نوک پیکان حمله‌ها به سمت ایرج راد

صبح دیروز سه تن از اعضای هیات‌مدیره خانه تئاتر یعنی علیرضا نادری‌، علی‌اصغر دشتی و حمید پورآذری با حضور در سالن کنفرانس تئاتر شهر، گزارشی از عملکرد ١٧ ماهه خود در خانه تئاتر ارایه و مطالبی را مطرح کردند که بسیاری از آنها سبب تعجب و نگرانی حضار شد.
 
این سه هنرمند با بیان این‌که حدود سه ماه است که در جلسات خانه تئاتر شرکت نمی‌کنند تاکید کردند که خانه تئاتر دچار ضعف‌های شدید ازجمله نبود شفافیت، نبود گزارش‌های مالی‌ و نبود بازرسی درست است که باعث شده خانه تئاتر به سازمانی عقب مانده تبدیل شود.
 
این اعضای هیات‌مدیره خانه تئاتر همچنین با بیان این‌که استعفا نمی‌دهند ولی در مدت غیبت‌شان اصلا مهم نبوده که چرایی نبودشان پیگیری شود و حتی اخراج هم نشده‌اند، اظهار کردند که در بررسی‌هایی متوجه شدند با وجود این‌که در اساسنامه خانه تئاتر این تشکل صنفی به‌عنوان موسسه فرهنگی- هنری قید شده است‌ اما سند آن به نام ایرج راد است. در ابتدای این نشست که بیش از ٢ ساعت به طول انجامید، امیر یاراحمدی با تاکید بر این‌که ما یک جامعه درحال توسعه هستیم که رفتارهایش در همه زمینه‌ها باید مورد نقد قرار گیرد و یکی از ابزارهای نقد رفتارهای اجتماعی‌، تئاتر است‌، گفت: «در دو سه‌سال اخیر با توجه به اتفاقاتی که پیش آمد باید این پرسش را دوباره بپرسیم که چه باید کرد‌؟ ادامه داد: اولین اقدام برای این موضوع این بود که ترکیب هیات‌مدیره خانه تئاتر کارآمد باشد‌ و این هیات‌مدیره جدید پیش‌بینی کرد که برای پیش رفتن به سمت آینده چه راهکارهایی باید اندیشیده شود.»
 
در ادامه این نشست علیرضا نادری به‌عنوان مدیر کارگروه بهسازی خانه تئاتر پس از یادآوری صحبت‌های مطرح شده هنگام رأی‌گیری برای هیات‌مدیره خانه تئاتر‌، بیان کرد: «تصورم از جایی که به آن وارد می‌شدم یک ورطه نبود بلکه یک صنف بود و در همان ابتدا مبنا را بر این گذاشتیم که حقوق افراد را بر حقوق خود ترجیح دهیم‌ و به گذشته فکر نکنیم و آینده را در نظر داشته باشیم. من به‌عنوان عضو هیات‌مدیره خانه تئاتر و سخنگوی آن این خبر دردناک را می‌دهم که خانه تئاتر سازمانی عقب افتاده‌، عقب نگهداشته شده و عقب مانده است... البته من تمام این حرف‌ها را در اتاق‌های خانه تئاتر به آقای راد(مدیرعامل خانه تئاتر) توضیح دادم و در جلسه‌ای گفتم که آقای راد باید محاکمه شود»
 
او در ادامه عنوان کرد: «خانه تئاتر عملا با یک تشخیص فردی، حکومت یک نفره و درواقع با یک نفر که چهار رأی دارد اداره می‌شود.» او اضافه کرد: «زمانی که با مسئولان وارد گفت‌وگو شدیم تا به دلیل وظیفه‌ای که دارد از بازسازی سیستم خانه تئاتر حمایت کند‌ و اعتباری به دست بیاوریم، برخوردهای تخاصمی شروع شد و نتیجه هم این شد که در جلسه‌ای که آقای مرادخانی هم حضور داشت مدیرعامل و اعضای هیات‌مدیره شرکت نکردند.»
 
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر ایران، با تأکید بر این‌که ایرج‌راد برای او شخصی محترم است‌، بیان کرد: «شرایط به گونه‌ای است که این مسأله در روح افراد خانه تئاتر لانه کرده که بدون آقای راد، خانه تئاتر، خانه نیست. درواقع شرایط در آن‌جا طوری است که اگر حرف از تحول بزنید انگار می‌خواهید آنها نباشند و حتی من یک بار نزدیک بود جلوی آقای راد گریه کنم که ما برای تحقق یک رویا این‌جا هستیم و کاری به میز و تشکیلات و جایگاه شما نداریم.» او در توضیح وضع نابسامان خانه تئاتر و نبود یک سیستم مشخص و به روز اشاره کرد: «روابط‌عمومی خانه تئاتر فردی بسیار محترم است، اما ساختار آن‌جا خیلی قدیمی است به‌طوری که ١٧ روز طول کشید تا نامه انجمن بازیگران از روابط عمومی به اتاق مدیرعامل برسد.» او در ادامه انتقادات به ایرج راد عنوان کرد: «این خوب نیست که هر اتفاقی در خانه تئاتر بخواهد رخ بدهد اول باید آقای راد درباره آن تصمیم بگیرد. این موضوع حتی برای خود ایشان هم بد است. او انسان خوب و پاکدستی است، اما گزارش مالی در خانه تئاتر وجود ندارد که یکی از نمونه‌های آن ماجرای تعاونی مسکن است که به آن وارد نشدیم ولی با اختلاس مواجه شده و دچار عدم شفافیت و پنهانکاری است.» این کارگردان تئاتر همچنین یادآور شد که در جلسه‌ای با عزت‌الله انتظامی گفته است که از آبروی او (انتظامی) بیش از حد در خانه تئاتر استفاده می‌شود ضمن این‌که این هنرمند قدیمی هم با ایجاد تغییر و تحول در به روزرسانی خانه تئاتر موافق است.
 
او همچنین با اعلام این‌که دیگر عضو انجمن نمایشنامه‌نویسان هم نخواهد بود در پاسخ به این‌که آیا بازنگشتن خود به خانه تئاتر را به‌عنوان استعفا مطرح می‌کند‌، گفت: «خیر استعفا نیست‌، چون ما سه ماه است که به آن‌جا نمی‌رویم و آنها حتی ما را اخراج نمی‌کنند. این درحالی است که طبق گفته آقای قلعه بازرس خانه تئاتر این خانه باید چهار‌سال قبل تعطیل می‌شد، چون چیزی در آن ثبت نشده است.» در بخشی از این نشست امیر اسمی و علی‌اصغر دشتی توضیحات مفصلی را درباره طرح چهارساله‌ای که تدوین کردند و در چهار مرحله قرار بود اجرا شود، ارایه دادند.