غيرت با چاقو معنا نمي شود

مي شد چنين نشود و هنوز هم مي شود خيلي ماجراها اصلا به وجود نيايد تا بعد از آن به آه و افسوس از آن سخن بگوييم و دست «تاثر» بر پشت دست «تامل» بزنيم که کاش چنين نمي شد. فکر مي  کنم اگر در مفهوم برخي واژه ها، دوباره تامل کنيم، درخواهيم يافت که فهم نادرست آن ها گاه آدمي را تا مرز ارتکاب کارهاي اشتباه و اشتباه هاي بزرگ مي کشاند. وقتي فرد فکر مي کند «مردانگي» يعني ايستادن بر حرف خود حتي زماني که به اشتباه بودنش پي مي برد، خب، بر اشتباه خود اصرار مي کند.

وقتي «غيرت» را اين مي داند که نبايد کوتاه آمد و بدي طرف را با بدي بزرگ تر پاسخ داد و عارش مي آيد در برابر بدي، خوبي کند. وقتي عقلانيت را نيک انديشي را به معناي کوتاه آمدن و ترس تعبير مي کند، براي اين که به ترسو بودن متهم نشود، حاضر است در خيابان «چاقو بکشد» و «چاقو بخورد» اما کوتاه نيايد تا به ترس متهم نشود، اين است که مي بينيم گاه يک بوق، يک نگاه، يک ترمز در خيابان اول يک طرف را به حرف وا مي دارد و پاسخ او حرف هاي درشت تر مي شود که طرف مقابل مي گويد و ... خب پيامد حرف، عمل است تا «مردانگي» خود را نشان دهند، دست ها مشت مي شود روي هم مشت ها باز مي شود و با چاقو و چماق دوباره مشت مي شود تا «مردانگي» را بيشتر نشان دهند!

نتيجه اين مردانگي هم گاه چنان سخت و سنگين است که طرف بايد هزينه اش را با جانش بپردازد! بله با جانش! اين را مي شود در بسياري از درگيري هاي خياباني ديد. ماجراهايي که اول، هيچ بود، به يک بوق تبديل شد، حرف از پي آن آمد و حرف از پي حرف و مشت از پي حرف و چاقو از پي مشت و جنايتي شکل گرفت و تاوان جنايت را از «جاني آني» به قيمت جانش ستاندند...

شما هم حتي اگر اهل روزنامه خواندن نباشيد به اندازه کافي اين قبيل ماجراها را شنيده ايد. حال آن که اگر کلمات و مفاهيم باز تعريف شوند آن هم بر اساس اصول اخلاقي، درخواهيم يافت که مردانگي در «گذشت» خود را به تمامي نشان مي دهد چنان که «آمنه» در برابر «مجيد» اسيدپاش انجام داد و «جوانمردي» در «خوب گفتن» در برابر بدگفتاري، نيکي کردن در برابر کردار بد مردمان است که شکل مي گيرد. آموزه هاي ديني و سيره پيامبر بزرگوار (ص) و ائمه معصومين(ع) نيز سرمشق پيش روي ماست که بايد از آن مشق زندگي بنويسيم. در اين سيره، حتي يک مورد نمي توان يافت که بدي را حتي بدترين بدي را با بدي حتي کوچک ترين بدي، پاسخ گفته باشند. آنان بدي ديدند و نيکي کردند، بدي شنيدند و خوب گفتند و اين درسي است براي ما که خود را اهل ايمان مي  دانيم و مي خواهيم جامعه اي مومنانه داشته باشيم. به خصوص در ماه مبارک رمضان که بايد به خود انتقادي هم بپردازيم تا به راه درست برسيم. پس دوباره به رفتار خود نگاه کنيم و به معناي حقيقي مفاهيمي چون مردانگي، جوانمردي، غيرت و ... برسيم ...