حق وتوی اوباما در ماجرای توافق ایران حفظ شد، اما جمهوری خواهان اکنون به فکر ضد حمله هستند

نیویورک تایمز نوشت: جمهوری خواهان سعی دارند از طرق دیگر در کنگره توافق هسته ای ایران را تضعیف نمایند و دموکراتها را هر چه بیشتر تحت فشار قرار دهند.

به گزارش «انتخاب»، در پی موفقیت باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در روز چهارشنبه در کسب آراء لازم برای حفظ توافق هسته ای ایران در جریان مباحثات کنگره، جمهوری خواهان در پی گزینه های قانونی برای مقابله با این توافقند، از جمله امکان اعمال مجدد تحریم هایی که قرار است طبق این توافق لغو شود.

سناتور میچ مک کانل رهبر اکثریت جمهوری خواه با اشاره به امکان توسل اوباما به وتوی اقدام کنگره، بر ضرورت اقدام یک کنگره دو حزبی برای تقویت قدرت دفاعی آمریکا در خلیج فارس و مقابله با تخلفات(!) ایران از این توافق و رسیدگی به آنها پس از اتمام دوره تصدی اوباما تاکید کرد.

جمهوری خواهان با وقوف به احتمال موفقیت اوباما در مقابل تلاش مخالفان جهت جلوگیری از وتو قطعنامه شان توسط رئیس جمهور، ماهها در حال بررسی راههای دیگر برای مقابله با این توافق بوده اند. با اعلام موافقت سناتور دموکرات باربارا میکولسکی با توافق ایران در روز چهارشنبه اجرای آن تضمین شده به نظر میرسد و اکنون اوباما با اعلام حمایت سی و چهار سناتور دموکرات از آراء‌کافی برای رد هر قطعنامه ای بر ضد توافق ایران برخوردار است.

مجلس نمایندگان نیز هفته آینده با خاتمه تعطیلات کنگره موضوع قطعنامه ای در رد توافق هسته ای را در دستور کار قرار خواهد داد. دموکراتها امیدوارند بتوانند با جلب آراء کافی در آن مجلس نیز امکان وتو رئیس جمهور حفظ شود. رد وتو مستلزم رای دو سوم اعضای مجلس نمایندگان و سنا است.

چند تن از دستیاران قانون گذاران تصویب تحریم های جدید را، حتی بسیاری تحریم هایی که قرار است به عنوان بخشی از توافق لغو شود، یک مسیر ممکن می دانند چون پیامی برای تهران و کاخ سفید دارد و دموکراتها را در موقعیت دشواری قرار خواهد داد.

ایران طبق توافق با شش قدرت جهان از تحریم های کنگره در ارتباط با برنامه هسته ای اش خلاص خواهد شد. اما کنگره می تواند تحریم های جدید و حتی سخت تری در ارتباط با تروریسم بر ضد ایران تصویب کند.

کاخ سفید به کرات گفته است لغو تحریم های کنونی تاثیری در عزم واشنگتن برای مقابله با تجاوزگری ایران در خاورمیانه (غرب آسیا) نخواهد داشت. اما تصویب تحریم های بیشتر می تواند مشروعیت آمریکا را نزد شرکای مذاکره کننده اش تضعیف نماید.

اما گزینه های دیگری نیز مطرح است. از جمله، ارائه یک لایحه مستقل جهت حمایت بیشتر از اسرائیل که به موجب آن توسل به نیروی نظامی در منطقه و شاید قطعنامه ای در تصویب، بجای رد، توافق ایران باشد، تصویب خواهد شد که در آنصورت تضعیف حمایت دموکراتها را در پی خواهد داشت. مجلس نمایندگان و سنا همچنین سعی در هماهنگ سازی لوایح دفاعی شان دارند که می تواند ابزاری برای چنین گزینه هایی باشد.

در عین حال بسیاری از جمهوری خواهان و دموکراتها سعی دارند اجرای برخی اجزاء توافق را به تاخیر اندازند.

سناتور دموکرات کریس کونز در نامه ای با مشورت چند دموکرات دیگر به اوباما نگرانی شان را درباره امنیت اسرائیل، نقش اروپا در تحریم ها، امکان استفاده ایران از امکانات مالی عظیم جدیدش در جهت حمایت از تروریسم و موضوع نظارت بر انرژی هسته ای ایران ابراز داشت.

اوباما در پاسخ به آن نامه ابراز اطمینان کرد که تمهیدات آژانس بین المللی انرژی اتمی در بازرسی از پارچین به لحاظ فنی درست و با رویه های اساسی آن هماهنگ است و اطلاعات لازم را برای شفاف سازی مسائل معوقه گذشته و حال درباره برنامه هسته ای ایران فراهم می سازد.

سناتور کونز همچنین در مورد بخشی از نامه اوباما مبنی بر ادامه تحریم های قوی بر ضد حمایت ایران از تروریسم، نقض حقوق بشر و فعالیتهای بی ثبات کننده در منطقه ابراز رضایت کرد.

اعلام نظر میکولسکی یک روز پس از آن صورت گرفت که سناتور کونز و باب کِیسی و چند دموکرات مجلس نمایندگان نیز حمایت شان را از توافق اعلام کردند.

کاخ سفید و دموکراتهای سنا امیدوارند هفته آینده با کسب هفت رای دیگر بتوانند در مورد قطعنامه جمهوری خواهان به رویه مباحثات طولانی متوسل شوند. چنین اقدامی خشم جمهوری خواهان را که خود در موارد مکرر از این رویه استفاده کرده اند، بر می انگیزاند.

سناتور جمهوری خواه مارک کِرک و رابرت منندز دموکرات که هر دو از مخالفان توافق کنونی ایرانند، امسال لایحه ای ارائه دادند که قانون تحریم ایران را که در پایان سال دو هزار و شانزده منقضی می شود، برای یک دهه دیگر تمدید خواهد کرد.

درحالیکه اکثر قانونگذاران به لزوم برخورداری از قدرت قانونی برای بازگرداندن فوری تحریم هایی که لغو می شود، واقفند، جمهوری خواهان به احتمال زیاد برای اعمال آن تحریم ها اقدام خواهند کرد و با تلاش برای رای گیری درباره قانونی علیه ایران،دموکراتها را در سال انتخابات در مضیقه قرار خواهند داد و برای رئیس جمهور راهی جز وتو آن وجود نخواهد داشت چون اگر آن قانون را امضا کند، ایرانیان دیگر خود را به ادامه توافق پایبند نمی دانند.

حتی اگر آن تحریم ها هرگز مجددا برقرار نشود، جمهوری خواهان می توانند از این مسئله در جهت ایجاد تفرقه در میان دموکراتها در سال دو هزار و شانزده استفاده کنند.