پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : شريه «ساينس ديلي» - امريکا: نتايج يک پژوهش جديد در دانشگاه ايالتي «فلوريدا» نشان مي دهد نوجواناني که سيگار مي کشند، به احتمال فراوان خود را با خطر بروز «افسردگي» در سنين بالا تر روبرو مي کنند.
پروفسور «کارلوس بولانوس» استاد روان شناسي به همراه يک تيم از پژوهشگران کشف کردند که نيکوتيني که به موشهاي صحرايي نوجوان داده شده بود، به ايجاد حالتهاي شبه افسردگي در دوران بزرگسالي آن ها انجاميد که در قالب نبود لذت و تشديد حساسيت به استرس، خود را نمايان مي کردند. اين يافته ها نشان مي دهند که مشابه همين حالت، شايد در مورد انسان ها نيز صدق کند. پروفسور «بولانوس» مي گويد: «اين مطالعات از آن جهت بي همتايند که نخستين تحقيقاتي هستند که نشان مي دهند، مصرف «نيکوتين» در سالهاي ابتدايي زندگي مي تواند نتايج «نوروبيولوژيک» دراز مدتي به همراه داشته باشد که به صورت اختلالات احساسي نمايان مي شود». او مي افزايد: «همچنين اين مطالعه نشان مي دهد که حتي مصرف بسيار مختصر نيکوتين خطر بروز اختلالات احساسي در سالهاي بعدي زندگي را افزايش مي دهد».
پژوهشگران دانشگاه ايالتي «فلوريدا»، موشهاي صحرايي نوجوان را براي مدت 15 روز، زير تزريق «نيکوتين» و «سالين» (محلول نمک) به ميزان دو بار در روز قرار دادند. پژوهشگران پس از پايان اين دوره، روي موشهاي صحرايي چند آزمايش انجام دادند که براي کشف چگونگي واکنش آن ها به موقعيتهاي پراسترس و نيز پاسخگويي آن ها به چرخه پاداش طراحي شده بود. آن ها متوجه شدند که تغييرات رفتاري نشان دهنده افسردگي مي توانند پس از يک هفته از توقف «نيکوتين»، پديدار شوند. آن ها همچنين با شگفتي متوجه شدند که حتي يک روز مصرف نيکوتين در دوره نوجواني، مي تواند تاثيرات ديرپايي را ايجاد کند. پروفسور «بولانوس» مي گويد: «برخي از حيوانات مورد آزمايش ما تنها يک بار مورد تزريق قرار گرفتند و هرگز دوباره اين مخدر را نديدند». او مي افزايد: «کشف اين موضوع براي ما حيرت آور بود که يک روز مصرف نيکوتين مي تواند به طور بالقوه يک چنين نتايج منفي دراز مدتي را در بر داشته باشد».
موشهاي صحرايي که مورد تزريق نيکوتين قرار گرفتند، درگير رفتارهايي مي شدند که بيانگر افسردگي و اضطراب هستند. رفتارهايي مانند نظافت پي در پي و وسواس گونه، کاهش مصرف پاداشهايي که به صورت نوشيدنيهاي شکرين ارايه مي شد و تحرک نداشتن در موقعيتهاي پراسترس به جاي اقدام به رفتارهاي شبه فرارگونه. پژوهشگران همچنين قادر بودند که اين عوارض را با استفاده از داروهاي ضدافسردگي تخفيف دهند (در اينجا به صورت کنايه آميزي از ميزان بيشتر نيکوتين استفاده مي شد). موضوع جالب اينجاست که جوندگان بزرگسالي که با رژيم «نيکوتين» مشابه نوجوانان روبرو شدند، پس از پايان دوره، عوارض شبه افسردگي را نشان ندادند. يافته هاي اين پژوهش بر لزوم انجام پژوهشهاي ديگري در مورد چگونگي رخ دادن اين پروسه تاکيد مي کند. دانشمندان براي مدتي طولاني مي دانستند که ميان مصرف دخانيات و اختلالات احساسي ارتباطي وجود دارد، اما نمي توانستند با اطمينان بگويند که يکي به ديگري منجر مي شود، زيرا در شکل گيري رفتار انسان، عوامل بسياري نقش دارند. اين مطالعه، از اين ايده پشتيباني مي کند که سيگار کشيدن مي تواند به بروز نشانه هاي افسردگي بينجامد و از سوي ديگر، مي تواند در جايگاه روشي براي مديريت و کاهش همان نشانه ها، خطر اعتياد را افزايش دهد. پروفسور «بولانوس» مي گويد: «پيام پژوهش براي نوجوانان و جوانان اين است که سيگار نکشند و حتي به طرفش هم نروند». او مي افزايد: «آن ها بايد از تاثيرات بالقوه و درازمدتي که اين لذت دفعي بر سلامت آن ها دارد، آگاه باشند».
