روایتی از همایش تجلیل از فعالان ستاد روحانی / پیام روحانی به رقیب در لفافه

داود حشمتی: چه انتخاب خوبی از آیات قرآن بود در افتتاحیه مراسم تقدیر روحانی از فعالان ستادهای انتخاباتی اش. همان اول که گفت: إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ (چون یاری خدا  پیروزی فرا رسد) من به معنای آیه بعدی فکر می کردم که می گفت: «و ببينى كه مردم دسته‏ دسته در دين خدا درآيند.» به هفته قبل و لحظات انتخاباتی بر گشتم. روزهای قبل و ساعات رای گیری که مردم «دسته دسته» به سوی صندوق های رای می رفتند. به راستی کدام طرف این معادله توانسته بود این طور مردم را دسته دسته به سمت خدا حرکت دهد؟ مگر نه اینکه گفتیم «یدالله فی الجماعه» (دست خدا در جماعت است). ساعت های طولانی که مردم در صف ایستاندند تا پیروزی و یاری خدا را ببینند. 

چه زیبا گفت آن پیرزن فریمانی که تصاویرش با فرغون شهره ایران و جهان شد. پیرزنی که برخی فکر می کردند تنها به دنبال نان است که صدقه وار به او داده شود، در کلیپی که در مراسم پخش شد،حرفهایش را با این جمله تمام کرد: «پیروزی روحانی کار خدا بود، کار جبرائیل بود، کار خود خدا بود.»

حرفهای او در مراسم روحانی را هم تحت تاثیر قرار داد. تحلیل او که می گفت: «در دوره قبل هر روز قیمت ها گران می شد اما این سالها خیالمان راحت بود»، باعث شد تا روحانی هم در سخنرانی اش به آن اشاره کرده و بگوید: «کدام اقتصاد دانی بهتر از این مادر می توانست به این راحتی وضعیت را تحلیل کند؟»

انتخابات ریاست جممهوری دوازدهم تداخل دو تفکر بود، تفکری که به دنبال «يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا» بود و تفکری که به هربهانه ای مردم را به «یخرجون فی دین الله» و حتی «یخرجون فی بلد» (خروج از شهرها) هدايت مي‌كرد. تفکری که می گفت مشهد و مشهدی هم حق دارد مانند همه زندگی کند، در مقابل تفکری که می گفت همين كه ما از اسلام مي فهميم درست است  و کسی حق برگزاری کنسرت در مشهد ندارد. همانها بودند كه مردم را توصيه مي‌كردند اگر كنسرت مي‌خواهيد از مشهد و شهر و ديارتان بيرون برويد.

حضور ساده و صمیمی میرزا آقا که تصویرش در آن همایش اردبیل با عنایت خدا در دل همه نشست تا یادمان باشد: «تنها خداست که عزت می بخشد». تاکید زیادی در مراسم  وحتی بعد از پیروزی حسن روحانی بر مشهد و امام رضا مشاهده می شود که کار بسیار خوبی است. روحانی و مردم نباید اجازه دهند مشهد به کانون اختلافات و خودمختاری ها تبدیل شود. 

یکی از مهمترین پیام ها را در میان سخنران ها سرکار خانم زهرا شجاعی به روحانی داد. او به روحانی گفت که در طول تبلیغات به استان های مختلفی سفر کرده و می خواهد به او بگوید: «آقای روحانی بسیاری از مدیران استانی و میانی دولت دل در گروه دولت روحانی ندارند. فکری به حال آنها کنید.» تشویق شدید حضار گویای تایید این سخنان بود. 

سال 93 میهمان ستاد روحانی در همین سالن بودم. به اعتقادم سخنرانی امسال او بسیار پخته تر و روان تر بود. روحانی راست می گفت که «رسانه ای در اختیار ندارد» چرا که همان دو رسانه اصلی دولت یعنی ایرنا و روزنامه ایران را اگر همین امروز  تعطیل کنند هیچ کس غيراز كارمندانش متوجه تعطيلي آنها نمی شود. او به بداخلاقی ها اشاره کرد  و به تفاوت های 88 و 96 . اگر در سال 88 رفتارهای احمدی نژاد توانسته بود حداقل بخشی از مردم را با خودش همراه کند این بار رفتارهای قالیباف به ضدخودش عمل کرد. شايد قاليباف اين روزها در خلوت خود بنشيند و از رفتارش توبه كند.

از نظر من سخنرانی روحانی در این مراسم دو نقطه اوج داشت. اول: تاکید بر این موضوع که از همه بداخلاقی ها و توهین ها گذشته است، اما از دروغ ها و تهمت هایی که در مورد سند 2030 زده شده نخواهد گذشت و تا آخر آن را دنبال می کند. 

دوم: انگشت گذاشتن بر روی موضوع رای بالا نکته مهمی بود. روحانی در لفافه حرفش را به خوبی زد و با اشاره به بسیاری از مردمی که در صفوف رای ماندند و نتوانستند رای خود را به صندوق بیاندازند، گفت: رای بالا که ترس ندارد حالا 27 میلیون یا 28 میلیون چه فرقی می کند؟  

او با این سخن، به رئیسی اثبات کرد که فاصله رایش با آنها نه 8 میلیون بلکه 12 میلیون است. این درشرایطی است که برخی از حرام و حلال بودن رای ها و یا تغییر فاصله آراء رئیسی و روحانی با طرح ادعای تخلف سخن می گفتند.