگونه که دولت عراق مدعی است در اسرع وقت آغاز شود، نبردی طولانی و سخت خواهد بود.

اما حتی قبل از اینکه این نبرد شروع شود شاهد تجدید نظر اساسی و دردسرآفرین آمریکا در یکی از اولویت های خود خواهیم بود. شکی نیست که جت های آمریکایی حالا مجبورند نقش «نیروی هوایی ایران» را ایفا کنند.

به نظر می رسید ژنرال سلیمانی پس از پیروزی اش در تکریت بیش از حد آفتابی شده است و برای همین به تهران بازگردانده شد. عبادی از این خشمگین بود که تصور می شد دولت وی به همسایه خود وابسته است.

اما حالا هم دولت عراق و هم آمریکایی ها به ایرانی ها و سلیمانی نیاز دارند. تصور عراق طرفدار آمریکا، خودبسنده و باثبات بیش از پیش رنگ باخته است.