پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : *حسن هاني زاده - تحليل گر مسايل جهان عرب
استقلال جنوب سودان از شمال اين کشور، کشورهاي حاشيه غربي رود نيل را
درآينده نزديک وارد فضاي سياسي جديدي خواهد کرد. کشور «سودان جنوبي» به
پايتختي «جوبا» به تازگي از جمهوري سودان جدا شد و بعنوان پنجاه و چهارمين
کشور آفريقائي به عضويت سازمان ملل درآمد.
تجزيه سودان به دو بخش شمالي وجنوبي از زمان استقلال اين کشور در سال
1956 در مدار توجه قدرتهاي استعمارگر قرار گرفت. انگليس با توجه به وجود
سفره هاي نفتي گسترده در جنوب سودان، به تحريک اهالي اين منطقه عليه دولت
مرکزي خارطوم مبادرت کرد. بروز جنگهاي متعدد ميان شمال و جنوب نوعي گسست
ميان ساکنان اين دو منطقه بوجود آورد و ميل به جدايي را در ميان ساکنان
منطقه جنوب تشديد کرد.
انگليس از دهه 50 قرن ميلادي گذشته تلاش کرد تا از رهگذر اعزام
مسيونرهاي مذهبي، راه را براي جدايي جنوب از شمال سودان هموار کند. تسلط
جنوب سودان بر نيل و نيز وسعت خاک سودان که به دو ميليون و 500 هزار
کيلومتر مربع بالغ مي شود استعمار انگليس را براي برنامه ريزي در راستاي
تجزيه سودان تشويق کرد.
هدف استعمارگران غربي ايجاد يک اسرائيل جديد در قلب سودان اسلامي است
تا از اين رهگذر کشورهاي اسلامي حاشيه رود نيل را تحت فشار قرار دهند.
بنابراين پس از چند دهه جنگ داخلي در سودان قدرتهاي استعمارگر با پشتيباني
از جنوب سودان در کمرنگ ساختن هويت اسلامي اين منطقه تلاش کردند.
جنوب سودان که اکنون 700 هزار کيلومتر مربع مساحت و 9 ميليون جمعيت
دارد، به کشوري مستقل با هويتي مسيحي وغير عربي در قاره آفريقا استقلال خود
را بدست آورده است.
برآيند استقلال جنوب سودان از شمال اين کشور، افزايش تنشهاي قبيله اي
در ميان ساکنان شمال و جنوب خواهد بود. علت اين امر اين است که بخشي از
قبايل سودان در منطقه «ابيي» که مورد اختلاف شمال و جنوب سودان است همچنان
هويت اسلامي خود را حفظ کرده اند.
منطقه ابيي يک منطقه نفت خيز است و دولت شمال سودان تحت هيچ شرايطي
حاضر نيست که اين منطقه به جنوب سودان منضم شود. به طور قطع، ابيي درآينده
به کانون بحران ميان شمال وجنوب سودان تبديل خواهد شد. زيراهر دو کشور نسبت
به آن ادعاي ارضي دارند.
بنابراين تجزيه جنوب سودان هر چند با هدف کوچک ساختن سودان اسلامي
صورت گرفته اما استعمار گران اهداف خاص ديگري را تعقيب مي کنند. يکي از اين
اهداف ايجاد سدهاي بزرگ بر روي رودخانه نيل است تا در پرتو آن در آينده
مزاحمتهايي براي مصر و سودان ايجاد کنند و اين دو کشور را با بي آبي مواجه
سازند.
هدف بعدي استعمار گران اروپايي وآمريکا، غارت ثروتهاي نفتي مردم سودان
خواهد بود زيرا کشورهاي اروپايي براي حضور دائم در جنوب سودان به بهانه
حفاري نفتي خود را آماده مي کنند.
بنظر مي رسد تجزيه جنوب سودان بهايي است که دولت عمرالبشير براي حفظ
استقلال خود و مقابله با توطئه هاي آمريکا وغرب در قاره آفريقا پرداخت کرده
است.
