چه کسانی می خواستند پای هواپیماهای قطری را به ایران باز کنند؟

سرویس سیاسی «انتخاب»؛ داود حشمتی: در روزهايي كه مخالفان روحانی مدام به خرید هواپيماهاي خارجي براي شركت‌هاي داخلي اعتراض مي‌كنند، بد نيست نگاهي بيندازيم به گذشته و ببينيم اوضاع در دولت گذشته چطور بود، دولتی که سفره‌اي براي ايرلاين‌هاي قطري باز كرد تا بتواند مشكلات را حل كند.

در سال 90، دولت وقت كه نیکزاد وزیر راهش بود و امروز رئیس ستاد یکی از کاندیداهای اصولگراست، تصميم گرفت براي رفع مشكلات ناوگان هوايي كشور دست به دامن خارجي ها شود. همان زمان شركت‌هاي داخلي نسبت به اين موضوع اعتراض كردند و در نامه اعتراضي نوشتند كه اين كار باعث ورشكستگي آنها خواهد شد. 

روزنامه‌های ایران ۱۷ آبان‌ماه 90، از عبدالرضا موسوی، رئیس هیئت مدیره انجمن شرکت‌های هواپیمایی ایران، نقل کردند که وی با اظهار این‌که «در این تصمیم کسی از ما نظر نخواست»، گفته است: «با آمدن هواپیماهای قطری مطمئن باشید صنعت هوایی ایران در مسیر نابودی می‌افتد.»

ماجرا اين بود كه به خاطر تحريم‌هايي كه آن روز كاغذ پاره مي‌خواندند و امروز مدعي هستند برداشته نشده، از هواپيماي قطر خواستند در كنار پروازهايي كه به ايران انجام ميدهد، پروازهايي را هم در داخل صورت دهد تا بتوانند مشكل فرسودگي ناوگان هواپيمايي را برطرف كنند. نيك‌زاد در اين باره گفته بود: "اگر کشورهای غربی اجازه بدهند، ورود هواپیمایی قطر به ایران به سود کشور است."

اما اين همه ماجرا نبود. بلكه دولت وقت حتي نگران اين بود كه اين مورد  را هم تحريم‌ها اجازه ندهد در ايران اتفاق بيفتد، از همين رو نیکزاد گفته بود: اگر کشورهای غربی اجازه بدهند، ورود هواپیمایی قطر به ایران به سود کشور است. 

توجيه آنها براي عدم ورشكستگي شركت‌هاي داخلي اين بود كه قيمت بليت‌هاي اين هواپيماها 25 درصد از حد معمول گران‌تر خواهد بود و اين باعث مي شود لطمه‌اي به شركت‌هاي داخلي نخورد. اما معناي واقعي اين استدلال اين بود كه هر كس مي‌خواست از امكانات بهتر و «امنيت در پرواز» برخوردار باشد بايد 25 درصد بيشتر پول پرداخت مي كرد. آنها هم كه نمي‌توانستند، چشمشان كور، بايد تحمل مي‌كردند. این درحالیست که امروز روحانی که سعی دارد با خرید هواپیماهای پیشرفته، خروج ارز از ایران را متوقف کند، توسط مخالفان به ایجاد شغل برای بویینگ و ایرباس متهم می شود.

در هر صورت، امتيازي كه قرار بود دولت وقت به همت نیکزاد به قطر اعطا کند با فشار بسيار زياد منتفي شد. تا جايي كه حتي اين قرارداد صداي كيهان را نيز در آورده و در سرمقاله 8 آذر 90 نوشته بود: «اجازه انجام ۷۰ پرواز داخلي به يك شركت هواپيمايي خارجي، امتيازي است كه تاكنون هيچ كشوري حاضر به اعطاي آن نشده است، چرا كه واگذاري پروازهاي داخلي به كشورهاي خارجي؛ الف: محروم كردن شركت هاي هواپيمايي خودي از پروازهاي داخلي و دادن اين امتياز اقتصادي به شركت هاي خارجي است كه از يكسو، كاهش درآمد و احتمالا ورشكستگي شركت هاي داخلي را به دنبال دارد و از سوي ديگر؛ درآمدهاي حاصل از نقل و انتقال بار و مسافر در داخل كشور را به كيسه شركت هاي خارجي سرازير مي كند.»