کیم جونگ اون کره شمالی را به کجا می‌برد؟

اسکات اسنایدر در مقاله ای در شورای روابط خارجی آمریکا به موضوع چالش‌های پیش روی کره شمالی و آینده رهبر جوان این کشور پرداخته است.

به گزارش ایسکانیوز ترجمه این مقاله را در ادامه می‌خوانید.

هفتمین کنگره حزب کارگران در کره شمالی (WPK) اوایل ماه می برگزار شد. این مراسم طوری دقیق طراحی شده بود که به دنیا نشان دهد کیم جونگ اون تمامی امور در کره شمالی را به طور کامل در کنترل خود دارد. به عنوان رهبر کره شمالی، وی نشان داده که صرفا بر میراث پدر و پدربزرگ خود متکی نست و برای هدایت کشورش بسیار مصمم است. او انتظار دارد جامعه بین المللی هم رهبری او را بر کره شمالی هسته ای به رسمیت بشناسند.

در سخنان خود در این کنفرانس کیم جونگ به تشریح برنامه هایش برای حفاظت از امنیت کره شمالی از طریق دستاوردهای هسته ای پرداخت و رشد اقتصادی را به شهروندانش وعده داد. اما هنوز مشخص نیست او چگونه رضایت جامعه بین المللی را برای توسعه برنامه های هسته ای کره شمالی و حتی حمایت بین المللی را برای رشد اقتصادی کره شمالی امن به دست بیاورد.

برنامه کیم برای توسعه اقتصادی قابل ستایش است. در اولین سخنرانی عمومی خود در سال 2012، کیم اظهار داشت که مردم کره شمالی باید کمربند همتشان را برای پیشرفت کشورشان سفت کنند. از آن زمان به نظر می رسد اوضاع اقتصادی کشور به خصوص در زمینه تولید محصولات کشاورزی بهبود یافته است. اعمال اصلاحات در برخی قوانین کشاورزی از جمله انتقال مسئولیت تصمیم گیری از دولت به سازمان های مرتبط و قدرت عمل دادن به بخش خصوصی، تولید ناخالص داخلی کره شمالی را سالانه بین یک تا 2 درصد افزایش داده است. تحقیقات موسسه هیوندای نشان می دهد با این روند، تولید ناخالص این کشور رشد 7 درصدی را نیز تجربه خواهد کرد. اما به نظر نمی رسد ادامه رهبری کیم جونگ برای پنج سال دیگر، زمینه را برای رشد اقتصادی کره شمالی فراهم کند.

تاکید بیش از حد کیم بر سیاست های هسته ای ترمز رشد اقتصادی کره شمالی را می کشد چرا که این کشور را از فرصت تعامل اقتصادی با دنیا محروم می کند. کیم ممکن است بتواند مردم خود را برای بهبود اوضاع کشاورزی، ساخت و ساز، صنایع سبک و تبدیل شدن به یک دولت علمی و فن آوری قدرتمنددر عرصه فناوری اطلاعات، نانوتکنولوژی، انرژی، فضا و فناوری هسته ای تشویق و ترغیب کند. اما در نهایت اقتصاد این کشور محکوم به شکست است مگر اینکه کشورش با دنیای خارج ارتباط بگیرد. مخالفت های بین المللی با توسعه هسته ای کره شمالی و تحریم هایی که علیه این کشور اعمال شده، این کشور را بیش از پیش منزوی کرده است.

همانقدر که کیم به ارتباط با دنیا برای دستیابی به رشد اقتصادی نیاز دارد، به همان میزان برای ماندن بر مسند قدرت نیازمند انزوای سیاسی است. به نظر می رسد کیم از قابلیت های بازدارنگی هسته ای کره شمالی به عنوان گارانتی برای مشروعیت حکومت مطلقه اش استفاده می کند. قدرت کیم بستگی به توانایی اش برای ماندن در راس قدرت، با تکیه بر وفاداری مطلق مردم و سرکوب هرگونه رقابت سیاسی داخلی و خارجی است. کنفرانس حزب تحت انحصار کیم، قدرت مطلقه او را که مدد وفاداری مطلق در میان اعضای عالی رتبه جامعه کره شمالی به دست آورده، به نمایش گذاشت.

بنابراین ماحصل برنامه های هسته ای کیم را می توان اینگونه توصیف کرد: کره شمالی را به دلیل به وجود آمدن خصومت های بین المللی بیش از پیش منزوی و همچنین آن را در برابر حملات احتمالی خارجی آسیب پذیرتر خواهد کرد. اما شرایط فعلی بهترین گزینه پیش روی کیم برای حفظ قدرتش است. کیم در سخنان خود اعلام کرده بود: "ما همواره به استراتژی رو به جلوی خود در زمینه ساخت و ساز اقتصادی و گسترش نیروی هسته ای خود وفادار خواهیم بود. کره شمالی نیروی هسته ای کمی و کیفی خود را برای مقابله با تهدید و شیوه های خودسرانه امپریالیست های هسته ای ادامه خواهد داد."

با اعلام تداوم برنامه های هسته ای کره شمالی در کنگره حزب کارگران، کیم جونگ اون پایه های قدرت خود را در داخل محکمتر کرد. در مقابل هزینه های بین المللی سنگینی متوجه کره شمالی خواهد بود. به جای پذیرفتن کره شمالی به عنوان یک کشور هسته ای، فشارهای اقتصادی بین المللی عرصه را بر این کشور تنگتر خواهد کرد. بنابراین برنامه های هسته ای این کشور بزرگترین مانع برای دستیابی به رشد اقتصادی به شمار می رود.

کیم در این کنگره اظهار کرد که کره شمالی در مقابل قدرت هسته ای خود مسئول خواهد بود و تنها زمانی از سلاح هسته ای استفاده خواهد کرد که با سلاح هسته ای به او حمله شود. او در سخنانش خواستار جهانی عاری از سلاح هسته ای شد. تمام این سخنان در حالی جاری شد که کره شمالی نتوانست به تعهداتش نسبت به پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای پایبند بماند. با وجود این شرایط جامعه بین المللی هیچگاه کره شمالی را به عنوان یک کشور هسته ای و بیخطر نخواهد پذیرفت.

سخنگوی دولت کره جنوبی اعلام کرد که تنها در صورتیکه کره شمالی در مورد برنامه های هسته ای خود صداقت داشته باشد، گفتگو ممکن خواهد شد. ایالات متحده هم پیشنهاد صلح کره شمالی را رد کرد و اظهار کرد صلح بدون خلع سلاح هسته ای غیرممکن است. جهان معتقد است کیم جونگ اون باید یکی از این دو راه انتخاب کند، پیشرفت اقتصادی در صورت توقف فعالیت های هسته ای و یا فعالیت های هسته ای و در نتیجه آن انزوای سیاسی و بین المللی.