پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : * صادق مهدي شکيبايي
جنبش فتح به رياست محمود عباس (ابومازن) پس از گذشت حدود چهار سال
(ژوئن 2007 ) دشمني با دولت قانوني اسماعيل هنيه، نخست وزير منتخب فلسطين،
سرانجام در غيبت حسني مبارک رئيس رژيم سابق مصر و رفيق گرمابه و گلستان
خود، رضايت داد مشروعيت اين دولت را بپذيرد و طي مصالحه اي، با آشتي ملي
فلسطيني موافقت کند.
اين مصالحه که پنجشنبه هفته جاري با حضور سران ارشد دو جنبش فتح و
حماس در نشستي در قاهره شکلي رسمي به خود خواهد گرفت، هنوز از جهاتي مورد
ترديد و از جهاتي نيز مورد تمجيد و خوش بيني واقع است.
ترديد از اين منظر که تجربه چهار سال گذشته اين دو جنبش و ايجاد
توافقهايي چون توافق مکه ( 2007 )، طرح يمن، نشستهاي متناوب دمشق و سند
وفاق ملي اسرا، همگي با هدف پايان دادن به اختلافهاي جنبشهاي ياد شده طرح،
اما هريک بنا به دلايلي سرانجامي جز ناکامي نيافت. حتي توافق معروف مکه که
با ميانجيگري عربستان در شهر مکه با حضور مشعل و ابومازن صورت گرفت نيز
صرفاً به اين دليل که محلي براي نقش آفريني رژيم مبارک ديده نشده بود، از
سوي قاهره تحريم و عملاً قبل از اجرا در صحنه ميدان به کما رفت تا امروز
برخي جريانها، همچنان به توافق حاصل شده در قاهره جديد به ديده ترديد
بنگرند و هرگونه اظهارنظري در اين خصوص را به پياده شدن مفاد توافقنامه در
صحنه ميدان، موکول نمايند.
اميدواران به اين توافق، اما با علم به تغييرات به وجود آمده در مصر،
اطلاع مردم فلسطين از بيهودگي جريان مذاکره، سياست جانبدارانه آمريکا نسبت
به رژيم صهيونيستي و اصرار اين رژيم بر تداوم شهرک سازي، معتقدند توافق
آشتي ملي فلسطين در قاهره، گام بزرگي براي يکپارچه سازي همه ظرفيتهاي موجود
در فلسطين جهت به کارگيري آن عليه اشغالگري رژيم صهيونيستي و آزادي سرزمين
فلسطين است و از اين حيث به توافق حاصل در قاهره، خوش بين هستند.
صرف نظر از اين ترديد و تمجيدها، اما حصول توافق قاهره ميان فتح و حماس
آن هم در فاصله کمتر از دو ماه از سقوط رژيم مبارک، يک حقيقت انکارناپذير
را براي جهانيان محرز کرد و آن مظلوميت جمهوري اسلامي ايران در حوزه مسائل
فلسطين بود.
طي چهار سال گذشته، سران و رسانه هاي غربي، در اقدامي همسو همواره
ايران را به دخالت و ممانعت از دستيابي اين دو جنبش فلسطيني به آشتي ملي
متهم مي کردند و مدعي بودند تهران از «تروريسم» حمايت مي کند.
ايران اما در مقام واکنش، هرگونه دخالت در امور مربوط به فلسطينيان را
تکذيب و خود را دوستدار ايجاد وحدت ميان فلسطينيان، اعلام مي کرد.
حصول اين توافق، آن هم در اولين دور از يک سلسله نشستها در قاهره، نشان
داد نه تنها ايران هرگز مانعي بر سر راه وحدت بين فلسطينيها نيست، که
همواره برآن اصرار دارد.
در مقابل، حصول چنين نتيجه اي در فاصله دو ماه پس از سقوط رژيم مبارک
که طي سالهاي گذشته خود را مسؤول پرونده فلسطينيان مي دانست، نشان داد مانع
اصلي در مسير وحدت فلسطينيان، رژيم متحد با اسرائيل بود که در عمل خواسته
هاي تل آويو را در جهت ممانعت از اتحاد گروه هاي فلسطيني در مسير تشکيل
دولت واحد به اجرا مي گذاشت.
در حال حاضر نيز رژيم صهيونيستي با تهديد دولت خودگردان، با قطع کمکهاي
اقتصادي و تلاش براي متقاعد کردن کشورهاي اروپايي به منظور تحريم حکومت
خودگردان، مي کوشد مانع انعقاد اين توافقنامه آشتي ملي و يا شکست آن در
کوتاه مدت شود؛ امري که تحقق آن بويژه پس از موج فراگير به رسميت شناختن
دولت فلسطيني توسط کشورهاي غربي، چندان ممکن به نظر نمي رسد.
با وجود سانسور اين بخش از رويداد قاهره نزد رسانه هاي غربي و گاه
منطقه اي، اتفاق بزرگ ياد شده علاوه بر اينکه فضاي رواني مناسبي در سطح
منطقه و بخصوص در ميان فلسطينيان ايجاد خواهد کرد، صداقت جمهوري اسلامي
ايران در پيگيري مسائل مبتلا به جهان اسلام را نيز به اثبات خواهد رساند.
افزون بر اين، همين موضوع با توجه به تحولات پيش آمده در منطقه
خاورميانه عربي و شمال آفريقا، پروژه آمريکايي- انگليسي «ايران فوبيا» را
به چالش خواهد کشيد و يک بار ديگر، مروجان اين پروژه تفرقه آميز در منطقه
را در برابر افکار عمومي امت عربي و اسلامي قرار خواهد داد.فلسطين روزهاي
بسيار سرنوشت سازي را پشت سرگذاشته و روزهاي حساسي را پيش روي خود مي بيند.
دو جنبش بزرگ فتح و حماس با وجود اختلافهاي ماهوي، هدفهاي مشترکي دارند.
تشکيل کشور مستقل فلسطين در سرزمين تاريخي فلسطين، آرمان ديرينه هر دو جنبش
است. اين مهمترين وجه اشتراک، مي تواند تمام اختلافها را تا زمان تشکيل
کشور مستقل فلسطيني، تحت تأثير خود قرار دهد.
