در حال حاضر به ازاي هر 34 ايراني يك واحد صنفي فعاليت مي‌كند در حالي كه سرانه استاندارد در كشورهاي مختلف جهان 700 تا 1000 نفر است. در اين صورت به ازاي هر
34 ايراني يك واحد صنفي فعاليت مي‌كند درحالي‌كه سرانه استاندارد در كشورهاي مختلف
جهان 700 تا 1000 نفر است.
بنابراين مي‌توان گفت كه تعدد بيش از اندازه واحدهاي صنفي در ايران و بعضا تراكم آنها در برخي از مناطق و همچنين عدم وجود مشتري به اندازه كافي موجب بازده نزولي آنها شده و اين واحدهاي صنفي پيش از آنكه بتوانند از طريق رقابت نقشي را در تثبيت قيمت‌ها به نفع مصرف‌كننده ايفا كنند از طريق عدم كارآيي و سود حاشيه‌اي بالا در بالا بردن قيمت‌ها موثر هستند.
تعدد فوق‌العاده واحدهاي صنفي، بالا بودن هزينه‌هاي شبكه توزيع كالا، عدم وجود اطلاعات كافي از فعاليت عاملان و آمار توزيع كالاها، عدم برخورداي از صرفه‌هاي ناشي از مقياس، عدم شكل‌گيري ارتباط مناسب و پويا بين اجزاي شبكه توزيع، پايين بودن بهره‌وري نيروي انساني و سهم برجسته بخش سنتي و غيرسازمان يافته نسبت به بخش سازمان يافته در شبكه توزيع مهمترين چالش‌ها و نقاط ضعف در شبكه توزيع است.
