آن چهره زمخت فراموش نشدني!

«آنتوني کوئين» شايد مثل کساني چون «جان وين»، «کلارک گيبل» و «همفري بوگارت»، همواره بازيگر نقش اول نبود، اما با اين حال همواره به عنوان يک ستاره و يک سوپراستار در سطح اول هاليوود مطرح بود و با توجه به اينکه در نقش هاي متفاوت و با مليت هاي متفاوت ظاهر مي شد، براي بسياري از مردم کشورهاي مختلف، تنوع نقش هايش جالب توجه بود.


در 1975 زماني که 60 سال داشت نقش حمزه (ع) عموي پيامبر اسلام(ص) را در فيلم «الرساله» (در ايران «محمد رسول ا...») را بازي کرد و سه سال بعد در نقش عمر مختار در «شير صحرا» ظاهر شد. او با 60 سال تجربه و بازي در 312 فيلم، رکورد بازيگري را شکست.

در جلد سرخ پوست ها، مکزيکي ها، اسکيموها، يوناني ها و حتي چيني ها رفت و نماينده جماعتي شد که در حاشيه اند و مورد تحقير، اما هرگز تسليم نمي شوند. بسياري از منتقدان سينما، بازي او در نقش «زوربا» (زورباي يوناني/ميهاليس کوکويانيس/ 1964 ) را به يادماندني ترين کار او مي دانند.

اين نقش، نقش محبوب او نيز بود. آنتوني کوئين در خانواده اي پر جمعيت و در يکي از مناطق نزديک لس آنجلس بزرگ شد و براي کمک به خرج خانواده، مدرسه را زودتر از وقت موعود ترک کرد. او که به کارهاي نمايش علاقه داشت وارد تئاتر شد و تصميم گرفت اين کار را دنبال کند اما براي بازيگر دورگه اي چون او که چهره بيشتر مکزيکي داشت به دليل آنکه سفيد پوست بودن و داشتن نژاد اروپايي يکي از ضرورت هاي پيشرفت بود، موفقيت در هاليوود کار دشواري بود.


در فاصله بين سا ل هاي 1936 تا 1947 آنتوني کوئين در نقش هاي درجه دو و سه به ايفاي نقش پرداخت که هيچ کدام نتوانست آنطور که بايد خواسته هاي او را برآورده کند تا اين که به همراه مارلون براندو در فيلمي به کارگرداني اليا کازان شرکت کرد و به شهرت رسيد و به خاطر بازي در نقش برادر «زاپاتا» در فيلم «زنده باد زاپاتا» ( 1952 ) برنده جايزه اسکار شد.

«جاده» و «گوژپشت نتردام» بازي هاي درخشان بعدي او بودند. آنتوني کوئين اسکار دومش را براي هشت دقيقه بازي در نقش پل گوگن در «شور زندگي» ( 1957 ) گرفت. «توپ هاي ناوارون»، «لورنس عربستان» ( 1963 ) و «زورباي يوناني» ( 1964 ) باعث شهرت او در سراسر جهان شد.

از ديگر فيلم هاي وي مي توان «باراباس»، «توپ هاي سن سباستين»، «کفش هاي مرد ماهيگير» و «اسب کهر را بنگر» را نام برد.